Al Wa Debt is het derde album van Va Fan Fahre, de Vlaamse alternatieve fanfare die haar strepen verdiende met opzwepende klezmer en Balkanmuziek. Opnieuw van de partij is de Marokkaanse zangeres Aicha Haskal, die aan het vorige album, Zet Je Maar, ook al haar medewerking verleende. Ze treedt hier nog meer op de voorgrond, en de plaat is dan ook een uitgesproken mix geworden van Arabische klanken met Balkanmuziek.
Dat wil niet zeggen dat de band zich heeft beperkt tot die twee invloeden. In “Addis” en “Belomi Benna” (twee composities van baritonsaxofonist Bertel Schollaert) hoor je duidelijk een Ethiopische touch. Ook Haskal blijft niet bij één bepaald register: in “Lahzet Zekrayat” ruilt ze de klassieke Arabische stembuigingen in voor een bevreemdende rap. Ze zingt teksten van de in Brussel verblijvende Egyptische dichter Abdelhamid Farag, die zichzelf Le Poète de L’éloignement noemt. Wij kijken uit naar een vertaling van zijn poëzie…
Hoewel de instrumentale nummers soms wat radicaler qua sound hadden gemogen, is de fusion bij momenten heel geslaagd. Een uitschieter is “Monopoly Inc Resolution”, waar Haskal boven een elektronisch bewerkte orgeltrack bezwerende melodische lijnen afwisselt met een ingehouden parlando. Een van de meest catchy nummers is “Akwa Melly Fat”, met een blazersarrangement dat zich met bravoure ontwikkelt naar het einde toe.
Met Al Wa Debt blijft Va Fan Fahre de eigenzinnige weg bewandelen die met het tweede album werd ingeslagen, en dat is een goede zaak. Wij zijn al benieuwd naar de volgende plaat.
Dat wil niet zeggen dat de band zich heeft beperkt tot die twee invloeden. In “Addis” en “Belomi Benna” (twee composities van baritonsaxofonist Bertel Schollaert) hoor je duidelijk een Ethiopische touch. Ook Haskal blijft niet bij één bepaald register: in “Lahzet Zekrayat” ruilt ze de klassieke Arabische stembuigingen in voor een bevreemdende rap. Ze zingt teksten van de in Brussel verblijvende Egyptische dichter Abdelhamid Farag, die zichzelf Le Poète de L’éloignement noemt. Wij kijken uit naar een vertaling van zijn poëzie…
Hoewel de instrumentale nummers soms wat radicaler qua sound hadden gemogen, is de fusion bij momenten heel geslaagd. Een uitschieter is “Monopoly Inc Resolution”, waar Haskal boven een elektronisch bewerkte orgeltrack bezwerende melodische lijnen afwisselt met een ingehouden parlando. Een van de meest catchy nummers is “Akwa Melly Fat”, met een blazersarrangement dat zich met bravoure ontwikkelt naar het einde toe.
Met Al Wa Debt blijft Va Fan Fahre de eigenzinnige weg bewandelen die met het tweede album werd ingeslagen, en dat is een goede zaak. Wij zijn al benieuwd naar de volgende plaat.
