Ik heb het gehad, ça suffit!
Elk jaar opnieuw, hetzelfde discours en dezelfde kortstondige golf van selectieve verontwaardiging. Er wordt langs alle kanten over één geloofsgemeenschap gepraat zonder zin voor nuance of ruimte voor de inzichten of mening van de leden van diezelfde geloofsgemeenschap.
Ik kruip in mijn pen omdat ik de inhoudelijke discussie niet kan rijmen met wat ik van kindsbeen af heb meegekregen. Ik kruip in mijn pen - niet om die arrogante massa tegemoet te komen die zich schuil houdt achter "onze waarden en normen" als dooddoener in elke discussie, maar voor al diegenen die zich herkennen in dezelfde tweestrijd.
Als kleine bengel ben ik opgegroeid in een warm gezin waar de weinige godsdienstige feestdagen die er zijn (nl. 2) hartelijk gevierd werden. Het Offerfeest had niets met lijden, bloed of dierenleed te maken. Grootouders, ouders, tantes en ooms - allemaal trachtten zij telkens weer opnieuw duidelijk te maken dat de geofferde lammetjes met het hoogste eerbied en respect moeten behandeld worden. Dat het vlees dat op ons bord beland een bepaalde herkomst heeft. Dat die herkomst, nl. het slachten van dieren ons tot een zekere nederigheid moet dwingen. Dat we als mens een plaats hebben op aarde die een grote verantwoordelijkheid met zich mee brengt.
Voor mij was juist die houding ten aanzien van dieren, de eerbiedige wijze waarbij mijn eigen vader een dier met de hand voedde, het omarmde en met de nodige sereniteit en zachte woorden het offer bracht op deze feestdag, het uitgangspunt van wat dierenwelzijn is. Ik ga dan ook niet voor de zoveelste maal herhalen dat het slachtritueel juist integraal gekaderd wordt in dierenwelzijn.
Dierenwelzijn berperkt zich niet tot die laatste momenten voor de slachtbank. Dierenwelzijn dringt zich op van bij de geboorte tot op ons bord. Dat een dier slachten een bloederig tafereel is, is normaal.
Wat voor mij niet normaal is, is de industrialisering van veeteelt.
Wat voor mij niet normaal is, is het slachten van dieren aan de lopende band.
Wat voor mij niet normaal is, is het opeenstapelen van hulpelozen dieren en die slechts grootbrengen met één financieel doel voor ogen.
Wat voor mij niet normaal is, is de totale tweedeling van hoe dieren behandeld worden en de "presentatie" van voorverpakte of tentoongestelde vleeswaren bij slagers of in warenhuizen.
De proper ingepakte stukjes vlees lijken eerder een misplaatste poging om de onpersoonlijke, harde en schandalige behandeling van dieren, uit te gommen. Alsof er geen onnodig lijden aan te pas zou komen.
De boodschap die we in dit debat meekrijgen, als we écht abstractie maken en vooral ons voorliegen dat er geen islamofobie aan vooraf gaat:
Laat ons dieren machinaal afslachten om als moderne en zelfbewuste mensen over te komen en laat ons vooral neerkijken op de barbaarse slachting die onderontwikkelden onder ons willen uitvoeren.
Laat ons de draak steken met diegenen die houden aan een traditie die veel rijker is dan enkel het bloed dat vloeit bij een slachting en een zogenaamde humane verdoving in de plaats te stellen... Laat ons vooral termen gebruiken die verhullen wat de praktijk is. Electrocuteren of schedels doorboren middels een staaf... Want we willen ons echt inzetten tégen het leed dat de dieren van bij de geboorte ondergaan.
Laat ons vooral ons geweten sussen.
Als het ons echt om dierenwelzijn gaat, dan ga je in eerste plaats in dialoog met alle betrokkenen, dan hoef je niet vanuit een ivoren toren vrijheden in te perken maar zoek je juist naar wat joden, moslims en andere gemeenschappen willen. Want hoe je het draait of keert, voor wie de rituele slachting als iets barbaars ziet... mag je er van uitgaan dat omgekeerd voor de doorsnee moslim of jood de praktijken uit onze veeteelt industrie, het afschieten van pinnen en electrocuteren van dieren eveneens barbaars zijn en vormen van respectloos omgaan met dieren zijn. Maar, er is hoop, tijdelijk weliswaar. De kans bestaat dat volgend jaar moslims eindelijk eens rustig, sereen en zonder jaarlijks weerkerende debatten het offerfeest (elders) kunnen vieren. Misschien hét moment voor Gaia om een andere strategie te bedenken dan het schaamteloos meesurfen op de golf van islamofobie. Mijn geloof en vertrouwen in de goede doelstellingen van Gaia zijn trouwens al héél lang volledig zoek, merci Michel!
