Mijn keuze om een hoofddoek te dragen, steunt op het idee dat een vrouw aanzien moet worden om haar competenties en haar persoonlijkheid. De focus mag niet liggen op de fysieke verschijning
Aan alle politici, vrouwenrechtenactivisten, schooldirecteurs en werkgevers die menen onderdrukte moslima's te willen bevrijden door een hoofddoekenverbod: jullie redenering loopt mank. Volgens jullie heeft de hijab geen plaats in ons Westers systeem omdat het dragen ervan de vrouw inferieur zou maken aan de man. Een hijab dragen is een verouderde traditie die jullie liefst zo snel mogelijk zien verdwijnen. Erger nog, jullie hebben medelijden met ons, zogenaamde tweederangsburgers. Alsof jullie helden zijn die ons zouden bevrijden van een religieuze onderwerping.
Is het jullie opgevallen dat ik het woord 'jullie' tegenover het woord 'ons' stel. Alsof wij geen deel uitmaken van dezelfde groep door onze verschillende definitie van het woord 'vrijheid'? Is het niet ironisch dat jullie moslims en niet-moslims juist 'dichterbij elkaar' willen brengen door onze 'verschillen' te elimineren, maar dat ik de afstand tussen onze werelden nog nooit zo groot heb ervaren? Is het niet ironisch dat het hoofddoekenverbod vrouwenvrijheid promoot, maar dat ik me niet even vrij voel als een vrouw die het recht heeft om een minirokje te dragen waar en wanneer ze wil?
Het is juist jullie zogenaamde gevecht voor vrijheid dat me beperkt in de keuze van mijn outfit. Klinkt het in jullie oren ook tegenstrijdig om de woorden 'vrijheid' en 'beperken' in dezelfde zin te gebruiken? Eigenlijk weet ik niet hoe ik jullie gedachten moet opvatten om ze meer 'democratisch' te laten klinken.
Aan jullie die zo bezorgd zijn om onze vrijheid, onze veiligheid en ons welzijn, laat me het voor eens en voor altijd duidelijk maken: we stellen het goed, dank jullie! De enige inperkingen waarmee we nu te kampen hebben, zijn degene die jullie 'democratie' ons oplegt. Mijn hijab belet me niet om mij zowel op intellectueel als op sociaal vlak te ontwikkelen. Dat doen jullie. Het dragen van een hoofddoek maakt me niet minder waardevol. Dat doen jullie. Mijn hijab geeft me geen onveilig gevoel. Dat doen jullie. Mijn hijab belemmert mijn vrijheid niet. Dat doen jullie.
Jullie perceptie van de hijab is gebaseerd op een misinterpretatie van het woord vrijheid. Vrouwenlichamen maken geen deel uit van het publiek bezit. Elke vrouw zou vrij moeten zijn in haar kledijkeuze, maar wanneer het over de hijab gaat geldt deze vrijheid volgens jullie niet meer.
Mijn hijab is volgens jullie een symbool van onderdrukking, laat mij even een andere definitie van het woord onderdrukking geven: duizenden jonge meisjes die aan anorexia lijden als gevolg van jullie visie van vrouwenbevrijding: naakte vrouwen, vrouwen die zichzelf plooien naar de noden van de Westerse samenleving, vrouwen die onder druk worden gezet om te voldoen aan de schoonheidsidealen van de media, vrouwen die gebrainwashed worden om mannen fysiek te imponeren. Dit alles leidt tot misnoegdheid over het eigen lichaam. Lang leve de Westerse vrouwenrechten! Beseffen jullie wel dat ik door het dragen van mijn hoofddoek mijn haar en niet mijn hersenen bedek?
Mijn keuze om een hijab te dragen steunt op het idee dat een vrouw aanzien moet worden om haar competenties, persoonlijkheid en verstand. De focus mag niet liggen op haar fysieke verschijning. Aan jullie allen, als jullie echt om me geven, laat me dan een vrij burger zijn en laat me dragen wat ik wil, waar ik wil. Alstublieft, heb een minimum aan respect.
>>>
Safâa Achnak is 22 jaar oud en start dit schooljaar, met een Master in arbeids- en organisatiepsychologie op zak, aan een doctoraat aan de Vrije Universiteit Brussel. In haar vrije tijd volgt Safâa graag taallessen (Spaans/Arabisch) en blijft ze graag op de hoogte van de (inter)nationale actualiteit.
