Mijn betonnen vrijheid

Ik leef in een wereld van beton. Een gevangenis zonder tralies.

Mijn betonnen vrijheid Ik leef in een wereld van beton. Een gevangenis zonder tralies. Ik ben zo verwijderd van de schepping van Allah, dat ik Allah soms vergeet. Terwijl ik deze zin typ ben ik nog aan het twijfelen of ik de vorige zin al dan niet zou laten staan. Hoe durf ik Allah te vergeten. Hoe kan ik Allah vergeten. Elke keer ik buiten ga zie ik dat alles rond mij mensgemaakt is. Zelfs de bomen lijken mensgemaakt. Ik mis de wonderen van Allah Ik mis de natuur. Ik wil zo graag een leven ergens midden in de natuur. Ik, een vrouw die mij de weg naar het paradijs vergemakkelijkt, kinderen, die mij op de dag des oordeels een kroon op mijn hoofd bezorgen en genoeg om te leven en niet meer. Een leven, zonder gsm, zonder internet, zonder microgolf. Wat haat ik de microgolf. De microgolf staat voor alles wat misloopt in onze maatschappij. Snel, makkelijk, voor veel geld. Daar gaat het om. Iedereen geloofd in iets anders, de meesten geloven in de Islam. Nog meer geloven in God. Een kleine minderheid gelooft in niets. Maar waar iedereen in gelooft, is de dood. De dood. Veel mensen gaan hier stoppen met lezen. De zon schijnt buiten, misschien ook niet, maar dit is niet het moment om het te hebben over de dood. Ik heb morgen nog te veel te doen. Ik heb geen tijd om te sterven. We bouwen paleizen in deze wereld met bakstenen van de kastelen die we afbreken in het paradijs. Daarom wil niemand dood. Maar we hebben niets te willen, we zullen. Ik leef in een wereld van beton. Een gevangenis zonder tralies. Ik ben zo verwijderd van de schepping van Allah, dat ik soms vergeet dat er een hiernamaals is. Ik ben zo bezig met wereldse zaken, dat ik vergeet dat het leven eindigt? Hoewel de vorige zin geen vraag was, heb ik die toch laten eindigen op een vraagteken. Want dat is het ook. Een vraagteken. Niemand weet wanneer hij zal sterven. Daarom, wil ik stoppen met het leven uit te stellen tot mijn 70 jaar. Ik wil nu al leven. Ik wil werken om te leven, niet leven om te werken. En pas op, ik haat van die cliché zinnen, maar dit kon ik echt niet anders verwoorden. Ik wou op vakantie vertrekken. Ik stond op het punt om een vliegtuigticket te boeken. Al wat ontbrak, was een paspoortnummer. Ik pakte mijn paspoort erbij, om te zien dat deze verloopt op 27 juni 2012. Grappig hoe dat een boekje een tralies kan vormen. Hoe dat een getal, het verschil maakt in of ik al dan niet de grens over mag. Hoe dat een boekje, je bestaan definieert. Zoals, je identiteitskaart. Elk moment van de dag, moet je je kunnen identificeren. Elk moment van de dag, moet je je tralies op zak hebben. Je hebt geen keus, het is tralies op zak, of de tralies in. Tegenwoordig hoef je daar zelfs niet meer schuldig voor te zijn. Het is ondertussen al de tweede keer dat iemand zonder enig bewijs een gevangenisstraf krijgt. Negen jaar, omdat ze denken, dat hij een moord heeft gepleegd. Gevaarlijke precedenten volgen elkaar op. Het enige waar wij wakker van liggen, is de tv. Bij mij thuis, komt er later geen tv binnen. Boeken. Ik wil boekenkasten vol boeken. Ik wil geen indoctrinatie door de media. Dat doet het onderwijssysteem al genoeg. Ik leef in een wereld van beton. Een gevangenis zonder tralies. Ik leef in een wereld waar facebook je sociale relaties bepaalt. Youtube je reputatie maakt of kraakt. Een wereld waarin ik tot juni elke cent die ik verdien afgeef. Elke cent die ik verdien afgeef. Elke cent die ik verdien afgeef. Een wereld waar je zoveel mag zeggen als de regering denkt dat goed voor je is. Een wereld waar de ernst van een kindermoord gebaseerd is op afkomst. Een wereld waar alle leiders van olielanden als dictators worden bestempeld. Een wereld, waar je deze stempel kan afvegen met Dollar en Euro briefjes. Een wereld waarin de zionistische kolonisatie door dezelfde regering tegelijk word afgekeurd als gefinancierd. Een wereld waar politici spreken van de verkiezingen winnen en niet van de verkiezingen verdienen. Een wereld die gedoemd is om te vallen. Iedereen mag zijn eigen mening hebben. - “Zijn eigen mening” is een door de grootgeldbezitters afgesproken mening. Deze dient van buiten geleerd te worden en uit volle overtuiging uitgesproken te worden. Eenieder die weigert “ Zijn eigen mening” te hebben, en zelf een eigen mening vormt, zal opgepakt en opgesloten worden tot zijn mening conform is met “Zijn eigen mening”.- Echte vrijheid is enkel terug te vinden in de Islam. De islam die wordt gedemoniseerd en gecriminaliseerd. Wees anders dan de rest. Zoek je vrijheid. Zoek uit waarom alle regeringsleiders zo bang zijn van de Islam. Je hebt recht op je eigen mening niet op “ Zijn eigen mening “. Moge Allah ons allen leiden. Moge Allah al degenen, die oprecht op zoek zijn naar de waarheid, het pad hiernaar vergemakkelijken. Moge Allah mij van nut laten zijn voor de Oumma. Ik vraag Allah om mijn broeders en zusters in Syrië bij te staan. Ik vraag Allah om ons de waarheid te tonen. Ik vraag Allah om de waarheid de overwinning te schenken.

Hicham Oulichki

www.oulichki.com