Geen verbruining bij de politie

'Er bestaan geen moslimagenten, jodenagenten of christenagenten bij de Belgische politie. Er zijn enkel agenten en sommigen hebben een bepaalde geloofsovertuiging.' Een bezorgde politieambtenaar laat van zich horen.
Geen verbruining bij de politie

En dan durft men zich nog af te vragen waarom allochtonen de aangeboden kansen om bij de politie te werken niet aangrijpen

 

Recent verscheen via sociale media een weergave van een facebookgesprek tussen Antwerpse politiemensen. De aanleiding van dat gesprek was een artikel dat vorig jaar verscheen over "moslimagenten" uit een Brusselse politiezone. Zij zouden vanuit hun islamitische overtuiging geen handen schudden met hun vrouwelijke collega's.

Eerst even iets over het artikel over "Moslimagenten". Dat bewuste artikel was grotendeels verzonnen. U hoort het goed, verzonnen dus.

Er was een intern conflict tussen bepaalde mensen binnen dat korps en dat werd vervolgens uitvergroot en veralgemeend. Bovendien is de verwijzing naar "moslimagenten" foutief en stereotyperend. Er bestaan geen moslimagenten, jodenagenten of christenagenten bij de Belgische politie. Er zijn enkel agenten en sommigen hebben een bepaalde geloofsovertuiging. In het kader van de heilige neutraliteit en het absoluut vermijden van het creëren van een zweem van partijdigheid zal je niet eens merken welke geloofsovertuiging een bepaalde politieambtenaar heeft. Tenzij men ervan uitgaat dat een getaande huidskleur, zwart haar en een Arabisch klinkende naam gelijk staan met symbolen van de islam.

Met de term moslimagenten wordt beoogd een beeld te creëren alsof er politiemannen rondlopen met een lange baard of vrouwelijke agenten met hoofddoeken (lees stereotypering van de moslim). En aangezien in de media in één vlaag de woorden moslim en extremisme (en dus terrorisme) worden vernoemd, wordt een sfeer gecreëerd alsof er radicale extremistische "moslimagenten" bij de politie werken.  En zo wordt de onvermijdelijke link gelegd naar alle agenten van allochtone origine, terwijl er ook onder hen zijn die niet eens islamitisch zijn. En heb geen vrees, zoveel zijn het er trouwens echt niet.

Als gevolg van dat artikel verschenen er op Facebook enkele reacties met als inhoud " neerkloppen", "ophangen met een hoofddoek", "de vijand",... Dergelijke reacties op sociale media zijn ondertussen dagelijkse kost. Het bewuste gesprek zou dan ook niet opgepikt zijn, een jaar na datum, als het niet van politiemensen afkomstig was geweest.

Een politieambtenaar die zich zo uitlaat en zo denkt, kan je op geen enkele manier goedpraten, relativeren, nuanceren, negeren of beargumenteren. Wat de aanleiding ook is. Men kan zich afvragen of dit slechts een tipje is van de ijsberg (of de mesthoop)? De impact van zo'n uitspraken gedaan door politieambtenaren, kan en mag niet onderschat worden. Los van het feit dat dit racistisch is en aanzet tot haat en geweld. Deze uitspraken worden gedaan door politiemensen over hun eigen collega's. Als politiemensen zo denken over hun collega's van andere origine waarvan zij denken of weten dat die collega's mogelijk de islamitische geloofsovertuiging hebben, hoe zullen ze dan denken over en omgaan met gelijkaardige burgers? Gaan ze hoofddoekdragende slachtoffers nog dezelfde behandeling geven als "Vlaamse" slachtoffers? Gaan ze verdachten met een getinte huidskleur nog dezelfde behandeling geven als een "Vlaamse" verdachte?

Politiemensen werken voor een instelling die de grondwettelijke rechten moet doen naleven en beschermen. Dit zijn politiemensen die alle burgers moeten beschermen en helpen als het nodig is. De politie mag als organisatie nog uitdragen wat het wil, het zijn haar politieambtenaren die het moeten waarmaken. Zij zijn het uithangbord van de politie. En dan durft men zich nog af te vragen waarom allochtonen de aangeboden kansen om bij de politie te werken niet aangrijpen.

De dienstverlening van de politie mag niet afhankelijk zijn van de willekeur (haat of sympathie) van de individuele politieambtenaar. Ook al zouden er maar enkelen zijn die zo denken, je moet maar de pech hebben net zo iemand te treffen wanneer je de politie nodig hebt. En dit gaat niet enkel over een afkeer tegenover een welbepaalde religie of origine. Wat als je als mannelijk slachtoffer wordt geholpen doorr een vrouwelijke agent die mannen haat?  Wat als je als homoseksuele verdachte wordt verhoord door een homohater? De politie moet onpartijdig en neutraal zijn in haar gedrag en handelen. En wij maar denken dat de grootste bedreiging voor de onpartijdigheid en neutraliteit een dame met hoofddoek achter een loket zou zijn.

Betere selectie, aangepaste basisopleiding en permanente bijkomende opleidingen  zijn allemaal goede instrumenten. Maar zonder dwangmiddel vrees ik dat het daarbij zal blijven.  Het is nochtans heel eenvoudig. Bij verkeersveiligheid gaan preventie, sensibilisering en repressie hand in hand. Het ene sluit het andere niet uit. Zo moet de politie dezelfde werkwijze hanteren. Tuchtstraffen voor blijvend racistisch en discriminerend gedrag.  Dit is noodzakelijk als de politie geloofwaardig en consequent wil zijn. Alleen zo kan zij het vertrouwen (her)winnen van de hele samenleving. Ook al is racisme moeilijk uit te roeien, misschien kan op deze manier discriminatie aan banden worden gelegd. En ook al wil ze het niet, het is haar plicht. Of willen we binnen enkele decennia een tweede Dossin kazerne openen?

De politie is de beschermer van de democratie. Als zij de grondwettelijke fundamenten niet beschermt en uitdraagt maar schendt, wat blijft er dan nog over van onze democratie en rechtstaat?


Van een bezorgde politieambtenaar