"De ouders moeten hun rol aux serieux nemen en hun kinderen moeten maar van de straat blijven, je weet toch hoe mgarba zijn" (Fauziya Talhaoui).
Op vrijdag 5 oktober organiseerde het vrouwennetwerk YVCA een ontbijt met vrouwelijke ‘allochtone’ politici aan tafel. Onder de aanwezigen Fauziya Talhaoui (SPA) , Galina Matushina, Lila Sharma & Monique Kakonga voor CD&V, Zuhal Demir (N-VA), Ikrame Kastit (Groen), Zohra Otman (PVDA) en Pascale Wils (Rood!). Elke partij werd vertegenwoordigd behalve open VLD, ondanks het feit dat ze wel werden uitgenodigd. Maar goed, genoeg mensen aan tafel om een constructief debat te voeren….of alleszins….dat dachten we.
Het was hoofdzakelijk de bedoeling om vrouwen te informeren over de politiek en nadien kennis te maken met vrouwelijke ‘allochtone’ politici. ‘Stem vrouw’ was het thema en daar maakten alle politici gretig gebruik van.
Bij aanvang van het debat kon iedereen zich voorstellen en de speerpunten van haar partij benoemen. Ach ja, je kent dat wel, ‘diversiteit’, ‘veiligheid’, ‘onderwijs’, ‘mobiliteit’, etc. zijn de gewoonlijke thema’s die iedereen naar voren brengt tijdens verkiezingscampagnes. Als je campagne voert, is het ook de gewoonte om anderen te overtuigen.
Het werd meteen duidelijk dat dat met verdichtsels ook kan. Zo heeft Zuhal Demir (NVA) gepleit voor het investeren in ‘kwalitatief onderwijs’. ‘Scholen waar plaats is voor elk kind en extra middelen voor concentratiescholen’. Vrij vreemd, wetende dat de lijsttrekker Bart de Wever 4 dagen eerder tijdens een debat in klare taal meedeelde dat hij absoluut niet wil investeren in het onderwijs. En dat we victorie mogen kraaien als het huidig aanbod nog mag blijven bestaan. Er is dus geen geld voor onderwijs, aldus De Wever. Nochtans is dat de basis van ieders toekomst. Daar gaat de kracht van verandering….
Fauziya Talhaoui en het spa-sprookje
Het werkelijke debat begon in feite na het debat. Voor Fauziya Talhaoui wilde vertrekken, besloot ik nog even een gesprek met haar aan te gaan in verband met de buitensporige aanpak van het stadsbestuur omtrent de ‘rellen’ in Borgerhout. Ik liep naar haar toe en kreeg een dikke knuffel en een kus. Tja, sommige mensen lijden nu eenmaal aan verkiezingskoorts.
Ze was al in een gesprek verwikkeld met enkele gesluierde vrouwen omtrent het hoofddoekenverbod. Ik hoorde Fauziya nog net zeggen; ‘ik zorg er wel voor dat er bandana’s komen daar waar je je hoofddoek niet dragen mag’. Dit vond ik vreemd, dus ik besloot me bij het gesprek te voegen en wees erop dat Fauziya Talhaoui VOOR het hoofddoekenverbod heeft gestemd (zie Notulen van gemeenteraad Stad Antwerpen, zitting op 23 april 2007)
In plaats van met degelijke argumenten te komen, noemde ze me ‘leugenaar’ en begon ze het Sp.a-sprookje te vertellen: over de inspanningen doe Sp.a allemaal verrichtte en over welke draken ze bestreden hadden. Maar wie zijn billen verbrandt, moet ook op de blaren zitten. Met de zin “Wij zijn niet tegen de hoofddoek” sloot ze haar sprookje af. Vreemd want was het niet de Antwerpse burgervader, Janssens, die het neutraliteitsprincipe heeft gelanceerd?
Maar goed, laten we het dan hebben over de situatie in Borgerhout. Ik beaamde dat het jammerlijk is dat het stadsbestuur de inwoners van Borgerhout in de steek heeft gelaten…en dat terwijl zij aan hun burgerplichten voldoen. Het was mijn hoofddoelstelling om mee te delen dat men de bijl aan de wortel moet leggen in plaats van de gevolgen van een probleem te bestrijden (door o.a. samenscholingsverbod op te leggen, gasboetes, meer blauwtjes op straat die er geen drol van begrijpen, etc.).
Werk eens aan een écht inclusief sociaal beleid, een beleid dat de sociale ongelijkheid bestrijdt…maar helaas… Fauziya kon er geen touw aan vastknopen. Ze begreep maar niet dat de socio-economische ongelijkheid aan de basis ligt van de onrust in Borgerhout en andere achtergestelde districten.
Fauziya is eerder van mening dat de Marokkaanse gemeenschap maar zelf veranderen moet. Dat ze zelf uit de armoede moeten geraken en dat ze maar eens moeten ophouden met al dat crimineel gedrag. 'De ouders moeten hun rol aux serieux nemen en hun kinderen moeten maar van de straat blijven, je weet toch hoe mgarba zijn’. Of hoe ook ‘allochtone’ politici problemen blijven culturaliseren.
Het verwonderde me niet dat Fauziya de hand niet in eigen boezem wil steken. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt. En ze wil zeker niet van haar troontje aftreden, ondanks het feit dat ze in 2007 niet de schepenambt kreeg die ze zogenaamd verdiende.
Soit, op de een of andere manier kwamen we terecht bij de sociale woningen. Ik kaartte het belang aan van degelijke sociale woningen voor zij die het nodig hebben, het renoveren van minder goede woningen en het onbewoonbaar verklaren van gebouwen waar schimmels de overmacht hebben en ratten hun nachtrust komen zoeken. Dat de wachtlijsten verdwijnen, want daar kan je niet overnachten. Ik vertelde hoe sommige Marokkaanse gezinnen in een sociale woning wonen met 5 kinderen verdeeld over 2 slaapkamers. Dat kan niet…wat voor een toekomst hebben die kinderen, ze zitten letterlijk op elkaars lip. Ondertussen wordt elk plek in het huis benut om te studeren, de keukentafel, de slaapkamer, en ja, de badkamer ook. Tegelijkertijd blijft het water binnensijpelen en vind je in elke hoek van de kamer schimmelplekken. Niet echt een omgeving waar je je kinderen wilt opvoeden. Een plaats waar je zelf niet wonen wil, geef je toch niet door aan een ander? Fauziya wees met haar beiden handen naar mij en noemde me wederom vlakaf een ‘leugenaar’.
Blijkbaar heb ik een gevoelige snaar geraakt of begint ze te beseffen dat Sp.a de gevolgen zal moeten dragen van het wanbeleid dat ze al 6 jaar voeren?
Azabar Sahila
