Venezolaanse Antwerpenaar Orlando Verde bundelt columns in e-boek
Orlando Verde, een uit Venezuela ingeweken blogger, bundelde zijn columns in het e-boek Columnkoorts. Hij waarschuwt politici voor de gevolgen van hun agressieve taal en beschrijft de groeipijnen van een diverse samenleving.
“Het was fout om de multiculturele samenleving af te spiegelen als iets leuks, maar beweren dat het alleen maar miserie en armoede is, klopt ook niet.” De informaticus Verde (37) verhuisde tien jaar geleden van Venezuela naar Antwerpen.
Hij bleef lang schrijven over de actualiteit in Venezuela op zijn blog. Al snel merkte hij dat de afstand een belemmering werd. Het werd steeds moeilijker om de actualiteit in zijn geboorteland op te volgen.
“Ik voelde dat mijn teksten steeds minder relevant werden”, zegt Verde.
“Ondertussen voelde ik de drang om zaken te schrijven over mijn nieuwe buren. Ik schakelde over op het Engels, maar al snel daarna op het Nederlands. Mijn Nederlands was niet perfect, maar ik liet dat geen belemmering zijn. Ik schreef zoals ik sprak.”
Zijn teksten verschenen op verschillende sites en blogs, zoals op de site van de interculturele beweging Kif Kif. In de column Het niveau van het discours ziet hij een parallel tussen het politieke discours in zijn vaderland en dat van zijn nieuwe thuisland.
“Politici staan er niet bij stil dat hun agressieve taal rechtstreeks wordt overgenomen door de samenleving”, zegt Verde. “Ik zag dit in Venezuela en merk dit ook hier. Gelukkig nog niet zo extreem, maar het is er wel.”
Fnac
En die agressiviteit in de taal sijpelt door in de samenleving. Als Venezolaan wordt hij vaak verward met een Marokkaan. In Wassalonpolitiek en De ontmoeting vertelt hij over zijn onaangename ervaringen. Zo merkte hij in boekhandel Fnac hoe een man zijn rugzak steeds dichter bij zich nam. Verde dacht dat de man hem zo meer plaats wilde geven om naar de boeken te kijken. “Ik zei tegen de man dat het echt niet nodig was”, schrijft Verde. “Tenzij u schrik hebt, natuurlijk.” De man gaf toe dat hij daadwerkelijk schrik had van hem. “Vooroordelen, denk ik”, gaf de man nog mee.
Verde: “Ik roep politici niet op om aan zelfcensuur te doen, maar wel om voorzichtig te zijn met hun taalgebruik.
Ze horen bewuster te zijn over de impact van hun woorden.”
Zoals anderstaligen die woorden zoeken in een andere taal?
“Ja, want zij wikken en wegen de keuze van hun woorden. Ze zoeken bewust naar het juiste woord. De Belgisch- Nigeriaanse schrijfster Chika Unigwe omschreef dit mooi in een artikel over premier Elio Di Rupo. ‘De twijfelende traagheid waarin hij zijn Nederlandse woorden zocht, was vanuit een voorzichtigheid om de juiste woorden te gebruiken’, schreef zij. Wie in zijn moedertaal spreekt, gaat soms te snel en beseft niet welke schade woorden kunnen aanrichten.”
Een van de straffe uitspraken van Verde is: “De culturalisering van de problemen leidt tot niets anders dan de culturalisering van de haat.”
Verde: “De aanleiding was het debat over seksisme na de reportage Femme de la rue.”
In die Canvas-documentaire was - met verborgen camera - te zien hoe een jonge vrouw werd nageroepen en lastiggevallen in Brussel. Een stevige politieke disucssie was het gevolg.
“Men is niet bezig met de echte problemen, maar met de geculturaliseerde versie van de problemen”, zegt Verde. “Niet het seksisme in het algemeen wordt aangepakt, maar alleen het seksisme bij de Marokkanen. Niet de groeiende radicalisering in de samenleving, maar die bij de moslims. Daardoor creëer je het gevoel dat steeds de andere het probleem is.”
Maggie De Block
Verde stoort zich ook over hoe de multiculturele samenleving wordt afgespiegeld. Hij herinnert zich een interview met Maggie De Block, die net was aangesteld als staatssecretaris voor asiel en migratie, maatschappelijke integratie en armoedebestrijding.
“‘Miserie dus’, merkte de journalist op bij haar bevoegdheden.
De Block beaamde dat. Ik vind het erg dat migratie automatisch wordt gelijkgeschakeld met miserie. Niemand stelt dit nog in vraag.”
“De oorzaak ligt in het verleden. De multiculturele samenleving werd afgespiegeld als iets leuks, met multiculturele feestjes en eten. Dat klopt niet. Een multiculturele samenleving is een uitdaging waar continu aan moet worden gewerkt. Als dat signaal was gegeven, dan waren er ook minder teleurstellingen. Het gevolg is dat nu het beeld heerst dat die multiculturele samenleving alleen miserie is. Dat klopt natuurlijk ook niet. De realiteit is complexer.
Eén ding is wel simpel. De multiculturele samenleving is er nu eenmaal. We hebben geen andere keuze dan er voor open te staan. Niet multiculturaliteit is het probleem, maar armoede en uitsluiting. Dat moet je aanpakken zonder te stigmatiseren.”
Optimistisch
Ondanks de problemen en uitdagingen is Verde optimistisch over de toekomst. Hij kijkt daarbij vooral naar de jongere generaties die opgroeien in die diverse samenleving.
“Ik zie steeds meer vriendenkringen die zeer divers zijn”, zegt Verde.
“Voor hen is die ‘andere’ geen abstract iets. Toch is het nog zeer fragiel. De oplossing moet komen uit het contact en de dialoog. Ik ken voldoende Vlamingen om te weten dat racisme niet inherent is aan de Vlaming. Ik ken ook voldoende moslims om te weten dat agressie niet inherent is aan de islam. Daarom ook dit boek. Ik wil in contact komen met mensen, ook met zij die niet akkoord gaan met mijn standpunten. Alleen zo komen we tot een oplossing.”
>>> Dit interview verscheen op 11/9 in de Gazet van Antwerpen <<<
>>> Het e-boek Columnkoorts is hier te downloaden <<<
