Het maakt eigenlijk niet uit of humor 'correct' is. Wij vinden het belangrijk dat we de mensen laten lachen met humor die wij grappig vinden.
Het cultuurcentrum van Merksem kreeg vorige week twee Australische comedians, met respectievelijk Bengaalse en Sri Lankaanse roots over de vloer. Aamer Rahman en Nazeem Hussain vlogen van Londen naar Merksem om er hun Fear of a Brown Planet-tour af te sluiten.
Aamer en Nazeem zijn niet enkel actief als komiek, maar ook twee gekende tv-gezichten in Australië. Ze zetten mainstream comedy, waar grappen over verkrachting, terrorisme of mensen met een handicap worden beschouwd als de meest gedurfde, helemaal op zijn kop. Daarbij leggen ze de nadruk op de verschillen tussen wat ze zelf graag de ‘white’ en de ‘brown people’ noemen. Zonder te viseren, zonder te discrimineren.
Mogen komieken om alles lachen?
Aamer Nazeem: “Ze doen het. Je kan hen niet dwingen om ergens geen grappen over te maken. Het is aan het publiek om de humor al dan niet te smaken. Wij vinden racistische grappen bijvoorbeeld niet grappig, maar er zijn komieken die dat wel vinden. Het maakt eigenlijk niet uit of humor ‘correct’ is. Wij vinden het belangrijk dat we de mensen laten lachen met humor die wij grappig vinden.”
Aangezien het dicht bij de thema’s van jullie show aanleunt: wat is jullie mening over ‘The innocence of muslims’ en de daarbij horende rellen?
Aamer: “Het is duidelijk dat dit de zuiverste vorm van provocatie is. De maker wil een reactie uitlokken. Je kan zoiets niet voorkomen. Maar het is triest dat er weer rellen zijn losgebarsten en dan nog vaak op plaatsen met burgeroorlogen of enorme armoede. Voor die mensen was deze video de druppel die de emmer deed overlopen. Het was een uiting van woede die om meer ging dan alleen die film. Maar zulke filmpjes negeer je best.”
Waren jullie kwajongens in de middelbare school? ‘Class clowns’?
Aamer: “Ik was niet echt een probleemkind, maar als ik erop terugkijk wel een ‘class clown’, ja.”
Nazeem: “Ik was best irritant. Bij een vervelende leerkracht hadden we ooit klassikaal een computerprogramma geïnstalleerd waardoor de schoolcomputer begon te bliepen zodra je de ‘enter’-toets indrukte. We hielden ons gedeisd tot het einde van de les, klikten toen op ‘enter’, liepen allemaal snel naar buiten en sloten de deur.”
Aamer: (verbaasd) “Jullie hebben die leerkracht opgesloten?”
Nazeem: (komt niet meer bij) “Jahaa! En ze kreeg die bliepende computers maar niet stil!”
Aamer, we hebben een open brief van je gevonden die gericht is aan Prins Harry. Wat was de bedoeling van die brief?
Aamer: “Oh ja, die brief. Ik heb die geschreven omdat ik naar Londen kwam en hem wou laten weten wat voor grote fan ik van hem ben. Hij heeft niets teruggestuurd. Hij is zelfs niet eens naar onze show komen kijken.”
Nazeem: (troostend) “Misschien is hij wel gekomen, maar bleef hij incognito. Hij had vast een hoed op, … bovenop z’n kroon.”
Jullie treden op verschillende plaatsen op. Zijn er verschillen in publiek?
Aamer: “Ja. Er is steeds een andere politieke context. Hier in Antwerpen weten jullie niet zo veel over wat er in Australië in de media komt. Dat zorgt ervoor dat we onze thema’s enigszins moeten aanpassen. Of jullie hebben andere regelingen, zoals het boerkaverbod, wat maakt dat jullie een andere betekenis geven aan wat we eventueel over de boerka zouden kunnen zeggen. Aan die verschillen pas je je als komiek snel aan. Maar een publiek dat naar ons komt kijken, weet wat het te wachten staat. Het is ook geïnteresseerd in de thema’s waar wij het over hebben.”
Hebben jullie tot slot enkele tips om een goede komiek te worden?
Nazeem: “Grijp je kans op ‘open mic’- avonden en zo. Het is gemakkelijk erover te spreken, maar er effectief staan, is een ander paar mouwen.”
En jij, Aamer?
Aamer: “Zoek een echte job!”
Nazeem: (lacht zich te pletter)
© 2012 – StampMedia – Ismail Eddegdag & Benyamine Lamkadem, foto: Thomas Verstrepen
