België, leef je eigen wetten na!

Mijn naam is Chafik. Bijna zes jaar geleden kwam ik vanuit Marokko naar België. In Marokko groeide ik op in een mooi dorp genaamd Ouikssane in de buurt van Nador, in de Rif. In de buurt van mijn dorp lag een mijn, Las Minas de Rif, waar edelmetaal gewonnen werd dat naar Europa werd getransporteerd. Deze mijn werd gerund door een Spaans bedrijf en verschafte veel werkgelegenheid voor mensen uit mijn dorp en andere dorpen in de omgeving. Onze vaders en grootvaders werkten in deze moeilijke jobs in de mijn. Ook mijn vader werkte er vroeger. Als kind bracht ik hem daar vaak zijn eten en dan zag ik alle werkzaamheden in de mijn. Ik zag hoe de grote camions gerepareerd werden, ik kende veel mensen die er werkten. Zij klaagden niet omdat het ze in elk geval werk hadden.
 
Op verzoek van Mohamed VI, koning van Marokko, werd de mijn in 1999 gesloten. De Spaanse mijnbazen keerden terug naar Spanje. Mensen van de Rif bleven achter zonder werk. De grond van de Rif was uitgeput, leeggeroofd en mensen waren achtergebleven zonder geld, infrastructuur en in een situatie zonder respect voor de mensenrechten. Velen kwamen daarom naar Europa. En nog steeds. Zo ook ikzelf. 

Ik heb economie en daarna rechten gestudeerd in Marokko en ik heb een opleiding tot verwarmingsmonteur gedaan. Ik ben opgeleid en toch heb ik geen kansen daar

Iets minder dan zes jaar geleden kwam ik naar België. Ik ben hier, net als veel mensen uit Marokko, om een toekomst op te bouwen. Ik heb economie en daarna rechten gestudeerd in Marokko en ik heb een opleiding tot verwarmingsmonteur gedaan. Ik ben opgeleid en toch heb ik geen kansen daar. De Rif is uitgeput, we zijn daar met niets achtergebleven. Het enige waar ik in België op hoop is een goed, normaal leven.
 
Ik ben hard bezig met Nederlands leren. Mijn moedertaal is Tamazight, maar ik spreek ook goed Arabisch, Spaans en Frans. Inmiddels heb ik ook enkele leerniveaus van de Nederlandse taal doorlopen en ben ik veel van deze taal gaan houden. 

Vast zonder verblijfsvergunning

Ik heb inmiddels mijn diploma voor niveau 2.1 behaald, maar helaas moest ik pas geleden op dit niveau stoppen met de Nederlandse lessen. Ik mag niet meer naar de lessen omdat ik geen verblijfsvergunning meer heb in België. Kort geleden kreeg ik namelijk een negatieve beslissing over mijn verblijfsaanvraag. Ik heb mijn oranje verblijfskaart moeten leveren bij de gemeente Deurne. Vier keer ben ik met mijn advocaat naar de gemeente Deurne geweest voor mijn dossier. Toch kreeg ik elke keer een negatief vanuit Brussel.
 
Maar waarom? Ik heb al die tijd in België mijn rekeningen betaald, ik ben hier actief geweest, ik heb veel contact met mensen, buren, ik heb hier veel vrienden gemaakt, ik heb mijn ticketjes op de tram altijd betaald, en mijn ziekenhuiskosten betaald als dat nodig was. Ik heb altijd bijgedragen aan de Belgische maatschappij. Ik heb niets fout gedaan. 
 
Waar zijn de mensenrechten? Niet alleen in Marokko – waar de politiek nauwelijks aandacht heeft voor infrastructuur in het gebied van de Rif, en waar mensen in die regio onterecht vervolgd worden – maar ook in België.  De mensen uit de Rif komen, wíj komen, naar België maar daarna gaat hun lijden, óns lijden ook hier in België verder. De ene na de andere bekende van mij uit Marokko krijgt een negatief besluit over een verblijfsvergunning. Waarom wordt ons dit aangedaan?
 
Op basis van artikel 47/2 en artikel 42 van de Belgische wet wat betreft de toegang tot het Belgisch grondgebied, geschreven in naam van de koning van België op 15 december 1980, zou een persoon die vanuit het buitenland naar België komt en die familieleden heeft in België die werken, genoeg geld op de bank hebben staan, niet van een uitkering leven en een huis hebben, in aanmerking moeten kunnen komen voor papieren. Ook de artikels 52 en 58 van het koninklijk besluit van 8 oktober 1981 betreffende de toegang tot het Belgisch grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen, bevestigen dat. Deze artikels werden goedgekeurd door het parlement, maar toch worden zij op dit moment niet nageleefd in België.

Leef de wet na

Meneer Sammy Mahdi, je zat vier jaar in de regering om besluiten over ons te nemen. Meneer Sammy Mahdi, we willen weten, waarom kwam u deze artikels niet na? Waarom bestaan deze artikels als ze toch genegeerd worden? En wanneer ze dan toch niet worden nageleefd, waarom worden deze artikels dan niet helemaal geschrapt, zodat we tenminste meteen al van te voren weten dat we geen hoop hoeven te hebben? 
 
Meneer Sammy Mahdi, je hebt in de vier jaar van jouw termijn mensen vier jaar laten wachten op papieren, zonder rechten. Mensen hebben diploma’s maar ze mogen niet werken. Ze hebben geen recht om naar de dokter te gaan. Deze mensen mogen niet naar school gaan. Deze mensen hebben geprotesteerd in de Begijnhofkerk, deze mensen hebben gewacht en wachten nog. Is dat normaal voor u, Sammy Mahdi? Is dat normaal voor wie dit ook maar leest?

De Rif is uitgeput, uitgebuit, de rijkdom van het platteland is geplunderd, de gedolven metalen en rijkdom zijn in Europa. Niet alleen de Rif is uitgeput, ik ook

Meneer Sammy Mahdi, u zegt altijd dat mensen zonder papieren de staat geld kosten. Dat we als we papieren zouden krijgen direct een uitkering aan zouden vragen. Maar vergeet niet dat wij hier al werken, of we nu wel of geen papieren hebben. Het geld blijft hier, wij gaan naar winkels, wij eten hier, en wij kopen hier onze kleding. We zouden dat graag doen binnen het officiële systeem mét werkvergunning, mét sociale zekerheid, én we zouden graag belasting betalen. Inwoners van België, we smeken jullie. België is een mooi land, maar leef alstublieft de wet na!
 
De Rif is uitgeput, uitgebuit, de rijkdom van het platteland is geplunderd, de gedolven metalen en rijkdom zijn in Europa. Niet alleen de Rif is uitgeput, ik ook. Onze grootvaders vertrokken naar Spanje en andere landen in Europa op zoek naar werk, om een beter leven op te bouwen, om in een land te wonen waar mensenrechten gerespecteerd worden. Zij kwamen naar Europa en werkten in alle (zware) beroepen. Ook nu komen er mensen, niet alleen uit Marokko maar ook uit andere Afrikaanse landen naar Europa. Maar wat gaf België aan ons? Ach, ja, hartzeer.
 
We kunnen vaak niet terug naar ons land. We hebben onze familie lang niet gezien. We vieren Eid al-Fiṭr alleen, ver weg van familie en vrienden. Veel mensen zijn opgeleid, ze leren de taal, ze hopen op een beter leven. Maar uiteindelijk hebben ze niets hier in België. Zelfs geen mensenrechten. België, help ze alstublieft! Help ons! Voor een goede toekomst voor deze mensen, voor ons, maar ook voor een goede toekomst, en echte democratie met mensenrechten, voor België.