Op 24januari 2012 opende de Singel dit jaar haar deuren voor de Dag van de Cultuureducatie met het thema: ‘Wie ben ik? Opstand en Cultuur’. Enkele Kif Kif Reporters waren aanwezig en namen deel aan de workshops.
Het ijs werd gebroken met een spetterende opvoering van de Antwerpse dansgroep ‘Let’s go urban’. Na een uiteenzetting van Barend Van Heusden, Pedro De Bruyckere en Frans de Waal met telkens een andere invalshoek op het thema was de tijd aangebroken voor de eerste workshop.
Voor de voormiddag koos ik ervoor om ‘sessie 7’ bij te wonen. ‘Diwans liefdesgeheimen over grenzen heen’ luidde de titel. Door middel van grote borden die welwillende vrijwilligers omhoog hielden in de hal werden we naar onze bestemming geleid. Daar aangekomen konden we in een boog plaatsnemen rondom de gastsprekers: Marc Colpaert en Susanne Weck.
Tijdens de intro van de workshop werd er uitgewijd over de werken van de prominente Perzische dichter Hafez. Hafez is een van de vaandeldragers van de ghazal, een dichtvorm waarin vooral melancholie, liefde, verlangen en metafysische vragen heel erg naar voren komen. Met zijn ‘Diwans’, een collectie van Perzische poëzie, geraakte hij over de hele wereld bekend. Zijn werken werden al snel in vele talen vertaald. De keerzijde van de medaille bestaat er alleen uit dat de zoetheid van zijn gedichten vaak verloren ging door de arme vertaling ervan. Een van de redenen daarvoor is het verlies van contextuele informatie uit zijn leven die van belang is voor het begrijpen van zijn werken. Door velen was bijvoorbeeld niet gekend dat hij Sufi was en dat zijn gedichten daarom vaak een weerspiegeling was van zijn zoektocht in het leven.
Von Goethe was sterk onder de indruk van Hafez. Dat hield hij overigens niet geheim. ‘Hafez, met jou, met jou alleen wil ik wedijveren!’ schreef hij in één van zijn gedichten. Zijn ‘West- Östlicher Diwan’ is daar het product van geworden. Hij hield zich niet enkel bezig met de vertaling, maar vooral met de interpretatie van Hafez’ poëzie. Hij doorzag datgene wat vele linguïsten links lieten liggen. Hij wist de warmte en kracht, die het Farsi verleent aan zijn gedichten, te omarmen. Door zijn unieke aanpak inspireerde hij hiermee tal van andere schrijvers, alsook dit project.
Marc Colpaert en Susanne Weck nodigen ons uit om deel te nemen aan hun interactief web-filmproject waarin Hafez’ poëzie een compleet nieuwe dimensie krijgt. Het idee bestaat erin de mensen aan te sporen hun eigen interpretatie van Hafez’ poëzie in te sturen. Het uiteindelijke doel zou een webdocumentaire worden waarin ‘diwans’ als een ‘work in process’ wordt voorgesteld. Er zal worden samengewerkt met tien cineasten om dit waar te kunnen maken. Ter demonstratie werden een aantal audiofragmenten van zowel originele Hafez-gedichten in het Perzisch als Ghoethe’s bewerkingen in het Duits afgespeeld. Deze werden al dan niet met muziek- en/of beeldmateriaal ondersteund. Aan ons werd na elk extract gevraagd om op te schrijven wat onze persoonlijke invulling van het stuk zou zijn. Naast enkele lyrische voordrachten van de aanwezigen, was er ook een enthousiaste deelnemer die zijn stuk wilde zingen. Voor mij werd al snel duidelijk dat er geen gebrek aan creativiteit is in de groep. Aan het einde van de sessie kwamen er nog enkele vragen en kritische noten vanuit het publiek. Naderhand werden eveneens ideeën aangevoerd om de functionaliteit van het uitwisselen via de website te bevorderen. Eenieder die aanwezig was heeft dus zeker de kans gekregen bij te dragen aan het aanscherpen en optimaliseren van dit innovatief cultureel project.
Ik startte de dag zonder verwachtingen omdat ik geen idee had hoe het zou verlopen en eindigde mijn eerste sessie met nog meer nieuwsgierigheid naar wat er zou volgen. Ik nam nog een kijkje op de brochure waar de dagplanning op stond. Mijn oog viel op de eind-keynote: de verpopping van de mens, door Midas Dekkers. Klinkt veelbelovend…
