De rode draad doorheen de show van Trevor Noah: de zoektocht naar zijn identiteit en hoe die met allerlei vooroordelen en hokjesdenken gepaard ging.
Op 31 mei verraste Trevor Noah jong en oud in de Stadschouwburg. De host van The Daily Show gaf er voor het eerst een comedy show en het was er meteen pal op.
“Ik was nooit helemaal zwart, omdat mijn vader blank was. En ook nooit helemaal blank, want dat is nu eenmaal hoe blank-zijn werkt.” Hij werd geboren in de periode van de Apartheid en was als kind van een Zuid-Afrikaanse moeder en een Zwitserse vader het product van verboden liefde. Dit is meteen ook de rode draad doorheen de show van Trevor Noah: de zoektocht naar zijn identiteit en hoe die met allerlei vooroordelen en hokjesdenken gepaard ging.
Trevor Noah begint met zijn jeugd in Zuid-Afrika en zijn jeugdvriend Hitler. Meteen zag je de verbazing in de zaal: wie noemt er in godsnaam zijn kind naar Hitler? ‘In Zuid-Afrika is Hitler een populaire voornaam, heel wat vrouwen noemden hun kinderen naar dictatoren en bezetters. De naam Leopold wordt hier toch ook nog steeds gebruikt, vinden jullie dat dan zo raar dan?’ Touché.
Maar het blijft niet bij de geschiedenis. Trevor Noah haalt de actualiteit aan, de angst voor terreur en hoe die ook zijn eigen gedrag beïnvloedt. ‘Ik vlieg enkel met vliegtuigmaatschappijen die van Arabieren zijn. Als er dan iemand is die zichzelf wilt opblazen, hoop ik dat iemand op het vliegtuig dezelfde taal spreekt en hem nog kan ompraten.’ Hij spreekt over moslims als “the new Blacks”, die door de recente terreuraanslagen allemaal over dezelfde kam geschoren worden. ‘Ik hoor mensen dingen zeggen als “alle moslims zijn terroristen!”. Beseffen ze met hoeveel die moslims zijn? Als alle moslims terroristen zouden zijn, zouden we hier nu niet staan!’
Bovenal verliest Trevor Noah zijn publiek niet uit het oog. “Antwerpen is een leuke stad, maar waarom lacht niemand hier? Zelfs als ze aan het fietsen zijn! Hoe kan je nu fietsen en niet glimlachen?” Zijn imitatie van de Antwerpenaar op de fiets was blijkbaar herkenbaar, want het publiek stopte niet met lachen. Hetzelfde gold voor zijn imitaties van Rihanna en Drake (“Work” als feministisch liedje, dat krijgt alleen Trevor Noah verkocht) en zelfs Oscar Pistorius.
Hij migreerde als volwassene naar de Verenigde Staten en wilde daar eindelijk aanvaard worden als een “echte zwarte”, maar de Amerikanen dachten dat hij een Latino was. Toen hij een vliegtuig nam in de periode dat de angst voor ebola groot was, werd hij niet gecontroleerd, omdat hij niet “Afrikaans” genoeg was. En ook zijn etnische origine aanvinken op een officieel document lokte verwarrende reacties uit: kan je “blank” aanvinken als je dat maar voor de helft bent? Heel wat om over na te denken, maar voor Trevor Noah vooral genoeg inspiratie om een hilarische show te geven.
