Het idee van mond-tot-mondreclame werkt bijzonder effectief, ook voor niet-commerciële doeleinden.
Aan het begin van een stralende morgen fiets ik door Gent naar de wijk de Brugse Poort. Hoe dichter ik de straten van de kleurrijke buurt nader, hoe meer vragen mijn hoofd binnensluipen. De Brugse Poort weerspiegelt het Gent van vandaag. Een mengelmoes van nationaliteiten en sociale klassen. Dit is de werkomgeving van vzw De Eenmaking. Het gesprek vindt plaats in hun kantoren, de uitvalsbasis van een vzw die diversiteit als haar handelsmerk beschouwt.
Ik maak kennis met Yasna Van Laere. Momenteel werkt ze als stagiaire bij vzw De Eenmaking. Ze heeft haar tanden gezet in het Tuppercare-project. Hierover stel ik haar enkele vragen.
Kif Kif: Wat houdt het Tuppercare-project juist in?
“De methodiek is overgewaaid uit Nederland. We werken met sleutelfiguren uit de Maghrebijnse gemeenschap. Deze gastvrouwen stellen hun huis open voor vrijwilligers. Ze informeren de deelnemers in hun eigen taal over drugs en hulpverlening. De vrijwilliger geeft antwoorden op vragen zoals: wat zijn drugs, wat zijn de effecten en wat als mijn kind aan de drugs geraakt? Vzw De Eenmaking doet op deze manier aan drugspreventie.”
Kif Kif: Komt drugsverslaving veel voor bij deze doelgroep?
“Niet meer of minder als bij andere bevolkingsgroepen. Drugsverslaving komt bij mensen uit alle milieus voor.”
Kif Kif: Waarom denken jullie dan dat het nodig is specifiek deze doelgroep aan te spreken?
“Met dit project bereiken we Maghrebijnse vrouwen die niet actief zijn buitenshuis. Zij worden minder of helemaal niet aangesproken door de traditionele hulpverlening. Ons doel is om het taboe te doorbreken en mensen te benaderen in hun vertrouwde omgeving, met de huiskamer als middelpunt.
Uit het eerste Tuppercare-project, dat vooral Turkse vrouwen aantrok, leerden we dat het voor de vrouwen confronterend was om enkel informatie te krijgen over drugs en hulpverlening. Daarom hebben we met dit project, gericht op Maghrebijnse vrouwen, voor een meer opvoedingsondersteunende benadering gekozen. De deelnemers bepalen zelf de inhoud. Thema’s als uitgaan en zakgeld kunnen bijvoorbeeld aan bod komen.”
Kif Kif: Waarom vinden mensen van allochtone afkomst moeilijker de weg naar de reguliere hulpverlening?
“De onwetendheid over het aanbod is groot. Mensen weten niet waar ze hulp kunnen zoeken. Daarom willen we hen zowel informeren over de drugs, als over de bestaande hulpverlening. De reguliere hulpverlening is bovendien té hoogdrempelig. Om die drempel te verlagen vormt vzw De Eenmaking een schakel tussen de mensen en de hulpverlening. We bieden zelf geen therapie aan, maar gaan wel mee naar intakegesprekken.”
Kif Kif: Wat hebben jullie nu nog nodig om het project te doen slagen?
“Vrijwilligers die de Tuppercare-sessies willen leiden. We zijn vooral op zoek naar Maghrebijnse vrouwen die geëngageerd zijn om preventiewerker te worden. We voorzien in een gratis opleiding van enkele avonden. Een draaiboek met de informatie die ze zelf verspreiden, vormt de basis.
Vrouwen die reeds een netwerk hebben binnen de gemeenschap zijn zeker welkom. Een netwerk is een pluspunt omdat we ook nog op zoek zijn naar gastvrouwen. Via vrouwenverenigingen in Gent zoeken we momenteel naar enthousiastelingen. We hopen dat zij vervolgens anderen warm maken voor een sessie in hun woonkamer.”
Kif Kif: Heeft Tuppercare, naast de naam, nog andere gelijkenissen met de bekende Tupperware-avonden?
“Het is gebaseerd op hetzelfde principe: vriendinnen die in groep samenkomen in een gezellige sfeer. Het idee van mond-tot-mondreclame werkt bijzonder effectief, ook voor niet-commerciële doeleinden. Wanneer zo’n sessie meevalt, hopen we dat de positieve reacties zich verspreiden.”
