Islam, moslims, moslima’s, allochtonen, hoofddoek, boerka, integratie, Sharia4Belgium, extreme islamleerkrachten: hedendaagse begrippen die enorm populair zijn. Wil je de dag van vandaag mee zijn met je tijd? Wil je intellectueel overkomen? Zorg er dan voor dat je mee kan discussiëren, schrijven en bloggen over moslims en islam. Je hebt het goed gelezen: over hen en niet met hen, want niets is zo vervelend als de mensen wier ziel en denken je denkt ontleed te hebben in de ogen te kijken.
Nooit hebben wij in Vlaanderen zoveel islamspecialisten gehad als in het post-11-september-tijdperk. Ze schieten als paddestoelen uit de grond. Deze betweters hebben zich waarachtig ontpopt tot echte goeroes die de ware boodschap van de islam volledig hebben ontleed. Wat ze niet begrijpen is dat mensen die niets weten en weten dat ze niets weten, meer weten dan mensen die niets weten en niet weten dat ze niets weten.
Steeds op hetzelfde aambeeld hameren: er mag geen clown of psychopaat ergens in ons Belgenland een wind laten of wij moeten dit met de nodige hysterische trekken analyseren en aftoetsen aan de hele moslimgemeenschap. Kranten en tijdschriften doen tegenwoordig gouden zaken met het onderwerp. Ik heb de indruk dat journalisten slapen met islam, ontbijten met islam en islam inademen. Wat een obsessie! Ik durf haast zeggen: “waar het hart van vol is, vloeit de mond van over”. Vol van haat en onbegrip welteverstaan…
Het gevolg is dat het integratiedebat vandaag in België en Vlaanderen in een totaal andere dimensie wordt gevoerd, ver weg van de doelgroepen en gesprekspartners waar het in essentie om moet gaan. Het zwart gat dat deze ongewone paradigmaverschuiving blijft voeden, Etienne Vermeersch, wordt door vriend en vijand omschreven als één van de grootste denkers van deze eeuw. Het kan wel met de grootheidswaanzin van een klein land te maken hebben, maar Albert Einstein – een nóg grotere denker uit de vorige eeuw! – zei het al: ‘’Alles is relatief’’.
De media, opiniemakers en andere dogmatische voorvechters van de seculariteit blijven hem opvoeren als een gevestigde waarde, terwijl meer en meer vast komt te staan dat zijn houdbaarheidsdatum ver overschreden is. Deze zogenaamde rationalistische filosofen zijn bezig met de Waarheid, waaruit volgt dat er dus ook Onwaarheid bestaat en dat resulteert weer in een tegenstelling tussen goed en kwaad, moreel en immoreel. Ze denken echt als volgt: “we cijferen de godsdiensten weg en dan is iedereen gelijk aan elkaar!”.
Die innerlijke overtuiging is zo sterk dat een intellectueel eerlijk debat met hen niet meer mogelijk is. Het boerkadebat, zoals het vandaag wordt gevoerd, is trouwens voor de overgrote meerderheid van de moslims in België een non-debat en buiten proportie als je kijkt naar het geringe aantal ‘onderdrukte boerkadraagsters’ en het feit dat de boerka geen deel uitmaakt van hun cultuur.
Het opvoeren van deze moraalfilosoof gebeurt absoluut niet uit overtuiging van zijn Groot Gelijk, maar eerder vanuit een zekere intellectuele armoede – in hoofde van de politiek, media en opiniemakers - in het integratiedebat anno 2012. Sinds het boerkaverbod, ingesteld als het verbod op gezichtsbedekkende kleding op openbare plaatsen, hebben we gemerkt dat de godsdienstvrijheid in deze al te vaak op onrechtmatige wijze wordt opgevoerd. Het boerkaverbod is géén verbod dat de godsdienstvrijheid wenst te beknotten, het gaat hooguit om een uitvloeisel van de positieve verplichting van de staat om de openbare veiligheid te garanderen.
Er is inderdaad slechts één enkel argument voor een boerkaverbod, en meer hoeft dat ook niet te zijn (DM 5 juni opiniestuk van Patrick Loobuyck).
Als het boerkadebat toch zo eenvoudig lijkt te zijn, hoe komt het dan dat individuen zoals Etienne Vermeersch, Dirk Verhofstadt en andere seculiere fundamentalisten de focus daarop blijven leggen? (DM 30 mei opiniestuk Dirk Verhofstad en Etienne Vermeersch) Meer nog, deze actoren hebben sinds het ingestelde verbod - dat op Eva Brems na, unaniem gestemd werd - de vrijheid gekregen om het integratiedebat, in de meest ruime betekenis van het woord, te verengen tot een non-debat zonder tegenstanders. De voorbije weken en maanden hebben wij duidelijk opgemerkt dat ‘de politiek’ en media, bij het uitblijven van tegenstanders in deze onzinnige polemiek, er alles aan hebben gedaan om deze seculiere fundamentalisten te voorzien van waardige tegenstanders.
Kijk maar naar hoeveel inkt en drukwerk aan een handvol schertsfiguren werden verspild en hoe een aantal opgehitste, hysterische politici zelfs bereid zijn de fundamenten van onze rechtsstaat te ondermijnen om één clown achter de tralies te krijgen. Ik kan me helaas alleen maar toevoegen tot de lange lijst van mensen die voor de zoveelste keer verbolgen zijn over de selectieve blik van media en politici, die alleen maar aandacht hebben voor extremisten en probleemgevallen, zonder zich erom te bekommeren dat er een overgrote meerderheid van moslims zijn die onterecht met deze randgevallen worden geassocieerd.
De krant De Morgen heeft het integratiedebat, tot begin deze maand, doelbewust verengd tot een debat tussen de eigen redactie en Etienne Vermeersch, met als hoofdthema ‘de boerka’ van een tiental moslimvrouwen! Deze situatie heb ik hierboven omschreven als een ongewone paradigmaverschuiving binnen het integratiedebat. Om dit euvel te "verhelpen" had men nood aan een duidelijke tegenstander van het boerkaverbod of een duidelijke voorstander van de boerka.
Oorspronkelijk ging het bij de tegenstanders van het boerkaverbod vanzelfsprekend uitsluitend om Eva Brems (Groen), die fundamentele rechten en vrijheden inriep om haar stemgedrag tijdens de plenaire vergadering te verantwoorden. Ere wie ere toekomt, rechtsfilosofisch was het een unieke én moedige houding, maar daar houdt het ook gewoon op. Op termijn kwamen enkele stemmen in de gevestigde media op tegen het boerkaverbod, maar de doorzichtige drijfveer bleek minder eervol te zijn dan die van Eva Brems.
De redactie van De Morgen is een ‘gezellig’ interview met Etienne Vermeersch aangegaan om te peilen naar de levensvatbaarheid van het boerkadebat. (DM 2 juni en DM 4 juni )
Ik blijf er een knagend gevoel aan overhouden, aan die stommiteit van Etienne Vermeersch. Hoe naïef kun je zijn om je zo gemakkelijk en goedkoop voor het karretje van media en politiek te laten spannen? Een mogelijke verklaring kan men vinden in de noodzaak die seculiere fundamentalisten ervaren om de focus te verleggen van het hoofddoekendebat (onderdeel van een ruim integratiedebat) naar een boerkadebat (onderdeel van een non-debat dat nu al meer dan een maand de gemoederen verhit).
Dat woordkunstenaars zich door taal laten meeslepen mag niet verbazen, maar in zijn geval gaat het om méér dan een onschuldige oefening in retoriek. Wat hier een filosofisch kleedje krijgt aangetrokken, is het oude, koloniale denkpatroon ten aanzien van de islam en moslims. Het is ondertussen een grijs gedraaide plaat: Europa dient gered te worden van een religie die haaks staat op onze civiele en politieke vrijheden. Dialoog is uitgesloten: een moslim denkt anders dan een welopgevoede, anti-katholieke Vlaamse intellectueel.
De waarheid is dat deze intellectuelen niets afweten van de islam. Erger nog: zij verkiezen een naakte onwetendheid, gecombineerd met een doelbewuste intellectueel oneerlijke houding. Sharia4Belgium in deze context opvoeren om deze onzinnige polemiek te rechtvaardigen, komt dan ook als manna uit de hemel gevallen.
Deze ongewone debatconstructie is een bewuste actie om een wezenlijk debat van tafel te vegen, veelal omdat de leidende actoren geen zinnige argumenten op tafel kunnen leggen, en de focus te verleggen naar een onderwerp dat vreemd is aan de actuele gesprekspartners in het ruimere integratiedebat. Om te verduidelijken wat ik bedoel met deze debatconstructie, haal ik een voorbeeld aan uit een ander debat, m.n. het softdrugdebat:
Wanneer tegenstanders van softdrugs aan het einde van hun Latijn geraken, verwijzen ze al te graag naar harddrugs en de weg ernaar toe via de Stepstone-theorie. Wanneer tegenstanders in het hoofddoekendebat aan het einde van hun Latijn geraken, verwijzen ze al te graag naar moslimextremisme en de weg ernaar toe via de Radicaliserings-theorie.
In het softdrugdebat hoeft zo’n "groene jongen" slechts naar eer en geweten te verklaren dat hij de Stepstone-theorie niet onderschrijft, maar tegelijkertijd het gevaar van harddrugs wél erkent. Logischerwijs zou een deelnemer aan het integratiedebat ook gewoon de Radicaliserings-theorie kunnen afwijzen als een ongegronde en met koloniale vooroordelen overladen theorie, en tegelijkertijd de gevaren van elke vorm van radicalisering erkennen.
In België weigeren de media, politici en zogenaamde denkers elke kans om tot een intellectueel-eerlijk integratiedebat te komen. Meer nog, het samenspel van deze leidende actoren heeft er inderdaad alle belang bij om de focus te verleggen van een ruim integratiedebat naar een eng boerka/niqab-debat... ze zijn, inderdaad, aan het einde van hun Latijn! In het integratiedebat steken andere denkers, politieke én religieuze welteverstaan, de kop op en België is niet in staat om met hen op een deftige wijze in debat te treden.
Moslims zijn al jaren vragende partij voor een duidelijke en eerlijke vertegenwoordiging in de politiek, maar vandaag kunnen we de allochtone nitwits op de lijsten niet eens bijhouden. Moslims zijn al jaren vragende partij voor een duidelijke en eerlijke vertegenwoordiging met betrekking tot hun religieuze beleving, maar vandaag kunnen we enkel verwijzen naar een gedrocht van een moslim executieve. Moslims zijn al jaren vragende partij voor een duidelijke en eerlijke benadering van hun identiteit in de publieke ruimte, en het enige wat ze krijgen is de cultivering van de perceptie van een barbaars moslimvolkje in het hartje van het land!
Dit laatste is op vreselijke wijze gevoed door de overdreven focus die alle media op Sharia4Belgium hebben gevestigd. Het is tegelijk gevoed door Etienne Vermeersch die met zijn seculier fundamentalisme maar al te blij is dat Sharia4Belgium de focus mee heeft verplaatst. Etienne Vermeersch geeft er, inderdaad, de voorkeur aan om in “debat” te gaan met Sharia4Belgium, want een debat met bijvoorbeeld Samira Azabar (BOEH!) zou hij, net als in het verleden, niet eens overleven. Etienne Vermeersch is inderdaad de denker die zich net niet laat verleiden tot de uitspraak dat het Ottomaanse leger terug aan de poorten van Wenen staat! Het is niet voor niets dat het slechtste rad het meeste geraas maakt of dat holle vaten het hardst klinken.
En de politici? Die zijn al helemaal het noorden kwijt, Annemie Turtelboom op kop, want de verkiezingskoorts heeft hen compleet op drift doen slaan.
© 2012 – De Andere Mening – Abdelhay Ben Abdellah
