“De waarde van een mens kan niet in cijfers worden uitgedrukt”

De open brief van Dalilla Hermans ging deze week viraal: “Ik ben het beu om te doen alsof het allemaal wel meevalt.”

Het is 18 december, internationale dag van de Migrant, en op het Poelaertplein in Brussel verzamelden ongeveer 350 mensen van verscheidene afkomst. De sit-in onder de noemer Wij zijn de meerwaarde werd ingeleid met een ironisch bedankje aan Theo Francken. “Ik zou hem ook willen vragen te integreren.”

“Bedankt, meneer Theo Francken, om ons hier allemaal samen te brengen”, zegt Dalilla Hermans (28), nog steeds diep verontwaardigd door de uitspraken die de staatssecretaris deed in een Facebookbericht uit 2011, waarin hij de economische meerwaarde van migranten uit Congo, Algerije en Marokko in vraag stelde. “’Kutmarrokaantjes’ is een scheldwoord dat mijn maag doet omkeren”, vervolgt ze.

Dalilla organiseerde deze sit-in samen met Ted Bwatu, met eenzelfde doel: het racisme tegenover anderskleurigen aan banden leggen. Beiden kregen ze in hun jeugd en in hun huidige leven te maken met racisme. Een open brief van Dalilla daarover, die werd gepubliceerd op de website van De Wereld Morgen, ging deze week viraal. De jongedame met Congolese roots stelt daarin dat het serieuze gevolgen zal hebben “als wij als maatschappij de dialoog over racisme niet opentrekken en de mensen die getroffen worden door racisme niet mee uitnodigen aan de gesprekstafel.”

Ook Nawal, 29, laat zich ontstemd uit over de uitspraken van Francken. “Wat mij vandaag drijft om naar de sit-in te komen, zijn de huidige situatie en de huidige regering. Het feit dat iemand als Theo Francken staatssecretaris van asiel en migratie is, is op zich al een heel absurd gegeven. Als ik persoonlijk iets tegen Theo Francken zou mogen zeggen, zou ik hem willen vragen zich te integreren.”

Tous ensemble

Ted Bwatu maakt duidelijk dat de uitspraken van Theo Francken en de verontwaardiging tegenover de regering niet de enige redenen zijn voor de sit-in. “Het doel is ook om een boodschap van samenhorigheid delen. Aantonen dat verschillende gemeenschappen ook echt samen kunnen komen voor een sterke actie, om een echte boodschap, een echt signaal tegen racisme aan onze regering te geven.”

Zijn uitspraak wordt bevestigd door het herhaaldelijk scanderen van “Tous ensemble!”

Dáár en hier, wij en zij

In zijn artikel voor Brieven uit Antwerpen vermeldt Ted Bwatu dat Antwerpenaren, Belgen in het algemeen vaak spreken over “Wij” en “Zij”, “Dáár” en “Hier”. “Wat bedoelen ze met ‘dààr’? De meeste van ons zijn in België geboren, dus wij voelen ons integraal Belg. Wij weten niet hoe het ‘dààr’ is. We kunnen dan ook enkel spreken over wat we hier meemaken en hoe we hier leven. Het is te vaak zo, alhoewel je in grootsteden veel diversiteit hebt, dat mensen naast elkaar en niet mét elkaar leven”, stelt Bwatu.

Nog steeds Belg

Ondanks de verschillende gebeurtenissen die ze als anderskleurigen al meemaakten, houden zowel Bwatu als Hermans vol dat ze zich nog steeds Belg voelen. “Ik voel me ook nog steeds Antwerpenaar, het kan niet anders denk ik. Het is nog duidelijk te horen aan mijn accent dat ik een Antwerpenaar ben en het is ook meer dan normaal dat ik voel dat ik gelinkt ben aan de plaats waar ik ben opgegroeid,” zegt Bwatu.

Wanneer Hermans wordt gevraagd of ze nog “respect voor A” heeft, antwoordt ze: “Ik heb respect voor iedereen, net zoals ’t Stad ook van iedereen was.”