Het is vooral een universeel verhaal over hebzucht, liefde en jaloezie.
Mohammed Mrabet is één van de laatste Marokkaanse verhalenvertellers. Marokko kent een lange traditie van orale overleveringen. Vooral in de vele Berberstammen die tot voor kort geen eigen schrift kenden, zijn deze overleveringen de enige bron van historische en literaire geschiedenis. In dit licht is dit boek natuurlijk van onschatbare waarde. Het maakt deel uit van de Berberbibliotheek, een Nederlands initiatief om te voorkomen dat deze verhalen sterven met de laatste verhalenvertellers.
Op het eerste zicht lijkt het een verhaal dat wij Marokkaanse Belgen van de tweede en derde generatie vaak horen op vakantie in Marokko. Een verhaal over shor (magie) en liefde. En hoe heksen en tovenaars ervoor kunnen zorgen dat je verliefd wordt, iemand kunnen doen verachten, enz. Kortom hoe iemand je helemaal in zijn of haar macht kan hebben.
Wanneer Mohamed na jaren zijn buurmeisje Mina terugziet, is het liefde op het eerste gezicht. Langs zijn kant althans. Hij krijgt haar zo ver om met hem af te spreken, maar dat afspraakje draait uit op een sisser. Mina vindt Mohamed maar niks en zou hem liever niet meer terugzien. Ondanks de afwijzing is Mohamed vastberaden, Mina moet en zal de zijne worden. Wanneer hij zijn hopeloze verhaal aan zijn vriend Mustafa verteld, weet die wel raad. Een oude heks op het platteland kan tegen betaling en door middel van een aantal haren van het slachtoffer ervoor zorgen dat eender wie smoorverliefd op je kan worden.
Zo gezegd, zo gedaan. De volgende dag was Mina’s mening over Mohamed helemaal omgeslagen en werd ze tot over haar oren verliefd. Na enkele romantische dates blijft Mina bij hem slapen en is hij genoodzaakt met haar te trouwen. Maar vanaf dan loopt alles bergafwaarts, Mina’s moeder begint in te zien dat de enige reden waarom haar dochter zo verliefd is op Mohamed wel tovenarij moet zijn. De ruzies en verwijten beginnen zich op te stapelen.
Het is een zomers verhaal dat ons tijdens deze koude winterdagen toch nog even kan doen wegdromen van de stranden en exotische souks van Tanger. Maar is het vooral een universeel verhaal over hebzucht, liefde en jaloezie. Enerzijds toont het dat er nooit iets moois kan bloeien uit slechte intenties, omdat het doel de middelen níet heiligt. Maar anderzijds illustreert het ook hoe de zoektocht en het streven naar iets vaak een doel op zich kan zijn. En hoe eens de verovering rond is, het veroverde plots niet meer aantrekkelijk is.
