Waarom storten we zo weinig voor Syrië?

Op 7 april begon het consortium 12-12 met zijn inzamelactie voor Syrië. We zijn een maand verder en er is slechts 1,4 miljoen euro gestort. Dat is ongeveer hetzelfde bedrag dat ze in Nederland ophaalden door één televisieshow te organiseren ten voordele van de slachtoffers in Syrië. Ter vergelijking, in 2010 stortten we in België 25.886.356 euro voor de slachtoffers van de aardbeving in Haïti. Hoe komt het dat België zo weinig stort?

Volgens mij is er maar één reden: Er wordt door de media te weinig aandacht besteed aan de slachtoffers van de oorlog en veel te veel aan de conflicten tussen de rebellen en het Assadregime. Sinds het nieuwsbericht dat er moslimjongeren van bij ons naar Syrië vertrekken om daar mee te gaan strijden focussen de media zich alleen op dat aspect en op de maatregelen die er kunnen genomen worden om de radicalisering tegen te gaan. Opletten voor mannen met baarden, identiteitskaarten afnemen en nog andere ronduit belachelijke voorstellen passeerden al de revue. Voor de Vlaamse media lijkt dit een interessanter gegeven dan het feit dat er elke dag honderden Syriërs worden vermoord, waaronder ook heel veel kinderen. Begrijp mij niet verkeerd, het is wel degelijk een probleem dat er Belgen vertrekken om daar oorlog te gaan voeren maar moet dit zo worden opgeblazen door de media?

Zou er niet veel meer gestort worden als er meer over het humanitaire luik van de oorlog zou worden bericht? Nee, de Vlaamse media kiezen liever voor de sensationele kant van het verhaal. Tijdens de nationale actiedag voor Syrië werd er eindelijk wel gefocust op het humanitaire verhaal dat het conflict met zich meebrengt. Laat ons hopen dat dit niet de laatste keer is geweest en dat we als samenleving zullen gaan inzien dat wat er in Syrië gebeurt niet meer menselijk is. Waarom werd erop de nationale actiedag geen grote televisieshow georganiseerd?. Wat moet er nog meer gebeuren voor zoiets er komt?

Sharia-beweging

De grote baas van de Sharia-beweging, sjeik Omar Bakri Mohammed, zei na de arrestatie van Faoud Belkacem en andere leden van Sharia4Belgium dat België moet gaan opletten hoe ze zich opstellen tegenover moslims. Hij liet vallen dat als men hier geen rekening mee gaat houden er wel eens aanslagen zouden kunnen volgen. Laat ons hier niet te veel aanstoot aan nemen. We kunnen beter focussen op het feit dat er een andere berichtgeving moet komen over de oorlog in Syrië. De oorlog mag niet alleen in beeld komen omdat er Belgische moslimjongeren bij zijn betrokken maar wel omdat er elke dag opnieuw rechten geschonden worden en er mensen worden afgeslacht op een gruwelijke manier. We moeten moslimjongeren die iets willen doen in contact brengen met organisaties die zich inzetten voor humanitaire hulp in de vluchtelingenkampen, vanuit België. Het is ook uiterst belangrijk dat we geradicaliseerde jongeren niet laten vertrekken naar Syrië. Er moet veel sneller op de bal gespeeld worden.

Impliciet racisme

Allochtonen zijn vaak slachtoffer van impliciet racisme. In mijn ogen is dat soort racisme veel gevaarlijker dan expliciet racisme. Ze worden meestal op verschillende vlakken gediscrimineerd, ze vinden geen huis, geen werk,… Dus hebben ze geen toekomstbeeld voor ogen. Impliciet racisme is erger dan expliciet racisme omdat je het heel moeilijk kan bewijzen. Deze zaken vergroten de kans op radicalisering en er moet dringend opgetreden worden tegen dergelijke racistische praktijken. Er zijn genoeg voorbeelden.

Op de arbeidsmarkt worden allochtonen nog altijd systematisch gediscrimineerd. Wie dacht dat na het lekken van het BBB-schandaal van Adecco het probleem is opgelost, vergist zich. Uit onderzoek aan de hand van praktijktesten concludeerde Kif Kif in zijn Discriminatiebarometer dat jongeren van allochtone origine systematisch vaker worden gediscrimineerd en niet worden verder geholpen in bijvoorbeeld interimkantoren. In België is 40,4 % van de allochtonen tewerkgesteld. Als je dat vergelijkt met het Europees gemiddelde van 58,5 % kan je vaststellen dat ons land het niet zo goed doet. Door dat fenomeen vertrekken veel hooggeschoolde allochtonen naar het buitenland. Maar daar focussen de Vlaamse media lang niet zo vaak op. 2023, een uitzendkantoor voor allochtonen dat binnenkort wordt opgestart, is een prachtig initiatief maar het is een schande dat er in 2013 nog naar zulke oplossing moet worden gezocht.

Niet enkel op de arbeidsmarkt wordt er gediscrimineerd. Ook op de huisvestingsmarkt gebeurt het heel vaak. Uit een onderzoek van het Minderhedenforum in Gent en Antwerpen blijkt dat ongeveer 1 op 3 kandidaat-huurders met een niet-Vlaams klinkende naam gediscrimineerd werd. Racisme is op verschillende vlakken aanwezig en zolang daar geen verandering in komt, zullen er altijd spanningen zijn.

Correcte berichtgeving

Maar de bedrijven, interimkantoren en immobiliënbureaus zijn niet de enigen die de polarisering aansterken. De media speelt daar ook een grote rol in. Toen het bericht kwam dat er veel Belgische jongeren naar Syrië vertrokken, nodigde het VRT-programma De Zevende Dag Filip Dewinter uit, hoewel hij geen enkele autoriteit heeft op dat vlak en zelfs al mocht hij willen, kan hij er niks tegen doen want hij heeft de bevoegdheid niet. Maar sensatie gegarandeerd natuurlijk. Dat doet me aan iets denken. De arrestatie van Fouad Belkacem. Op de ochtend van 16 april 2013 werd hij opgepakt onder het oog van camera’s van verschillende Vlaamse TV-zenders. De vraag die ik mezelf stel is, was dat nodig? Ik zie er niet meteen een journalistieke meerwaarde in. Maar wederom, sensatie gegarandeerd.

Big Bart

Ook lokale besturen kunnen de polarisering aansterken. Een perfect voorbeeld daarvan is Antwerpen. Bart De Wever (N-VA) heeft daar sinds kort de touwtjes in handen. In de eerste weken van zijn burgemeesterschap liet hij meteen zien wie de baas is. Op zaterdag 12 januari voerde hij een samenscholingsverbod in rond de Turnhoutsebaan in Borgerhout omdat er volgens hem opgeroepen was voor een illegale betoging. Dit bleek helemaal niet te kloppen. Toen het die zaterdag heel stil bleef in Borgerhout verklaarde De Wever dat dat dankzij het samenscholingsverbod was. Een win-win situatie voor de nieuwe burgemeester dus. Even groot was mijn verbazing toen hij de betoging van N-SA op 1 mei in Borgerhout wou laten doorgaan. Toen hij die beslissing later terug introk, deed hij dat naar eigen zeggen omwille van de veiligheidsrisico’s Maar hij weet dat zo’n betoging op 1 mei in Borgerhout pure provocatie is en dat een goedkeuring hiervoor hem uiteindelijk teveel schade berokkent . Waar ik nog het meest van opkeek, was het feit dat de Antwerpse korpschef Serge Muyters zijn agenten verzocht om uit te kijken voor mannen met lange baarden. Dat zou wel eens een signaal van radicalisering kunnen zijn. Walter Van Beirendonck zal zich niet op zijn gemak gevoeld hebben. Dat bewijst het gebrek aan kennis bij de politiediensten inzake radicalisering. Is het dan niet normaal dat moslims zich distantiëren van zo’n beleid?

Werk aan de winkel

Al deze zaken die ik heb opgesomd zijn factoren die het wij-zij verhaal en in extreme gevallen radicalisering aansterken. Situaties zoals diegene waar we nu in verkeren kunnen dus enkel voorkomen worden als deze factoren worden aangepakt. Dat zal zeker niet op een korte tijd kunnen gebeuren maar het is iets waar we als samenleving zullen moeten aan werken. Er moet een nieuwe wind waaien door ons land. Een wind die verdraagzaamheid en gelijkheid met zich meebrengt.

Desondanks de negatieve focus op de radicalisering zijn er wel mensen die storten of een actie organiseren. Geert Hoste liep de 10 miles voor Syrie 12-12 precies omdat hij zelf in het land gereisd heeft en weet dat het niet overeenkomt met het beeld dat wij ervan hebben. Het is ook bemoedigend dat Sven Pichal en Guillaume Vanderstichelen zelf in Jordanie zijn gaan kijken hoe de vluchtelingen daar leven en wat de noden zijn, maar er is meer nodig, het gaat om miljoenen vluchtelingen en evenveel verhalen.