Labels: theater en migratie

België tegen Qatar, dat wordt de WK-finale voetbal. Of dan toch in de dansvoorstelling La Coupe du Monde de la Honte, op 3 en 6 mei te zien in Gent. Op scène spelen mensen zonder papieren die hier al jaren verblijven. Wie wint in hun voorstelling uiteindelijk de Wereldbeker van de Schaamte, België of Qatar? Het publiek beslist.

Op donderdag 30 september gaat in De Vooruit in Gent de theatervoorstelling Honey I’m real I exist van Barbara Claes in première. In dit stuk brengt Barbara haar persoonlijke verhaal ten gehore: over haar huwelijk met haar man in India, die op dit moment – twee jaar na hun trouw – nog in India is omdat hij nog altijd geen visum heeft kunnen krijgen. Zijn geboorteakte is namelijk onvindbaar. En bestaat hij zonder geboorteakte officieel eigenlijk wel?

Nela is geboren in 1980, in een land dat toen nog Joegoslavië heette. Vandaag behoort haar geboorteplaats tot Montenegro. Opgroeien, studeren en een carrière opbouwen deed ze in Bosnië en Herzegovina, meer bepaald in Sarajevo. Anders gezegd: ze is een Bosniër met Montenegrijnse roots. En niet zomaar één, in Bosnië en Herzegovina is ze een gerennomeerde naam die haar sporen heeft verdiend binnen de kunstwereld. Nu ze hier woont, vervalt ze in de anonimiteit. Kif Kif geeft deze straffe madam graag even een podium: ze blikt terug en stelt in vraag.