“Ik werkte al een tijdje voor een Belgisch bedrijf in Tunesië. Ik reisde veel voor mijn werk en bezocht mijn klanten in België af en toe. De ene helft van de maand was ik in mijn thuisland en de andere twee weken verbleef ik op hotel in België. Dit had een impact op mijn sociale leven, ik was niet vaak thuis en twee weken was te kort om contact te behouden met mijn vrienden”, vertelt Dhia. “Ik hield die levensstijl twee jaar vol, maar wilde er uiteindelijk mee stoppen omdat het te zwaar werd.”
Dhia besloot dus om ontslag te nemen en een andere carrière na te streven, maar zijn bedrijf kwam met een ander voorstel. “Ze vroegen me of ik misschien naar België zou willen verhuizen om fulltime voor hen te werken”, zegt hij. En zo koos Dhia voor een economische migratie. Hij vervolgde zijn carrière en begon een nieuw leven in een ander land. “In het begin was het erg moeilijk, maar uiteindelijk zag ik in dat het een uitdaging was die ik wel wou aangaan. Ik zou er niet alleen voor staan, ik had over de jaren heen enkele vrienden gemaakt in België en kende het bedrijf al goed. Mijn vrienden hielpen me gelukkig ook met het papierwerk en de verhuis”, vertelt hij.
Taal- en cultuurverschillen
Dhia sprak geen Nederlands toen hij aankwam in België. Hij sprak wel vloeiend Engels en Frans, wat hielp bij zijn migratie. “Ik herinner me dat ik toen ik hier pas woonde soms brieven kreeg van de stad, die ik niet kon lezen. Dat kon soms wel voor wat problemen zorgen. Ook tijdens gesprekken of meetings moest ik soms vragen of de deelnemers Engels wilden spreken.” Intussen kan Dhia Nederlands wel goed verstaan.
“De verschillen tussen de twee landen zijn wel heel aanwezig, maar het was niet choquerend voor mij."
Naast het taalverschil zijn er ook heel wat culturele verschillen tussen België en Tunesië. Bij migratie gebeurt het wel eens dat men bij de confrontatie met een nieuwe cultuur een cultuurshock ervaart. Dhia had daar gelukkig geen last van. “De verschillen tussen de twee landen zijn wel heel aanwezig, maar het was niet choquerend voor mij. Ik was al bekend met de Europese cultuur aangezien Tunesië niet ver verwijderd is van de rest van Europa. Ik kan me gemakkelijk aanpassen aan een nieuwe cultuur en heb niet heel veel moeite met me te integreren”, vertelt Dhia.
Vitamine D
Toch mist Dhia heel wat van zijn thuisland. “Het meest mis ik het warme weer van Tunesië, ik heb mijn vitamine D nodig!”, lacht Dhia. “Daarnaast miste ik in het begin het eten uit mijn land heel erg. In België kan je heel wat ingrediënten die wij gebruiken niet vinden in de supermarkt. Ik mis natuurlijk ook mijn familie en vrienden. Gelukkig zie ik ze met de technologie van tegenwoordig vaak online en ga ik ze regelmatig bezoeken. Tunesië is maar twee uur vliegen, dus dat valt heel goed mee”, zegt hij. Dhia kon zijn familie tijdens de coronapandemie veel minder zien, maar daar heeft hij vrede mee. “Corona is een wereldwijd probleem. Als ik nog even volhou kan ik mijn familie snel weer omarmen”, voegt hij toe.
"Hier verhuizen en mijn leven veranderen was niet gemakkelijk, maar ik heb hier nu toch een mooi leven opgebouwd."
Stabiliteit
Na 5 jaar in België ziet Dhia zijn toekomst zich hier ontplooien. “Ik voel me intussen echt als een Belg, ik woon nu bijna een jaar in een huis dat ik gekocht heb en ik zie mezelf nergens anders meer wonen. Ik heb hier stabiliteit gevonden en ben erg blij in dit land en met de vrienden die ik hier gemaakt heb.” Dhia woont samen met zijn vrouw en heeft sinds kort ook familie in België. “Ik denk dat ik best veel bereikt heb in de jaren dat ik hier woon. Ik ben veel uitdagingen aangegaan, zowel professioneel als persoonlijk. Naar hier verhuizen en mijn leven veranderen was niet gemakkelijk, maar ik heb hier nu toch een mooi leven opgebouwd. Ook op professioneel vlak beoefen ik nu een functie waarmee ik blij ben en beheer ik mijn eigen bedrijf”, sluit Dhia af.
Deze week publiceert Kif Kif zes verhalen over mensen die naar België migreerden om
verschillende redenen: een veilig onderkomen, een nieuwe stap in hun professionele carrière, of om weer samen te zijn met hun gezin. Dit is deel 2 uit de reeks
De artikels kwamen voort uit een samenwerking tussen PXL Hogeschool Hasselt, MigratieMuseumMigration en Stampmedia.
2021 – PXL/StampMedia - Kobe Luijten
