In een poging om vrouwenrechten te bespreken vervalt Hautekiet in het onderdrukken van bepaalde minderheidsgroepen.
Naar aanleiding van internationale vrouwendag op zondag werd het moslimfeminimse in het programma van Hautekiet gisteren (6/3) besproken op Radio 1. Het interview wordt met een orientalistische blik gestuurd en is op zoveel verschillende niveaus verkeerd. Gedurende het interview worden de meest absurde vragen voorgelegd, een beledigend discours voor iedereen die pleit voor gelijke (vrouwen)rechten. Gedurende het interview, leken de vragen meer en meer absurd te worden, de enigste vraag die ik in gedachten had was: laat ONZE omroep dit zomaar toe?
In het programma van Hautekiet werd gisteren duidelijk dat moslima’s blijkbaar er nood aan zouden hebben om geëmancipeerd te worden door derden. Er wordt van uit gegaan dat het feminisme bij moslima’s wezenlijk anders is, en eigenlijk is dat ook zo, dat bewijst Hautekiet met zijn vooroordelen...
Zo wordt het dragen van een hoofddoek opvallend geproblematiseerd. Louter negatieve reacties van luisteraars worden door Hautekiet geselecteerd om deze in het interview ter discussie te stellen. Dat dit een manier is om het gesprek listig te sturen en een eenzijdig vertekend beeld te geven wordt in de volgende voorbeelden duidelijk: “Als de hoofddoek er niet toe doet dan begrijp ik niet welke problemen men er mee heeft dat die hoofddoek thuis te laten." Verder wordt het dragen van een gescheurde broek op een solliciatie gelijkgesteld met het dragen van een hoofddoek, in beide gevallen zou het vinden van een job onmogelijk zijn. Hautekiet suggereert erna dat moslima's pragmatisch moeten gaan denken betreft uiterlijke kenmerken zodat ze zo misschien aan werk kunnen geraken. Niet het beleid is verkeerd maar de moslimvrouwen moeten zich anders opstellen, leid ik hier uit af.
Nog andere negatieve reacties worden bediscussieerd door Hautekiet. Zo haalt hij volgende uitspraak aan: “Dacht jij nu dat er meer dan 50 moslimvrouwen naar de VRT aan het luisteren zijn, voor wie zijn jullie nu radio aan het maken?”
Ook hier worden moslima’s geproblematiseerd, het klinkt alsof ze niet genoeg geintegreerd zijn om deel uit te maken van een publiek van een zogenaamde perfect werkende openbare omroep. Laat ik stellen dat voor een programma dat moslima’s zo eng stigmatiseert, het logisch is dat moslimvrouwen niet willen horen hoe ze gestigmatiseerd worden.
Er worden daarnaast listige opmerkingen door de radiomaker in het interview gegooid.
"stoofvlees met friet, dat is pas integratie, als je dat kan doen!"
Jan Hautekiet spreekt verder zonder schroom in wij/zij termen om het onderscheid te maken tussen buitenlanders en belgen terwijl het thema in feite ‘vrouwen’ was : "Je weet toch hoe ze dat bij 'ons' noemen hé, assorti!", klinkt het.
In het interview wordt duidelijk dat het al lang niet meer gaat om het vrouw-zijn alleen, arbeidsmarkt en taal worden hier even belangrijk. Semiye Tas, een psychotherapeute, organiseert vrouwelijke praatgroepen in het turks, en dat wordt haar niet echt in dank afgenomen. Omdat de gespreksgroepen niet het Nederlands hanteren als gesprekstaal wordt de link gemaakt met de verminderde kans op werk die deze vrouwen ondervinden. Semiye Tas, die aan het woord wordt gelaten, wordt subtiel gevraagd haar keuze hiervoor te verantwoorden.
Daarnaast mogen we volgens Hautekiet, die zich gaandeweg in het interview als islam-kenner heeft opgesteld, niet ontkennen dat de Koran vrouwonvriendelijk is. Semiye Tas, die eerder in het gesprek toegaf geen kenner te zijn, en doorgaans heeft geprobeerd de suggestieve vragen van Hautekiet te vermijden, gaat akkoord en beargumenteert dat dit komt omdat dit een werk is dat door mannen geschreven is.
In een poging om vrouwenrechten te bespreken wordt duidelijk dat Hautekiet vervalt in het onderdrukken van andere minderheidsgroepen. Blijkbaar is feminisme niet weggelegd voor moslimvrouwen omdat ze ook Turks kunnen spreken, omdat ze een hoofddoek dragen, omdat ze de Koran als waarheid achten. Ik wil daarom graag eindigen met een antwoord op de titel van de 20 minuten durende interview: ‘Hoe beleeft de moslimvrouw de emancipatiestrijd vandaag?’. Wel laat ik stellen dat de emancipatiestrijd inderdaad nog lang niet haar doel heeft bereikt, daar zijn velen het over eens. Alleen is de moslimvrouw niet het probleem of wordt ze niet onderdrukt door haar man, een hoofddoek of de Koran, maar door mannen als Hautekiet zelf die een duidelijk vooringenomenheid hebben jegens moslimvrouwen en deze groep bijgevolg zelf stigmatiseert.
Hautekiet sluit sarcastisch af met de volgende uitspraak: “Het is de schuld van de media”. En dat is het inderdaad. Meneer Hautekiet, je maakt de emancipatiestrijd voor de moslimvrouw noodzakelijk!
>>> Lees hier het dossier Gender & Diversiteit
