Er zijn veel mensen die in Antwerpen in een verdomhokje worden geplaatst op veel verschillende manieren. Dat los je niet op met een paar regenboogvlaggen en een mooi klinkende zin.
Bij ‘pinkwashing’ worden de rechten van mensen uit de LHBTQ+-gemeenschap ingezet als een ‘roze rookgordijn’ om discriminerende maatregelen of rechtenschendingen van mensen uit andere minderheidsgroepen, toe te dekken. De regenboogcampagne in Antwerpen zien wij als pinkwashing en hypocriet omdat het stadsbestuur zich tolerant en vooruitstrevend noemt, maar intussen wel erg asociale beleidsmaatregelen invoert. Maatregelen die nadelig zijn voor bijvoorbeeld mensen die in armoede leven, mensen die met een handicap leven, mensen die gevlucht zijn enz. De Stad pronkt met de slogan ‘in Antwerpen kan iedereen stralen’, maar tegelijk voert ze onder de vlag van ‘neutraliteit’ een verbod voor medewerkers in om een regenboogpin te dragen achter het loket. Of een hoofddoek.
Het startpunt van de Pride dit jaar is het Sint-Jansplein. “Het Sint-Jansplein ligt op de grens van de zeer diverse wijk Antwerpen-Noord. Met de Pride willen we een brug bouwen naar andere wijken en gemeenschappen. In deze buurt wonen mensen die uit landen komen waar helemaal geen rechten zijn voor homoseksuelen of waar die niet op de politieke agenda staan. We willen hen sensibiliseren”, stelt Antwerp Pride-voorzitter Bart Abeel in Gazet van Antwerpen. Goed bedoeld voorzeker. Maar Antwerpen-Noord is ook de buurt die door onze burgemeester geviseerd wordt. Hij vindt ze problematisch omdat er volgens hem bevolkingsgroepen wonen die te weinig moeite doen om een opleiding te volgen en werk te zoeken. Hij verwees daarbij expliciet naar de Berbers in zijn stad en stelde dat dit het gevolg is van hun ‘gesloten’ aard - een uitspraak waarvoor De Wever werd aangeklaagd voor racisme door een Marokkaanse mensenrechtenorganisatie.
Het probleem is bovendien dat er bij het brede publiek slechts een beperkt beeld geschetst wordt van hoe de LHBTQ+-beweging er uit zou moeten zien. Op de centrale Pride in Antwerpen zie je dit letterlijk terug; het merendeel van de aanwezigen is mannelijk en wit. Er wordt daarbij ook vaak van uitgegaan dat ‘de homofoob’ niet-Westers en/of moslim is. Maar deze aannames kunnen schadelijk zijn en racisme en discriminatie verder in de hand werken. Je kan namelijk ook wit én homofoob, homo én gelovig, niet-hetero én een persoon met een handicap zijn. Mensen passen niet in hokjes. Mede daarom dragen we nieuwe initiatieven als de POC (People of Colour) Pride in Antwerpen een warm hart toe. We hopen dat nieuwe initiatieven als deze meer recht doen aan de diversiteit van mensen uit de LHBTQ+ gemeenschap en de diversiteit van mensen uit Antwerpen. Onze actie is dus naast een aanklacht ook een oproep tot het zien van de nuances in mensen en in onze maatschappij.
Daarnaast is de stickeractie een protest tegen de manier waarop de Antwerpse en Vlaamse overheid omgaat met het begrip ‘neutraliteit’. Ze betrekken neutraliteit vooral op de buitenkant, in plaats van op de inhoud. De nadruk ligt op het gegeven dat de overheid een neutrale uitstraling moet hebben. Volgens ons moet de nadruk op de inhoud liggen. Ze willen een neutraal persoon achter de loketten, maar hoe ziet een neutraal mens er uit? Welke kleren draagt deze persoon? Welke kleur van haar en ogen heeft deze persoon? Welke huidskleur heeft deze persoon? Dat lijkt allemaal van weinig belang. Wanneer we ‘neutraliteit’ willen, dan moeten we bovenal elke mens als een mens met rechten benaderen, ongeacht hoe deze mens eruitziet.
Met de stickeractie willen we aangeven dat het ophangen van regenboogvlaggen niet betekent dat er ook wordt voldaan aan de rechten van mensen. Daarom klopt de slogan/stelling dat ‘in Antwerpen iedereen kan stralen’ simpelweg niet. Niet iedereen kan stralen in Antwerpen. Er zijn veel mensen die in Antwerpen in een verdomhokje worden geplaatst op veel verschillende manieren. Dat los je niet op met een paar regenboogvlaggen en een mooi klinkende zin. Dat los je op door concrete beslissingen te maken en actie te ondernemen.
Over de auteur:
‘Queer’ is een parapluterm voor mensen uit de LHBTQ+ - gemeenschap. Queer kan letterlijk vertaald worden als ‘ongewoon’ of ‘vreemd’; het wordt gebruikt om aan te geven dat iemand zich niet onder de norm ‘hetero’ voegt en de term trekt tegelijkertijd elke norm of ‘hokje’ in twijfel. Queers against pinkwashing is dan ook een activistische groep die vanuit een intersectioneel perspectief actie voert wanneer mensen uit de LHBTQ+ - gemeenschap alsnog in hokjes gestoken worden en tegen elkaar worden uitgespeeld.
