"Belgian Pride: Solidariteit bij ons versterkt Internationale Solidariteit"

Op zaterdag 14 mei trekt naar jaarlijkse gewoonte de Belgian Pride door de Brusselse straten. Dit jaar staat de optocht in het kader van de internationale solidariteit met holebi’s en transgenders die vervolgd worden in hun landen van herkomst. Over de noodzaak aan meer internationale solidariteit zijn we het eens. Maar die eensgezindheid mag ons niet beletten om verder na te denken over wat solidariteit inhoudt. Meer nog, in een tijd van oorlogen, bombardementen en bezettingen in de naam van mensenrechten, is het broodnodig om vragen te stellen bij die solidariteit. En stil te staan bij welke stemmen uit het Zuiden hier gemakkelijk gehoord worden, omdat ze naadloos bij de bestaande kaders aansluiten, en welke stemmen ongehoord en onbegrepen blijven.
Op zaterdag 14 mei trekt naar jaarlijkse gewoonte de Belgian Pride door de Brusselse straten. Dit jaar staat de optocht in het kader van de internationale solidariteit met holebi’s en transgenders die vervolgd worden in hun landen van herkomst. Over de noodzaak aan meer internationale solidariteit zijn we het eens. Maar die eensgezindheid mag ons niet beletten om verder na te denken over wat solidariteit inhoudt. Meer nog, in een tijd van oorlogen, bombardementen en bezettingen in de naam van mensenrechten, is het broodnodig om vragen te stellen bij die solidariteit. En stil te staan bij welke stemmen uit het Zuiden hier gemakkelijk gehoord worden, omdat ze naadloos bij de bestaande kaders aansluiten, en welke stemmen ongehoord en onbegrepen blijven. Internationale solidariteit mag evenmin gebruikt worden om de aandacht weg te trekken van het voorschrijdende racisme en de islamofobie in eigen land. Of van de complexe manier waarop discriminaties voor de meesten holebi’s en transgenders uit etnisch-culturele minderheden meervoudig zijn; velen kunnen zich immers niet permitteren om in een sterke LGBT-identiteit (*) te investeren, terwijl ze zich in andere aspecten van hun leven ook niet ten volle kunnen ontplooien omdat ze bv. minder kansen hebben op de arbeidsmarkt of op een degelijke huisvesting, … We passen dus om het algemeen verspreid vooroordeel in stand te houden dat het racisme waar we mee te maken hebben, minder zwaar zou zijn dan die beruchte homofobie in onze etnische gemeenschappen. Nu de blikken in het Westen met bewondering naar de vrijheidsstrijden in de Arabische wereld kijken, mogen we hopen dat de woorden van ‘een lesbisch meisje in Damascus’ ook echt gehoord worden: dat het voor haar makkelijker is om ‘out’ te zijn als lesbienne in Syrië dan als moslima in de VS. We haken af als internationale solidariteit betekent dat we tevreden moeten zijn met een beleid dat asiel op grond van seksuele oriëntatie (net iets) makkelijker maakt, in een context van een Europa dat haar grenzen sluit voor asiel, gezinshereniging en migratie in het algemeen. Wij weigeren gebruikt te worden als stok om etnische en religieuze minderheden te slaan. Behalve de andere nefaste gevolgen dat dit heeft voor onze gemeenschappen, is dit ook de minst efficiënte manier om homofobie te bestrijden. Homofobie bestrijdt je niet door islamofobie! Solidariteit hier en nu betekent de diversiteit van levens en strijden te erkennen, elke vorm van discriminatie samen te bestrijden, en de strijd tegen racisme even hoog in het vaandel te dragen als de rest. ----------------------------------------------------------------------------------------------------- (*) LGBT: lesbish, gay, biseksueel, transseksueel.