Waarom toch niet een filmpje maken rond Star Wars? Alle films werden in Tunesië gedraaid, maar uit schrik voor de instabiliteit trokken de makers voor Episode 7: The Force Awakens naar Abu Dhabi.
Crowdfunding. Join the revolution van Action Zoo Humain voelt aanvankelijk als een avond in de plaatselijke Rotary Club, met op het einde liefst een goed gevulde hoed. Aanleiding hiervoor is hun deelname aan het theaterfestival Journées théâtrales de Carthage 2015 in Tunesië. De ploeg was er in oktober aanwezig om een eigentijdse bewerking op te voeren van Dido & Aeneas, de 17e-eeuwse opera van Purcell.
Een rit met een plaatselijke taxichauffeur zette alles echter op z’n kop. Wanneer ze hem feliciteren – Tunesië kreeg toen net de Nobelprijs van de Vrede - antwoordt hij dat de bevolking er niets aan heeft. Er is niets veranderd, de honger blijft. Terwijl de groep repeteert voor de voorstelling, blijven de woorden van de taxichauffeur knagen. Ze besluiten alles weg te gooien en zich op de realiteit te werpen. Een gesprek met een Tunesische vriendin zorgt voor drie opties; Star Wars, het binnenland van Tunesië of nationale artiesten steunen. Samen met het Tunesische publiek beslissen ze om voor dit laatste te gaan. En zo ontstaat Artiesten zonder Grenzen. Action Zoo Humain wilt 10.000 euro inzamelen om een Tunesische artiest te bekronen op het internationale festival van Tunis “om als ambassadeurs van het democratische gedachtengoed hun werk in onze contreien te laten zien.”
De voorstelling in Gent start met een danssolo van de Tunesische artiest Rochdi Belgasmi. Mooi, maar moeilijk leesbaar met onze Westerse bril. De barokke zaal van de Gentse opera, de details in de kostuums van acteurs Mourade Zeguendi, Marijke Pinoy, Zouzou Ben Chikcha en Chokri Ben Chikha en zangers Nora Khallouf en Walid Ben Chikha knipogen nog naar Dido & Aeneas, maar dat is ook alles.
Na de statige uitleg over de crowdfunding ontstaan er al snel pittige discussies. Waarom toch niet een filmpje maken rond Star Wars? Alle films werden in Tunesië gedraaid, maar uit schrik voor de instabiliteit trokken de makers voor Episode 7: The Force Awakens naar Abu Dhabi.
En wat met het Tunesische binnenland? Is daar niet meer hulp nodig? Chokri Ben Chikha ontvlamt in een tirade wanneer ze eerlijk toegeven dat het Tunesische publiek eigenlijk niet koos voor de crowdfunding. Zijn de kunsten dan zo weinig waard? Moet hij ten opzichte van zijn eigen ploeg de waarde van kunst verdedigen? Hij zucht. Mocht het Gentse publiek kiezen, zou het waarschijnlijk ook kiezen voor het graven van binnenlandse waterputten in plaats van voor de kunst. Het eensgezinde gegrinnik bevestigt Chokri’s stelling inderdaad. En zo komt Action Zoo Humain tot een cruciale vraag: Wat is de rol van de kunst binnen de samenleving? Mag kunst gewoon kunst zijn of moet het engagement zijn?
Dat brengt hen tot een nieuw idee: opstand! In Tunesië was de jonge fruitverkoper Bouazizi hiervoor hét symbool, vandaag is dat Zouzou Ben Chikha. Ook al stribbelt die laatste hevig tegen. Wordt het niet tijd voor een revolutie hier? Eentje in de geest van de Tunesische revolutie: voor vrijheid, waardigheid en rechtvaardigheid. Hier is echter geen dictatuur die moet vallen, dus waar vechten we concreet tegen? En ja, we moeten wel nog een trein hebben naar huis, morgen is het weer vroeg dag. Deze revolutie zal toch een beetje rekening moeten houden met onze klok.
De voorstelling verloopt hier en daar wat rommelig, maar zet aan tot denken. Door hun honger naar transparantie stellen de makers alles in vraag. Dat zorgt ook voor verwarring bij het publiek. Misschien is hun hoed op het einde van de avond iets minder gevuld, maar nieuwe zaadjes zijn er alleszins geplant. Action Zoo Humain weet op een ontwapenende manier bruggen te bouwen tussen Oost en West.
Alleen jammer van die trein die ik zo nodig nog wou halen.
