Terrorisme is een containerbegrip geworden. Het wordt hier in Europa al sinds de Franse revolutie continu eenzijdig ingevuld
Shaddy Barakat (23), zijn vrouw Yusor Abu-Salha (21) en haar zus Razan Abu-Salha (19) werden op 11 februari 2015 slachtoffer van zinloos geweld. Ze zijn koelbloedig afgemaakt in de stad Chapel Hill in de oostelijke Amerikaanse staat North Carolina. De schutter, de blanke 46-jarige Craig Stephen Hicks zou zich aangegeven hebben.
Vandaag zijn moslims het slachtoffer van zowel terroristische organisaties als van de media. Het terrorisme heeft de religie van 1.6 miljard moslims gekaapt om politieke doelen te bereiken. Maar hierover is er naar aanleiding van de aanslag op Charlie Hebdo genoeg gepraat. Wat ik mis, is kritiek over de positie van de media in de wereld van vandaag. De media spelen een zeer grote, niet te onderschatten rol en worden bewust of onbewust gebruikt voor de demonisering van moslims. Technologische veranderingen maken van onze grote wereld echt een kleine global village. Dit betekent dat de media een veel grotere impact hebben.
Schietincident of aanslag in de oostelijke Amerikaanse staat North Carolina? Wanneer spreek je van een terrorist?
Wat als de slachtoffers niet-moslims waren? Juist, dan hadden ze media-aandacht gekregen. Was het een aanslag? Natuurlijk niet, er werd niet aan de bijhorende voorwaarde “moslim zijn” voldaan. Afgelopen jaren brachten de media in de VS bijna wekelijks schietincidenten in beeld. Dit lijkt misschien niet relevant voor België, maar dit fenomeen heeft echt zijn effect in heel het westen. Wanneer een blanke of westerling iets overkomt dan is de media aandacht veel groter dan wanneer dit een kleurling is. Hierbij verwijs ik bijvoorbeeld naar de aanslag op Charlie Hebdo waarbij voornamelijk blanken omkwamen. In diezelfde week kwamen er bijna 2000 Nigerianen door Boko Haram om het leven. Een ander mooi voorbeeld zijn de jarenlange boeddhistische moorden op Rohingya moslims die een etnische groep in Birma vormen. Komt dit misschien omdat ze elkaar herkennen op basis van hun huidskleur? Ik hoop van niet. Na de koelbloedige moord van Shaddy Barakat (23), zijn vrouw Yusor Abu-Salha (21) en haar zus Razan Abu-Salha (19) omschreven de media de Amerikaanse blanke schutter Craig Stephen Hicks op basis van diens ras, geslacht en nationaliteit. “Man schiet drie moslimstudenten dood in buurt van campus.” Een gelijkaardige verhaal bij de aanslag van de Noor Anders Breivik die 22 juli 2011 85 mensen ombracht. Breivik werd ook niet als terrorist bestempeld, maar als een psychopaat of een nazisympathisant die tegen de islamisering van Europa en zijn thuisland Noorwegen gekant was. Voor men effectief de dader kende sprak men wel over een “terroristische aanslag”. Maar die omschrijving werd na de aanhouding van de schutter niet meer in de mond genomen. Theoretisch kan een terrorist toch elke achtergrond hebben. Maar als je in je luie sofa zit en aan een televisie-infuus ligt, dan kan het blijkbaar alleen maar over een moslim gaan. Terrorisme is een containerbegrip geworden. Het wordt hier in Europa al sinds de Franse revolutie continu eenzijdig ingevuld. Het lijkt alsof een blanke niet-moslim nooit bestempeld kan worden als een terrorist. Toch frappant als je weet dat de meeste aanslagen in Europa door autochtone Europeanen gepleegd werden, meer bepaald door nationalisten.
De media sinds 9/11
Voor 9/11 waren voornamelijk de Russen als “de slechteriken” in beeld gebracht. De belangrijke tegenstellingen en spanningsvelden waren te zoeken op het internationale politieke toneel. De anti-Russische houding kwam overal terug, in de media, in films, reclame enz. Mensen moeten zich bewust worden van de gevaren die beeldvorming met zich meebrengt. De aanslagen in New York in 2001 hebben het concept terrorisme een nieuwe invulling gegeven. Terrorisme en islam werden zo vaak in eenzelfde bericht genoemd dat ze langzaam maar zeker onlosmakelijk met elkaar verbonden raakten. Die manier van verwoording heeft een niet te onderschatten impact. Die is zo groot dat wanneer er een aanslag gepleegd wordt, ook moslims vermoeden dat een moslim of moslimgroepering ervoor verantwoordelijk is. Het verbaast me zelfs dat het betekeniselement ‘islam’ of ‘moslim’ nog niet werd toegevoegd aan de betekenis van het woord ‘terrorisme’ in het Van Dale woordenboek, omdat het een standaardbegrip geworden is dat alle dagen gebruikt wordt. Sinds de War on Terror van George.W.Bush in 2001 werd de demonisering van moslims nog verder uitgebreid naar andere domeinen o.a. in de Hollywoodindustrie en de televisiestudio’s. Hierbij verwijs ik naar de meest recente Amerikaanse film American Sniper en de televisiereeksen zoals CSI Miami, CSI NY, etc... Daarin worden islamitisch uitziende en Arabisch sprekende acteurs ingehuurd om de bad boy te spelen. Als men dit dan naar het hedendaagse leven doortrekt dan ziet men dat er vaak naar de religieuze achtergrond van de dader verwezen wordt. Een schietincident wordt dus al heel snel als een terroristische aanslag omschreven terwijl men eigenlijk pas een omschrijving moet geven als men over de juiste gegevens en het juiste motief beschikt. Dit geldt vooral voor de moslims van deze tijd. De journalistieke termen en motieven voor schutters van een donkere vreemde type vallen heel gemakkelijk in de categorie van terrorisme. Hierbij vertrekt men vooral van vooroordelen en kiest men liever een persoonlijke invulling dan een degelijke journalistieke analyse van de feiten.
#jesuisunmusulman
Het wordt tijd dat men islamofobie erkent en graag wereldwijd, zoals dat met antisemitisme gebeurt. Islamofobie is er, en komt zelden voor als opmerking in de kantlijn. Als we hier geen halt aan toeroepen, dan zullen de aanhangers van de bekende theorie The Clash Of Civilisations genaamd meer geloofwaardigheid krijgen. Dit is een theorie ontwikkeld door Samuel Huntington waarin hij in 1993 beweerde dat de basis van de grote wereldconflicten niet economische of ideologische verschillen zouden zijn maar culturele verschillen. De zogenaamde strijd tussen de culturen gestreden langs de lijnen van de globale politiek. Dit wordt enkel versterkt indien men de andere, in dit geval de moslim, negeert en gedemoniseerd in beeld brengt. Deze omstreden theorie moet afgezwakt worden door meer in dialoog te gaan en op alle vlakken naar elkaar toe te werken. Stop met eenzijdige conclusies en onverantwoord gebruik van vooroordelen. Racisme, onrecht, discriminatie en islamofobie aanpakken zijn belangrijke voorwaarden voor een duurzame basis voor alle maatschappijen wereldwijd waarin vrede en verdraagzaamheid overheerst. Elke dode is er één teveel. Ongeacht etniciteit, religie en geaardheid blijft elk slachtoffer in eerste instantie een mens. De media moeten inzien dat ze een grote verantwoordelijkheid dragen. De media moeten moslims op dezelfde manier als niet-moslims in beeld brengen, ongeacht of die dader of slachtoffer is. Concreet betekent dat wanneer een moslim iets mispeutert het in de eerste plaats niet over zijn geloof moet gaan, maar zoals bij de Amerikaanse moordenaar van Shaddy Barakat (23), zijn vrouw Yusor Abu-Salha (21) en haar zus Razan Abu-Salha (19) over zijn geslacht, nationaliteit of motief.
Gamal is 25 jaar oud en studeert internationaal politiek aan de Universiteit van Gent.