Ze weten dat als je een afwijkende mening hebt, je je dan snel alleen voelt en dat gevoel moet voorkomen worden. Niemand mag het gevoel hebben alleen te zijn op de wereld. Niemand is het waard om niet gewaardeerd te worden. Iedereen verdient liefde.
Met afschuw lees ik het artikel over de filosoof Vermeersch waarin hij vertelt dat racistische en negationistische uitspraken moeten kunnen. Hij pleit voor een absolute vrijheid van meningsuiting zonder enigszins rekening te houden met het feit of je de ander al dan niet kwetst.
In gedachten verzonken, vraag ik me af ik mijn kinderen wel juist opvoed. In mijn opvoeding geef ik mijn kinderen altijd mee om nooit de ander pijn te doen, de ander niet uit te schelden en zeker niet te kwetsen. Mijn kinderen weten dat ze altijd hun mening mogen verkondigen als het een meerwaarde geeft. Je mening geven om de ander af te breken, is not done. Bovendien leer ik ze dat ze bij het uiten van hun mening altijd correct en voorzichtig moeten zijn en er alert op moeten zijn dat ze de ander niet in een hoekje duwen. En sterker nog, ze weten dat ze de plicht hebben om op te komen voor diegenen die alleen zijn in hun mening, ookal zouden deze de grootste etters zijn. Ze weten dat als je een afwijkende mening hebt, je je dan snel alleen voelt en dat gevoel moet voorkomen worden. Niemand mag het gevoel hebben alleen te zijn op de wereld. Niemand is het waard om niet gewaardeerd te worden. Iedereen verdient liefde.
Maar als ik teruggrijp naar de tekst en zie dat de meest gerenommeerde filosoof in Vlaanderen, die altijd de tijd en de ruimte krijgt om zijn verhaal te brengen, oproept tot een wereld waar iedereen zijn kwaadaardige gevoelens de vrije loop geeft, dan vrees ik voor de wereld waarin mijn kinderen later als volwassenen gaan terechtkomen.
Eigenlijk denk ik dat alle ouders aan hun kinderen de juiste waarden meegeven, lief zijn, eerlijk zijn, niet slaan, niet liegen enz...Ouders die hun kinderen stimuleren andere kinderen bewust te kwetsen bestaan volgens mij niet of behoren althans tot een zeer kleine minderheid. Hoe komt het dan toch dat sommigen van diezelfde ouders ook met een gerust hart hun haat tegenover andersdenkenden of 'vreemden' kunnen verspreiden. Dat is toch contradictorisch? Waarom kunnen we de waarden die we onze kinderen meegeven niet zelf toepassen in de volwassenenwereld? Welk plezier verschaft het ons om de ander te kwetsen? Doet het ons onze eigen mankementen en zorgen vergeten? Hoelang kunnen we die vergeten? 1 minuut..5 minuten..10 minuten? Is het werkelijk die minieme tijd waard om de ander levenslange littekens te bezorgen? Hoeveel moeite zal het ons kosten om wat zorgvuldiger met onze woorden om te gaan? Is het die moeite niet waard als we daarmee een positieve samenleving kunnen creëren?
Nee, beste filosoof, ik ga niet akkoord met je uitspraken. Ik heb ooit gelezen dat filosofen als profeten zijn. Uit alle meningen en tendensen die er heersen in de maatschappij, kan een filosoof een stap afstand nemen hiervan om op een heldere en kritische wijze hierover te reflecteren en dan alle buikgevoelens hiervan weg te snijden om zo tot een correcte, rationele waarheid te komen. In mijn ogen faal jij zwaar, jij doet niet meer dan de trends bevestigen. Racisme wordt door jou genormaliseerd en zelfs vergoeilijkt. Maar zoals ik mijn kinderen leer om steeds iets goed te zien in het slechte, wil ik je bedanken. Bedankt om mij nog meer uit te dagen om mijn kinderen de goede waarden te geven ondanks de pessimistische samenleving waartoe jij oproept. Ik hoop dan ook van harte dat alle ouders, inclusief mezelf, de normen en waarden die we onze kinderen meegeven, zelf gaan toepassen in onze grotemensenwereld. Onze kinderen zijn ons dierbaarste bezit, laten we er dan ook samen aan werken dat onze kinderen terecht komen in een wereld waar ze zo weinig mogelijk gekwetst kunnen worden doordat ze op de één of ander vlak anders zijn.
