De vogelverschrikker

De vogelverschrikker
 

Er staat een vogelverschrikker

Je staat daar maar

Niemand weet hoe je van binnen elke dag leeft met angst,

met constante aarzeling en chronische pijn

De dagen en de jaren gaan voorbij

Je angst wordt groter

Je staat daar maar

stil

in je zwarte kostuum

Terwijl iedereen om je heen danst

om te laten zien dat ze leven

Ze denken dat het een spel is

Ze weten niet hoe zeer je je anders voelt

Maar we zijn ook anders 

en dat is geen fout

Ze voelen het racisme dat je meemaakt niet

Ze benaderen je niet

Je kunt kiezen tussen haat en er is vergeving

Als haat zich in je hart nestelt,

kun je onmogelijk geloven in gerechtigheid

Ik geloof dus in vergeving

Wij mensen zijn als een groep atomen 

die qua opvoeding, achtergrond en ideeën verschillen, 

maar we komen samen om materie te vormen,

zo zijn we echt. 

Tussen levenloos en levend. 

Tussen beweging en niets.

Intenties leiden tot acties

Niet andersom

Maar als je je intenties omzet in actie

vermoord je daarmee het beeld,

de droom

Je houdt je kopje water stil vast

je drinkt het niet, ook al doet dat pijn

Je probeert met iemand te communiceren

maar ze begrijpen je niet als je met ze praat

Je wordt een vogelverschrikker

Je staat daar maar stil

Maar je bent de enige vriend

die niet bang is voor de situatie om je heen

en ze houden je nergens voor verantwoordelijk