Deze week startte het Eye on Palestine Arts & Film Festival dat nog tot 6 april in Brussel en Gent zal plaatsvinden. Meer dan 25 films (documentaires en fictie) zullen te zien zijn, met onder meer On the Side of the Road ingeleid door filmmaker Lia Tarachansky (Sphinx, Gent op 1.04 – 20u), Leila and the Wolves ingeleid door filmmaker Heiny Srour (KVS, Brussel op 31.03 – 20u) en Occupied Palestine ingeleid door filmmaker David Koff (KVS, Brussel op 5.04 – 20u). Kif Kif ging maandag naar de eerste film in de KVS kijken: 'Apples of the Golan'.
De rode draad die door deze film loopt zijn appels met vijf pitten. De vijf pitten verwijzen naar de sterren van de Syrische vlag. De davidster van Israël heeft er eentje meer. De appels groeien op de gronden van de Golan, een bezet gebied bij de grensgebieden Israël en Syrië. Deze appels zijn het enige exportproduct dat moeiteloos over de grens heen en weer over mag.
Maar voor de zesdaagse oorlog in 1967 behoorde dat gebied tot Syrië en had 139 dorpen. Nu blijven er slechts 5 van over. De inwoners vechten om dit gebied terug te krijgen, maar ze voelen zich nationaliteitloos. Omdat ze noch bij Israël, noch bij Syrië horen.
Deze documentairefilm van Keith Walsh en Jill Beardsworth vertelt de verhalen vanuit verschillende perspectieven van inwoners van de Golan, hoe ze zich voelen in hun bezet gebied. Zo leren we een jonge vrouw, een herder, een druus (een kleine religieuze groep die in die streek leeft), jongvolwassenen en muzikanten kennen.
Elk hebben zij een mening over het leven in die streek en laten ze zien hoe moeilijk het is om telkens de landsgrenzen te moet oversteken. De situatie is even erg of erger als in andere delen van Israël, Palestina en Gaza die ook bezet gebied zijn. Dus de grens oversteken is niet zomaar vanzelfsprekend, want ze is ommuurd met dikke en hoge muren of prikkeldraad.
Er is ook steeds het leger dat de grenzen bewaakt. Zij controleren alles en beslissen wie er de grens over mag en wie niet. Vaak moeten er op voorhand papieren indiend worden, om voor een speciale gelegenheid de grens over te steken zoals bijvoorbeeld een trouw, begrafenis van een naast familielid, … Maar zelfs het voorbereidende papierwerk is geen garantie dat de oversteek wordt aanvaard, zelfs al gaat het om een belangrijke familiereünie.
Mensen die perse de grens over willen gaan, worden geconfronteerd met lang wachten, afpersing en het leger dat hen dreigt te doden als de regels worden overtreden. Toch doen de bewoners alles om te mogen oversteken. Door de streng bewaakte grens zijn er veel families en vrienden uit elkaar gerukt, die zich terug proberen te herenigen.
Deze film heeft niet het snelle tempo en vertelstijl van menig Hollywoodfilm. Er wordt een trage manier van vertellen gehanteerd door verschillende mensen in verschillende situaties. Dit maakt de door elkaar lopende verhaallijnen in de film zeer boeiend.
>>> Voor het volledige programma van het Eye on Palestine Arts & Filmfestival surft u best naar www.eyeonpalestine.be
