Dossier Superdiversiteit en Onderwijs

Velen stellen zichzelf de vraag waarom mensen die behoren tot een religieuze groep, geen onderricht zouden kunnen geven in een areligieuze samenleving.

Brussel is officieel de tweetalige hoofdstad van ons land. Zou dat feit zich niet moeten reflecteren in zijn onderwijs? In plaats van te moeten kiezen tussen een Franstalige of een Nederlandstalige school, waarom geen tweetalige school?

Kif Kif en Communicatie in Beeld lanceerden op 22 april de documentaire 'Wonderwijs'. Deze documentaire bracht het verslag van een jaar interviews over het onderwijs in een superdiverse samenleving en is vanaf nu integraal te bekijken op onze site.

In de onderwijsdiscussie horen we zelden de stem van kinderen en jongeren onderaan de waterval. Uit De Marge, steunpunt voor jeugdwerk met maatschappelijk kwetsbare kinderen en jongeren, pleit voor de versterking van de opleiding en de ondersteuning van leerkrachten.

In de grote steden stellen we al jaren vast dat de trend van een witte schoolvlucht zo stilaan de norm is geworden: autochtone ouders vluchten weg van de gekleurde scholen en brengen hun kinderen – vaak over aanzienlijke afstanden – naar witte scholen.

Met interesse, maar groeiende verbijstering, las ik het artikel 'Pleidooi voor elitarisme' in De Tijd van zaterdag 26 mei. Als je niet beter wist, zou je beginnen denken dat de slimme kinderen van hoogopgeleide ouders de kneusjes zijn van onze samenleving.

Uit PISA-studies zou blijken dat onze sterkste leerlingen nu al zwaar afgeremd worden en de geplande hervorming van het secundair onderwijs alleen maar tot meer nivellering naar beneden zal leiden. De middelmaat zou de norm worden. Wat een onzin.

“Het antwoord op superdiversiteit is niet sociale stabiliteit maar sociale elasticiteit: ons onderwijs moet flexibel genoeg zijn om met die steeds opnieuw veranderende realiteit om te gaan.