Al bij al is het verhaal een goedgemeende poging om de historische mars te recreëren.
La Marche neemt ons mee naar het Frankrijk van 1983, dat gebukt gaat onder ongelijkheid en racistisch geweld. Wanneer Mohammed (een van de jongeren uit een buitenwijk van Lyon) door de politie wordt neergeschoten en maar net ontsnapt aan de dood, besluit hij om met zijn vrienden en de lokale pater een mars voor gelijkheid te organiseren. Doorheen de tocht leren we de personages beter kennen. De tweede film van Nabil Ben Yadir, de maker van Les Barons, is een mix van komedie en drama. Jammer genoeg ligt de nadruk iets teveel op komedie.
Feelgoodfilm
Er zit een mooie boodschap van solidariteit en vriendschap achter de film, maar die komt er niet altijd even sterk uit. Daarvoor wordt er te weinig ingegaan op de problematiek van ongelijkheid en racistisch geweld. Het is ook opvallend dat hoofdpersonage Mohammed, (gespeeld door Tewfik Jallab), naar het einde van de film meer en meer wordt weggedrukt door inhoudelijk sterkere personages zoals Yazid en Kheira, die een meer uitgesproken mening hebben en zo de aandacht trekken. Ondanks enkele schokkende gebeurtenissen onderweg, heeft de film veel weg van een feelgoodfilm: de mars wordt afgebeeld als een soort roadtrip van een groep vrienden. Net wanneer de film iets serieuzer lijkt te worden verschijnt Hassan (Jamel Debouzze) op het toneel: een junkie die op het einde van de film tot het besef komt dat hij anders moet gaan leven. Cliché cliché.
Ongelijkheid in al zijn aspecten
Een lichtpunt is dat de regisseur alle vormen van ongelijkheid wil tonen. Zo is er het lesbische personage Claire, dat zeer feministisch ingesteld is. Daarnaast is er de ontluikende romance tussen de Fransman Sylvain en Arabische schone Monia, die abrupt dreigt te eindigen omdat de laatste bang is voor negatieve reacties. Stel je voor, een interculturele relatie. Het personage van Monia wordt overigens heel sterk neergezet door Hafsia Herzi. Doorheen de film wordt haar stem steeds luider. Sober, maar moedig. Zo kan je haar rol het best omschrijven.
Te hoog humorgehalte
Al bij al is het verhaal een goedgemeende poging om de historische mars te recreëren. Doordat er te weinig ingegaan op de complexe problematiek van ongelijkheid en racistisch geweld mist de film echter diepgang. Ook de standpunten van Franse politici of politieke partijen ten opzichte van deze problematiek blijven achterwege. Daardoor doet La Marche iets te veel denken aan Les Barons, het eerder komische debuut van regisseur Nabil Ben Yadir - en met zo'n hoog humorgehalte wordt het soms helaas moeilijk om het verhaal serieus te nemen.
