De belangrijke zaken die Ahmadinejad voor de VN te vertellen had, maar die pijnlijk zijn voor de organisatie en voor de VS en hun bondgenoten, krijgen helaas veel minder aandacht dan de kwestie Israël en het al dan niet vreedzame karakter van Irans nucleair programma.
De Iraanse president Ahmadinejad heeft met zijn speech in de VN veel mensen teleurgesteld: hij was te gematigd. Gelukkig valt daar iets aan te doen: zijn woorden verdraaien.
‘Israël is nepstaat en zal vernietigd worden’. Dat is de kop van een artikel in de ‘kwaliteitskrant’ de Standaard op 27 september, de dag na Ahmadinejads toespraak. Alleen: in zijn speech komt dat niet voor. De journaliste, Evita Neefs, geeft toe dat die ‘minder scherp dan gebruikelijk’ was. Zij zoekt in de interviews en optredens van de president om toch wat zaken te vinden die passen bij het beeld van een Ahmadinejad die Israël zou willen platbombarderen of de joden over de kling jagen.
‘Hij maakte’, zo schrijft de journaliste, ‘gretig gebruik van de aandacht om in interviews en speeches op randevenementen uit te halen naar zijn aartsvijanden Israël en de VS. Israël is volgens de Iraanse president een nepstaat, die geen wortels heeft in het Midden-Oosten en zal worden uitgeroeid.’
To wipe off the map
Kan je staten uitroeien? Je kan diersoorten en plantensoorten uitroeien, en ook mensen, eigenlijk alle levende wezens. Misschien ook slechte gewoonten, of onrecht? Maar staten? Dat woord uitroeien suggereert, zeker als het over Israël gaat, dat Ahmadinejad de joden van Israël graag zou willen ombrengen, een nieuwe holocaust zou willen organiseren.
Dat past mooi bij eerdere uitspraken van Ahmadinejad waarin hij de historiciteit van de Shoah ontkent. Hij betoont zich daarmee geen goed historicus en maakt zich daar niet sympathiek mee, maar het is zijn manier om Israël te jennen en om de westerse wereld duidelijk te maken dat elke cultuur haar taboes heeft. In een aantal westerse landen (zoals België) is het wettelijk strafbaar de holocaust te ontkennen of te minimaliseren of goed te praten, maar mag je bijvoorbeeld wel de Profeet naakt afbeelden en hem zwartmaken als pedofiel, moordenaar, terrrorist enz. Want dat is ons idee van vrije meningsuiting. Ahmadinejad herinnerde er met zijn holocaustontkenningen aan hoe eenzijdig en partijdig onze ideeën daarover eigenlijk wel zijn. Een wrange, maar nuttige les.
De uitspraken van Ahmadinejad over het verdwijnen van Israël (wat volgens miljoenen mensen een schandelijke gedachte is, en volgens miljoenen anderen een desideratum van de geschiedenis) zijn een oude controverse, waar al een uitgebreid en gedegen Wikipedia-artikel aan gewijd is. In het Farsi stelde de president (in een speech in Teheran in 2005) dat ‘het bezettingsregime in Jeruzalem hoorde verwijderd te worden uit de pagina’s van de geschiedenis’. Dat was niets nieuws, het is een echo van wat de hoogste leider Khomenei lang geleden al zei.
In de Engelse vertaling werd dat wegscheuren van Israël uit het grote boek van de geschiedenis weergegeven als ‘wipe off the map’, van de kaart vegen, wat kan doen denken aan niets ontziende militaire agressie. Maar tot de ‘randactiviteiten’ waar journaliste Evita Neefs naar verwijst behoorde ook een optreden van Ahmadinejad op de televisiezender CNN, waarin hij (nog eens) verduidelijkte wat er met dat ‘van de kaart vegen’ bedoeld is: ‘Dus als we zeggen “wegvegen”, dan bedoelen we dat de bezetting [van Palestina] uit de wereld moet worden geveegd. Dat de oorlogszucht moet worden weggeveegd en uitgeroeid, het ombrengen van vrouwen en kinderen moet worden uitgeroeid. En wij stellen de weg voor. Wij stellen het pad voor. Het pad is het erkennen van het recht van de Palestijnen op zelfbestuur.’
Met een nieuwe genocide of holocaust heeft dat niets te maken, al proberen zionisten uiteraard het zo te verstaan. Dat is dan immers een krachtig argument om Israëls nucleaire bewapening (en het monopolie daarvan in het Midden-Oosten) te verdedigen en om sancties tegen en aanvallen op Iran te legitimeren.
Censuur
De belangrijke zaken die Ahmadinejad voor de VN te vertellen had, maar die pijnlijk zijn voor de organisatie en voor de VS en hun bondgenoten, krijgen helaas veel minder aandacht dan de kwestie Israël en het al dan niet vreedzame karakter van Irans nucleair programma. De Iraanse president, momenteel ook voorzitter van de NAM (Non-Alignment Movement), de organisatie van niet-gebonden landen, gaf uiting aan de ontevredenheid over de VN die daar leeft.
‘De NAM is fier’, zei Ahmadinejad in zijn rede voor de VN, ‘opnieuw de juistheid te beklemtonen van zijn historische beslissing om de machtspolen in de wereld te verwerpen en ook de ongebreidelde hegemonie die de wereld regeert.’ Hij bekritiseerde het feit dat de VN gedomineerd worden door enkele machtige landen en dat het vetorecht en de monopolisering van macht in de Veiligheidsraad het haast onmogelijk maken de rechten van de naties te verdedigen.
Een herstructurering van de VN is volgens hem dringend noodzakelijk. Het is een boodschap die de VS (en hun agressieve tovenaarsleerling Israël) en de landen met vetorecht in de Veiligheidsraad – de VS, Rusland, China, Groot-Brittannië en Frankrijk – uiteraard ongaarne horen. En waar onze media weinig of geen aandacht aan besteden. Evita Neefs in haar artikel na Ahmadinejads toespraak zelfs geen woord.
