Op dit moment slapen er 3.000 asielzoekers op straat. Dat is een sterke stijging ten opzichte van de 2.200 mensen een jaar geleden. Dit terwijl de pasklare oplossingen klaarliggen: al in 2022 presenteerden zes middenveldorganisaties waaronder Dokters van de Wereld en Vluchtelingenwerk Vlaanderen al een haalbaar stappenplan met concrete maatregelen aan premier Alexander De Croo (Open Vld). Een van die maatregelen is een spreidingsplan voor Lokale Opvanginitiatieven.
Het gaat om een structureel tekort aan opvangcapaciteit, veroorzaakt door de sluiting van asielcentra door opeenvolgende regeringen sinds 2014. Er is dus een structurele aanpak nodig, mét een spreidingsplan
“Dit gebrek aan opvang is dan ook geen plotse ‘crisis’,” benadrukt Sacha, woordvoerder van het collectief Stop de Opvangcrisis. “Het gaat om een structureel tekort aan opvangcapaciteit, veroorzaakt door de sluiting van asielcentra door opeenvolgende regeringen sinds 2014. Er is dus een structurele aanpak nodig, mét een spreidingsplan om de asielopvang te verdelen over de verschillende gemeentes. De huidige situatie laten voortbestaan, staat gelijk aan fysieke en psychologische foltering."
Dat zo’n spreidingsplan geen onhaalbare piste is, bleek drie weken geleden in Nederland. Daar werd de zogeheten ‘spreidingswet’ goedgekeurd, om een gelijkaardig opvangtekort op te lossen.
Terwijl Staatssecretaris voor Asiel en Migratie De Moor talmt, maken nationale en Europese rechtbanken haar beleid keer op keer met de grond gelijk. Op dit moment hebben de Belgische arbeidsrechtbanken en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens de Belgische staat al meer dan 8.800 keer veroordeeld voor het schenden van het recht op opvang.
De gevolgen zijn duidelijk: dit beleid genereert dakloosheid. Ook nadat asielzoekers een positief antwoord ontvangen op hun asielaanvraag, blijven ze vaak dakloos. En zonder dak boven je hoofd naar werk zoeken, is een vrijwel onmogelijke opgave. Zo stort het migratiebeleid talloze mensen voor lange tijd in zowel dakloosheid als werkloosheid. Is dit het ‘activeren van asielzoekers’ waar Nicole De Moor zich zo op laat voorstaan?
Zonder dak boven je hoofd naar werk zoeken, is een vrijwel onmogelijke opgave. Zo stort het migratiebeleid talloze mensen voor lange tijd in zowel dakloosheid als werkloosheid. Is dit het ‘activeren van asielzoekers’ waar Nicole De Moor zich zo op laat voorstaan?
De actievoerders kaarten ook de situatie van mensen zonder papieren aan. Samen met de collectieven voor mensen zonder papieren, eisen ze een regularisatie op basis van duidelijke, permanente en transparante criteria. Ook vragen ze om de oprichting van een neutrale en onafhankelijke commissie die elk individueel regularisatiedossier onderzoekt. Daarnaast moeten mensen mensen die werken geregulariseerd worden, en onbeperkte toegang tot de arbeidsmarkt krijgen.
“Als we het hebben over een waardig onthaal, dan geldt dat niet alleen voor asielzoekers. Dat geldt voor alle mensen die in België komen wonen, om welke reden dan ook," besluit Sacha.
Het collectief Stop De Opvangcrisis hoopt dat studenten en docenten aan de universiteit de actie zullen steunen: “Universiteiten spelen een cruciale rol bij het vormgeven van de samenleving van de toekomst. Zij moeten dus standpunt innemen tegen staatsmisdrijven zoals het illegale migratiebeleid van de federale regering.”
Over de auteur:
'Stop de opvangcrisis' is een burgerinitiatief dat zich verzet tegen een racistisch migratiebeleid dat op alle niveaus de waardigheid en de rechten van mensen schendt.
