[Boekrecensie] #Seksisme - Nee, wij overdrijven niet: een verademing

“Er zit meer diversiteit in een close-up van de Canadese regering dan in de hele Belgische regering samen #justsaying”. Ik lachte om de tweet. Ik lachte en ik keek nog eens aandachtig naar de twee regeringen – of twee werelden –  die naast elkaar waren afgebeeld. Ik lachte maar op datzelfde moment werd ik overspoeld door een gevoel van machteloosheid en verdriet. Het is triest om te beseffen dat er anno 2015 nog een strijd woedt om één gemeenschap te creëren.

Een paar hashtags en dagen later herkende ik diezelfde emoties. Vurig, zoals het felrode boek dat deze bij mij opwekte. #seksisme – Nee, wij overdrijven niet. Nee, ik overdrijf niet. Het was werkelijk een verademing.

“Met je geslacht word je geboren, maar je gender, daar groei je in.”

Ik was vijftien toen ik voor het eerst een schilderij van Frida Kahlo zag. Afschuwelijk, dacht ik toen. Een vrouw met één wenkbrauw én een snor. Hoe kan iemand dat nu aantrekkelijk vinden, en ze durfde dan nog zelfportretten te maken ook. Zes jaar later en elke keer nog word ik met verstomming geslagen als ik haar schilderijen zie. Ik hou van haar unieke gezicht, haar doorlopende wenkbrauw – die bovendien werd gezien als schoonheidsideaal. Ik hou van die felle kleuren en van het leed dat weerspiegelt wordt in haar schilderijen. Hoe ouder ik werd, hoe meer ik begreep en hoe meer ik van haar hield, want ook Frida Kahlo was een boek. Een boek met telkens een nieuw hoofdstuk over haar gevecht met de wereld.

Het felrode boek telt tien hoofdstukken. Ze zijn geschreven door verschillende vrouwen die één ding gemeenschappelijk hebben: ze hebben het gehad met seksisme. Uiteraard, waarom ook niet? De vraag is echter ‘hoe diepgeworteld is het probleem eigenlijk?’. Diep, zo blijkt. Tien deuren werden geopend naar een nieuwe wereld.  

“Elke vrouw heeft een persoonlijk parcours in haar kennismaking met seksisme.”

Seksisme op de werkvloer, seksisme in de media, moederschap, maar ook racisme en verkrachting. Al deze verhalen en ervaringen hebben iets uniek en tegelijk herkenbaar. Ik ben geen Frida Kahlo, noch een moeder. Je hoeft dan ook geen Frida Kahlo of moeder te zijn om te begrijpen dat mensen benadeeld kunnen worden.