‘De leraren noemden me apart, en ze bedoelden dat zeer negatief’

'Wereldburger. Dat is een naam, waarvan ik nooit had verwacht dat die staat voor wie ik nu ben. Ik had nooit verwacht dat ik de wereld zou rondreizen op jonge leeftijd.' [Het verhaal van Azeem Mirza]

Wereldburger. Dat is een naam, waarvan ik nooit had verwacht dat die staat voor wie ik nu ben. Ik had nooit verwacht dat ik de wereld zou rondreizen op jonge leeftijd. Ik ben opgegroeid in een multiculturele wijk in Den Haag, de Schilderswijk. Toen ik op de basisschool zat, waren de verwachtingen hoog met betrekking tot mijn prestaties. Mijn broers presteerden zo goed dat ze de prijs ‘Beste leerling van Nederland’ kregen. En ik? De leraren noemden me apart of bijzonder. En ze bedoelden dat zeer negatief.

Ik kreeg problemen op school en thuis. Van het één kwam het ander en ik werd van school gestuurd en van de volgende ook. Uiteindelijk heb ik op zeven verschillende scholen gezeten in drie jaar tijd. Ik heb in Nederland nooit een diploma gehaald. In de Schilderswijk, was/is het normaal om in een dure auto te rijden, merkkleding te dragen en om een luxe en financieel onafhankelijke levensstijl te hebben. Ik had ook de ambitie om zo’n levensstijl te hebben. Met als gevolg dat ik meerdere keren in aanraking kwam met de politie. Mijn familie vond dit echt onacceptabel en mijn broers en zus gedroegen zich ook niet zo. Ik heb mijn familie in die jaren behoorlijk teleurgesteld en het was tijd om mijn leven te veranderen.

Ik besloot terug te gaan naar mijn roots. Ik wilde begrijpen waarom het in mijn gemeenschap en cultuur niet acceptabel is om zo te leven. Ik besloot dat ik weg moest uit de maatschappij, waarin ik leefde om de basis van het leven te leren. Ik kwam terecht in het Minhaj ul Quran’ s educational branch Al Farghana Institute in Manchester (Engeland). Daar heb ik de basis van de islam geleerd, de Koran, hadith, tasawwuf, aqidah en andere traditionele islamitische studies. Tijdens die studies heb ik mezelf leren kennen. De verhuizing naar Manchester heeft mijn ogen geopend. Zonder je moeder, vader, broers, zussen en vrienden kom je er achter dat je alles zelf moet doen. Ik realiseerde mij dat als je niet werkt je geen geld hebt om voor jezelf te zorgen. Daardoor kreeg ik discipline.

In Manchester vond ik snel een baan bij The Royal Dutch Shell IT afdeling. Ik was pas 16 jaar en mijn salaris was € 12,50 per uur. Wie had gedacht dat een zestienjarige zonder opleiding zo’n baan zou krijgen. Ik kreeg de prijs voor de jongste kantoorwerknemer van Shell in 107 jaar en dat is nog steeds zo. Ik had op mijn sollicitatieformulier geen leeftijd of opleidingsgegevens ingevuld, daar kwamen ze pas later achter. Ze waren met stomheid ge-slagen. In het begin vond ik het helemaal geweldig, maar het was nog steeds niet de goede weg in mijn leven. Ik werkte voor iemand, dat was niet mijn mentaliteit. Ik wilde dat veranderen en nam ontslag. Ik was weer terug bij af.

Ik leerde van de oprichter van het Al Farghana Institute, Dr. Tahir ul Qadri, dat één van de beste dingen die je in het leven kunt doen, is iets doen en achterlaten voor de maatschappij. En als je wilt leren en ervaring op wilt doen, kun je dat het beste reizend doen. Dat was wat ik wilde doen voor mezelf en voor de maatschappij. Ik leidde mezelf op tot een hoger niveau en na hard werken en veel opofferingen werd ik toegelaten op de Manchester Metropolitan Universiteit waar ik een gemengde opleiding Business Administration en Politiek ging volgen. Tijdens mijn studie heb ik ook veel religieuze, entertainment en commerciële evenementen georganiseerd om iets voor de maatschappij te betekenen. Nu geef ik regelmatig lezingen aan verschillende universiteiten en conferenties. Het leukste van dit alles is dat ik kan reizen. Daardoor doe ik ideeën en inspiratie op. Bijna elke maand, soms zelfs elke week, ben ik in een ander land. De afgelopen drie jaar heb ik 139 keer gevlogen en ben in meer dan 30 landen geweest en in bijna elke grote stad. Van de straten van Turkije naar de bergen van Pakistan en van de pyramides van Egypte naar het luxueuze Hollywood. Ik reis en ik weet van geen ophouden. Ik voel me overal thuis en ik heb overal vrienden. Nederland en Manchester zijn niet de wereld voor mij, maar de hele wereld voelt als van mij. De wereld is van jou! En laat nooit iemand vertellen dat het niet zo is. Je denkt misschien: “Ja ja, maar je kent mijn situatie niet.” Mijn beste vriend(in), jij kent mijn situatie niet! Nu betaal ik de reizen van het geld dat ik verdien met het organiseren van evenementen, maar ik heb dagen meegemaakt dat ik niet wist of ik de volgende dag iets te eten zou hebben, of ik mijn huur zou kunnen betalen en of ik ooit goede daden zou doen, maar ik heb gevochten en hard gewerkt.

Ik reis niet om te feesten of alleen om een leuke tijd te hebben. Ik bezoek evenementen en projecten en ik doe vrijwilligerswerk. Ik bezoek familie of simpelweg wereldberoemde plekken. Ik ben net terug van een vlucht van Amsterdam naar Manchester en van daaruit ben ik naar Dubai gevlogen. Op dit moment ben ik in Pakistan en samen met mij zijn nog 2.400.000 mensen aan het demonstreren voor een revolutie in Pakistan. Ik realiseer me hoe groot de wereld is.

Het project waar ik op dit moment mee bezig ben, komt voort uit mijn aanwezigheid op de Nederland-Britse Dialoog Conferentie in 2012 met rector’s van onder andere de Oxford Universiteit. Ik observeerde dat er een behoefte is aan een specifieker sociaal media platform, dat de prestaties van studenten op de lange termijn verbetert. Dus nu reis en observeer ik waar de wereld behoefte aan heeft. We hebben de voordelen van Facebook, Twitter, LinkedIn, etc., maar hoe kan ik me van deze media onderscheiden? Ik denk dat ik de oplossing heb gevonden en ben nu druk bezig om dit project vorm te geven. Dit is mijn manier van het bijdragen aan de maatschappij. Er is geen ander werk wat me gelukkiger maakt.

Er zit geen einde aan dit verhaal. Jullie kunnen dit allemaal doen. Als ik, een vroegtijdige schoolverlater uit de Schilderswijk het kan, dan kun jij het ook. En dat niet alleen, ik denk ook dat je het moet doen. Het is een geweldige ervaring en gevoel om de wereld rond te reizen. Leer van de verschillende culturen, van de armen, de rijken, ga naar plaatsen waar je nog nooit van hebt gehoord. Observeer de maatschappij, kijk hoe je daaraan kunt bijdragen met jouw talent en doe het! Laat je niet demotiveren door autoriteiten of mensen die zeggen dat je buiten een supermarktbaan niets kunt. Ik heb nergens van wat ik in mijn leven heb gedaan spijt. Het heeft geholpen om mijn ervaringen op te bouwen.

“Innovation distinguishes between a leader and a follower – Steve Jobs”

Volg Azeem op FB en Twitter
Dit artikel is eerder verschenen in Al Nisa moslimjongerenblad As Siraata nr. 1 jaargang 2013 en op www.wijblijvenhier.nl 
Foto’s: Azeem Mirza
Collage: Sarah Sebbar

Volg Wij Blijven Hier! ook op Twitter