De keuken van Fatima – eenvoudige Marokkaanse keuken

Fatima neemt ons mee naar haar keuken thuis en haalde haar inspiratie zowel uit de Marokkaanse keuken als uit gesprekken met vrienden uit diverse windstreken

Het is bijna onmogelijk om de restaurants van Fatima Marzouki niet met tevredenheid te verlaten. De rijkelijke tajines en kleurrijke mezzes die ze in haar restaurants El Warda en het Bizanaat serveert, zijn een begrip geworden in de Antwerpse wijk Zurenborg. Fatima neemt je mee op een ware culinaire ontdekkingsreis doorheen landen als Marokko, Tunesië en Libanon.

Menigeen zal haar restaurants na het proeven van al dat lekkers vol kookinspiratie verlaten. Gelukkig maakt Fatima van haar keuken geen geheim. Met ‘De keuken van Fatima’ publiceert ze haar inmiddels vierde kookboek. Waar ze zich in haar vorige boeken vooral richtte op traditionele bereidingen, focust ze zich in haar nieuwste boek op een mix van culturen. Ze neemt ons mee naar haar keuken thuis en haalde haar inspiratie zowel uit de Marokkaanse keuken als uit gesprekken met vrienden uit diverse windstreken.

Fatima sluit hiermee aan op de recentelijke populariteit van Arabische (fusion) kookboeken. Zo vliegen de ‘Plenty’ en ‘Jerusalem’ van het Joods-Palestijnse duo Yotam Ottolenghi & Sami Tamimi en ‘De Souk’ Van Salma Hage als warme broodjes over de toonbank. Menig foodie ‘Ottolenghiet’ er op los. Ik kijk er niet raar meer van op als mijn Vlaamse vrienden taboulé, kibbeh of falafel uit hun keuken toveren. Zelfs mijn moeder die zich normaliter toelegt op een traditioneel Nederlands AGV’tje (Aardappels-Groente-Vlees) vroeg mij recentelijk tahin mee te nemen omdat ze graag de blits wilde maken met een zelf gemaakte hummus.

Hebben we met ‘De keuken van Fatima’ een waardige opvolger in de reeks internationale bestsellers? Het antwoord hierop is helaas teleurstellend. Voor de meer ervaren foodie biedt het boek weinig nieuws. Maar ook de minder ervaren keukenprins(es) blijft op zijn of haar honger zitten. Zo nemen de basisrecepten te veel plaats in. Illustrerend is het recept voor citroenboter. Ingrediënten zijn - hoe verrassend - één citroen en… boter. Hoewel dit soort basics interessant kunnen zijn om inspiratie op te doen, is het niet nodig om aan een recept als dit twee volle pagina’s te wijden. De ruimte die vervolgens overblijft voor salades en bijgerechten is beperkt, waardoor het moeilijk wordt om een evenwichtig menu uit dit kookboek samen te stellen.

Over smaak valt uiteraard niet te twisten. Misschien lag mijn lat wel te hoog. Ik besluit de proef op de som te nemen door het boek tijdens mijn lunchpauze eens voor te leggen aan mijn Marokkaanse collega. Zij stuurt mij direct na de pauze – ongevraagd- een aantal Marokkaanse kookblogs door met ‘echt goede recepten’. Geen goed signaal. Dezelfde avond kook ik voor een aantal van mijn kookvrienden de kibbe, een midden oosterse quiche van bulgur met lamsgehakt. Uiteraard zijn mijn eigen kookkunsten geen objectieve maatstaf, maar als het gerecht enigszins in de buurt komt van de heerlijkheden uit El Warda en het Bizanaat is mijn missie geslaagd. Tijdens het koken voel ik me genoodzaakt om de kruidencombinaties te pimpen met suggesties uit een soortgelijk recept uit ‘De Souk’ van Salma Hage. We eten uiteindelijk lekker, maar laaiend enthousiasme ontbreekt. Fatima weet wat ze doet in de keuken, haar nieuwste boek doet hier jammer genoeg geen eer aan.