Op 11 november organiseerde het Platform Allochtone Jeugdwerkingen (PAJ) een uitstap naar de Westhoek. Op deze plaats streden 100 jaar geleden vele soldaten van over heel de wereld. “Heel wat jongeren waren onder de indruk van hun betrokkenheid.”
Op Wapenstilstand herdachten we ook dit jaar het einde van Wereldoorlog I. Ter gelegenheid daarvan organiseerde het PAJ, de overkoepelende organisatie van een aantal allochtone jongerenverenigingen in Antwerpen, een busreis van en naar Ieper. Vroeg in de ochtend verzamelden zo’n 150 mensen in Borgerhout en Antwerpen-Noord voor wat een leerijke dag, maar vooral ook een moment van bezinning zou worden.
Aangekomen in Ieper trok de groep naar de Grote Markt, om daar op een groot scherm de plechtigheid aan de Menenpoort te volgen. Na de ceremonie volgde er een stoet van de deelnemende landen, gevolgd door doedelzakspelers. Er waren maar 12 landen die niét betrokken waren bij de Eerste Wereldoorlog. Een indrukwekkend zicht, maar dat was nog niets in vergelijking tot wat volgen zou.
Begraafplaats Potyze
Onze volgende stop was de begraafplaats Potyze, waar Belgische en Franse slachtoffers hun laatste rustplaats vonden. Circa 4.000, waarvan 1.300 niet erkende mensen, liggen er begraven. Hier werd een moment van bezinning ingelast. Iedereen herdacht op zijn manier de strijders, ook die van buitenlandse origine, waarop een bloemenkrans werd neergelegd. Een groepsgebed volgde.
De tocht door de Westhoek ging verder met een stop aan de Tyne Cot Cemetery, waar 11.957 mensen begraven liggen van over heel Europa en omstreken. Een immense begraafplaats in een prachtig landschap. Na dit alles volgde een fototentoonstelling aan de drie grachten - de plaats die de Duitsers nooit konden overnemen. Bij de Arabische bunker eindigde de herdenkingsdag.
Gemeenschappelijke identiteit
Fatih De Vos van het PAJ was zeer blij dat hij de herdenkingsdag mee heeft mogen organiseren. “Het was een zeer positieve ervaring. We wilden laten zien hoe gruwelijk oorlog is. De jongeren maakten kennis met iets waar ze weinig over wisten. Heel wat onder hen verbaasden zich over hoe betrokken zij en hun voorvaderen waren, ongeacht waar ze woonden. Dat wijst op een gemeenschappelijke identiteit: het wij-zijverhaal is passé”, besluit De Vos.
© 2014 – C.H.I.P.S. StampMedia – Stefan Lambrechts
