The Jungle Is Our House

Nederlands dansgezelschap Club Guy & Roni heeft samen met gitarist Bert Dockx (Dans Dans, Flying Horseman) een multidisciplinaire voorstelling gemaakt over de wereld in van de land- en staatlozen. En dat nét in de week wanneer het vluchtelingenkamp in Calais ontruimd wordt.
The Jungle Is Our House

Waar is de grond onder mijn voeten, heb ik daar nog recht op?

 

Nederlands dansgezelschap Club Guy & Roni heeft samen met gitarist Bert Dockx (Dans Dans, Flying Horseman) een multidisciplinaire voorstelling gemaakt die te zien was in Arenbergschouwburg en verder op tournee door Nederland trekt. De auteurs duiken in de wereld in van de land- en staatlozen, zonder politieke mening of morele overtuiging, maar met eerbied voor hun strijdbaarheid. Met theater, dans, muziek en video vertellen ze een verhaal over trots en doorzettingsvermogen, over klauteren en klimmen. Het is een montage van documentair materiaal gegoten in een collage met een heel eigen stem, muziek en ritme. En dat nét in de week wanneer het vluchtelingenkamp in Calais ontruimd wordt.

A change has to come

De voorstelling begint met het verhaal over een man die geld spaart en die een beter leven zoekt. Het verhaal wordt verteld terwijl dekens van The Jungle worden opgeplooid. Er klinken rustige gitaarmelodieën. De man met de gitaar is er altijd bij.

Van het ene op het andere moment slaat de sfeer om. De muziek wordt angstig en dissonant, zelfs beklijvend. ‘Waar is de grond onder mijn voeten, heb ik daar nog recht op? Ik wil hier wegdrijven, wegzinken’, schreeuwt de vertelster. Confronterende en botsende emoties nemen stilaan de overhand. Chaos heerst.

‘Ik vraag enkel het recht om een recht te hebben’

Kwaadheid, moeheid. Een tornado van ellende en klimmen, moe van het klauteren. ‘Ik vraag enkel het recht om een recht te hebben. Waarom ben ik onzichtbaar? Waarom ben ik wakker, maar herken ik niets?’ Beelden van The Jungle worden geprojecteerd op de achtergrond afwisselend met beelden van boten, stroming, huizen en verwoesting. Het spel tussen muziek, licht en schaduw, de gitaar die schreeuwt en buitengewone vertaling van emoties maken deze voorstelling een must see.