De beste aanpak om homofobie te bestrijden is zeker geen islamofobie aan te wakkeren of gemeenschappen te stigmatiseren.
"Homofobie bestrijd je niet door islamofobie."
Op 17 mei is het de Internationale Dag tegen Homofobie (IDAHO). Deze dag vormt het moment bij uitstek om stil te staan bij de homohaat die er wereldwijd nog steeds voor zorgt dat mensen als tweederangsburgers worden behandeld of in hun vertrouwde omgeving (familie, sociaal netwerk, wijk, school, werk, sportclub,
) niet zichzelf kunnen zijn. We moeten als maatschappij durven in de spiegel kijken en onze angsten overwinnen voor wat we niet kennen, niet begrijpen en soms veroordelen op basis van vooroordelen. "Homofobie bestrijd je niet door islamofobie." Op 17 mei is het de Internationale Dag tegen Homofobie (IDAHO). Deze dag vormt het moment bij uitstek om stil te staan bij de homohaat die er wereldwijd nog steeds voor zorgt dat mensen als tweederangsburgers worden behandeld of in hun vertrouwde omgeving (familie, sociaal netwerk, wijk, school, werk, sportclub, …) niet zichzelf kunnen zijn. We moeten als maatschappij durven in de spiegel kijken en onze angsten overwinnen voor wat we niet kennen, niet begrijpen en soms veroordelen op basis van vooroordelen.
Dit geldt voor homoseksualiteit, dat nog steeds bij vele angsten en onzekerheden oproept, maar evenzeer voor islam. Vanuit Merhaba, een beweging die ontstaan is uit een zelforganisatie van en voor holebi's en transgenders met roots voornamelijk in de Maghreb, het Midden-Oosten en Turkije, kunnen we de strijd tegen homofobie niet loskoppelen van de strijd tegen racisme en islamofobie. Toch blijven we nog steeds tegen de algemeen verspreide idee aanlopen dat het racisme waar we mee te maken hebben, minder zwaar zou zijn dan die beruchte homofobie in onze etnische, culturele en vooral religieuze minderheidsgemeenschappen. Soms is dat waar, maar heel vaak ook niet. Binnen etnisch-culturele minderheden in ons land dienen we interne dialogen te blijven voeren zonder hierbij onderwerpen uit de weg te gaan, moeten we de eigen diversiteit erkennen en vertrekken van een tolerant maatschappijbeeld waar ieder zijn plaats in kan hebben.
Maar de samenleving in haar geheel heeft haar verantwoordelijkheid in het werken aan een maatschappij die divers én inclusief is. Vaak krijgen moslims te horen dat ze homofoob zijn. Hiervoor wordt niet zelden verwezen naar acties van terreurgroepen, dictatoriale landen en extremisten. Wat heeft dit te maken met de tolerante geest die het DNA van de islam vormt? Het is niet omdat bepaalde figuren zich opwerpen als woordvoerders van een gewelddadige, sektarische benadering van een wereldgodsdienst, dat ze dat ook zijn. Dit stigma bevordert niet de openheid en het samenleven. Daarnaast vergeten mensen door het nagenoeg eenzijdig beeld dat gevormd wordt door media en extremisten, dat de moslimwereld een ongelooflijke rijkheid herbergt: talloze stromingen en strekkingen vormen samen de diversiteit van deze godsdienst. Er zijn ook veel hoopgevende stemmen binnen de moslimgemeenschap hier en wereldwijd die de dialoog en tolerantie hoog in het vaandel dragen. De beste aanpak om homofobie te bestrijden is zeker geen islamofobie aan te wakkeren of gemeenschappen te stigmatiseren. We moeten blijven pleiten voor mensenrechten, integraal en voor iedereen. Maar dit impliceert ook dat we deze normen en waarden ook systematisch en zonder uitzondering moeten nastreven en respecteren. Samen, als samenleving.
