Ik ben half-Braziliaan maar ik sprak lange tijd geen Portugees. Die zoektocht naar identiteit komt sterk naar voor in het album.
Een Afrikaanse slaaf in Brazilië vlucht vanuit één van de vele suikerplantages. Hij dwaalt doorheen moerassen en bossen waar de Curupira (een bosgeest) schuilt. Eenzaam zoekt hij zijn weg naar de vrijheid in een vijandige omgeving. Zijn tocht leidt hem naar een van de 'MOCAMBO's' (Zo werden de vrijstaten genoemd waar gevluchte slaven zich verenigden). Het verhaal speelt zich af op een plaats waar de Afrikaanse cultuur zich vermengt met de Europese en Zuid-Amerikaanse. Een zoektocht naar identiteit, vrijheid, liefde en...Muziek! Franstalige Hip Hop, Afrobeat, Braziliaanse ritmes en klanken... Daar start mijn gesprek met Alessandro 'Le Tagarel', frontman van de 7-koppige band 'Mocambo' naar aanleiding van het gelijknamige album dat na een intense samenwerking van 2 jaar werd afgewerkt.
Ik ontmoet Alessandro met zijn brede glimlach. Hij wacht mij op in de inkomhal van het Sint-Pietersstation na zijn dagjob als leraar Frans in een Freinetschool in Gent. Nog voor we goed en wel geïnstalleerd zijn, is het gesprek al volop op gang en ben ik door al mijn vragen heen... Ok. Recorder aan.
'Ik ben half-zwart, half-blank, Franstalig en Vlaming, West-Vlaming dan nog ook.(lacht) Ik ben half-Braziliaan maar ik sprak lange tijd geen Portugees. Die zoektocht naar identiteit komt sterk naar voor in het album. Zowel qua tekst als qua muzikale verscheidenheid. Het vertelt het verhaal van een slaaf in de Mocambo's. Ik heb mezelf verdiept in historische verhalen en in de Braziliaanse cultuur en muziek om mij te inspireren en documenteren. Dit album is opgedragen aan mijn moeder die ongeveer een jaar geleden is overleden, van haar erfde ik ook mijn Braziliaanse roots. Zij kwam op haar 19 naar België en sprak een mix van Portugees en Frans. De 2 talen die op het album worden gehanteerd.'
Ik wil er nog snel een vergeten, overbodige vraag tussen floepen maar 'Le Tagarel' is mij voor. Hij praat vlotjes en gepassioneerd verder...
'Het album is heel natuurlijk tot stand gekomen. Tim 'Tartaruga' Wulleman, (beat, keys, sax) is zeer geïnspireerd door Afro-beat, ik hou van Braziliaanse muziek. We kennen elkaar al heel lang en werkten al jaren samen rond hip hop-projecten zoals 'La Mescla'. Maar naarmate we volwassener werden, werd onze muzieksmaak breder. We wilden een 'live-feel' aan de plaat toevoegen dus zijn we begonnen met muzikanten te contacteren, zo is 'Mocambo' ontstaan. Ondertussen werken we al 2 jaar aan het album met een groep van 7 man, stuk voor stuk getalenteerde mensen. Ik prijs mij zeer gelukkig om met hen te kunnen samenwerken.'
Dorst! Alessandro bestelt 3 drankjes. Eentje voor elk, en het derde om te delen.
The Brazilian way? Daar worden geen rondjes gegeven zoals hier, jij jouw glas en ik het mijne... Daar worden drankjes gedeeld man. We dwalen af. Waar waren we gebleven? Hip hop?
'Mijn eerste herinneringen zijn vooral Franse hip hop, IAM, Fonky Family. Daarna bands als De la Soul, A Tribe Called Quest... Wij checkten de meer 'conscious stuff' met mijn hip hop maatje Islasoul. Samen met hem en Tim begonnen we La Mescla. Onze raps waren toen nog niet van hoog niveau en een echt album is er nooit van gekomen. Ook werkten we samen met Gusto (regisseur van 'Waar de sterre bleef stille staan' en 'Passaro Azul'). Hij heeft jaren oze beats gemaakt. Ik heb later ook een solo-album (Saudade) met hem opgenomen. Dan ben ik onder de naam 'Batucada' in zee gegaan met Noza uit Brussel. Met hem is het concept hiphop mixen met Braziliaanse invloeden, eigenlijk wat we nu ook met Mocambo doen, concreet vorm beginnen nemen onder de naam 'Batu-Noza'. Niet alleen qua producen maar ook op tekstueel vlak in het Frans is de samenwerking mat Noza heel leerrijk geweest voor mij. Hij heeft ook meegeschreven aan de teksten op 'Mocambo'.'
Een paar natgeregende studenten komen het lege eethuis binnegedruppeld.
De stoom komt verdomd luid uit de koffiemachine gegierd maar de vlierbloesemlimonade smaakt. Ik ben ook wel eens benieuwd wat hij denkt over de Belgische scene.
'Ik vind het soms spijtig dat er niet veel unity is momenteel tussen de Franse en Vlaamstalige scene. Vroeger had je regelmatig gasten van Franstalig België die al eens tot bij ons afzakten maar dat zie je niet veel meer tegenwoordig. Maar er zijn zeker mensen die goed bezig zijn, Ntrek, Eigen Makelij, Wat ik ook wel mooi vind is dat de Vlaamse mc's toch trots zijn op hun taal. Zelf ben ik meer bezig met Frans. Een van mijn favoriete bands in België uit de Franstalige scene is Autumn. Een hip hop project met Veence Hanao en Noza...'
Het eens zo kalme eethuis (2 man en een paardenkop) dat we tot 'perfecte opnamestudio' hadden omgedoopt voor ons interview, verandert naargelang de klok verder tikt in een verdraaide heksenketel met meer mensen dan in een Braziliaans voetbalstadion. De eens zo rustige serveerster gaat tekeer met potten en pannen alsof het Samba is. Tijd om af te sluiten en te verkassen...
'De opnames zijn afgerond. Nu komt de mixing en mastering. Dan zou ik eerst willen optreden alvorens het album op de markt te lanceren. Als we geen label vinden gaan we het in eigen beheer uitbrengen en financieren door middel van bijvoorbeeld een benefietoptreden. Maar ik heb geen zin om het gratis online te smijten. Een label zoals 'Crammed Discs' waaronder o.a. Baloji en Zap Mama getekend zijn, zou fantastisch zijn. Dat zijn natuurlijk grote namen maar ik denk dat onze stijl bij hen past.'
http://mocamboblog.tumblr.com/
* Pablo Casella - gitaar & zang
* Témé Tan - zang & loopstation
* Stephen Scharmin - drum
* Jan-Sebastiaan Degeyter - bas & artwork
* Le Tagarel - zang & rap
* Tartaruga - beats, keys & sax
