(c) Foto's: Lucila Guichon
Rainer Werner Fassbinder maakte Katzelmacher al in 1969. Mensen, de onderontwikkelde dieren van het zogezegde superieure ras, dat zich - in plaats van elkaar te beschermen en solidair zijn - invincibel acht en op elkaar jaagt. Een raar fenomeen. Het enige ras dat geen respect heeft voor de natuur, laat staan voor elkander. Ze vegen hun voeten aan elke wet van de natuur maar volgen blindelings absurde wetten die enkel leiden tot destructie van elkaar en de wereld. En dit omdat er iets is dat uiteindelijk nooit zal veranderen en waar de wetenschap tot op vandaag geen antwoord op kan bieden: emotie. Liefde, haat, jaloezie, ontevredenheid, wanhoop: het drijft ons allemaal en weinigen hebben er controle over.
Katzelmacher vertelt het verhaal van een bekrompen dorpsgemeenschap waar een nieuwe gastarbeider in een fabriek wordt tewerkgesteld. Hij wordt zeker niet met open armen ontvangen, eerder met gebalde vuisten en slappe tongen. Hij wordt aangezien als indringer en crimineel. Hij wordt gepest, misbruikt, bestolen, in elkaar geslagen en hij moet het maar ondergaan, want wat komt hij hier doen. Hij moet niet doen alsof dit zijn land is, hij komt ons werk afpakken, hij wil onze taal en cultuur niet leren, allemaal dezelfde zijn het… ah van die typische vooroordelen waar we tegenwoordig meer dan genoeg van hebben, maar die wel voort blijven bestaan.
Ondanks het onderwijssysteem en de toegankelijkheid aan kennis die ons geboden wordt door het internet, blijken we vast te steken in een mentaliteit die ons met de paplepel werd ingegoten. Het kritisch denken van een samenleving gebaseerd op wetenschappelijk denken is soms heel ver te zoeken. Zitten we in een tijdsgeest waar we misschien dit probleem zullen ontknopen of zijn we hopeloos gedoemd om een herhaling van de geschiedenis in onze dagdagelijkse samenleving mee te maken.
De leerlingen van de theateracademie van KunstZ brengen Katzelmacher op hun eigen manier. Eva Schram, een gerenomeerde actrice heeft zelf ooit het stuk gespeeld, koos ervoor om dit met de leerlingen van KunstZ te herbeleven en heeft de spelers de ruimte gegeven om het stuk zelf in te vullen.
Deze keer worden de dorpelingen gespeeld door een cast van mensen met verschillende roots: Aboudar Abbas, Alfa Jagitay, Meryem Kiliç, Khalid Koujili, Bie Noé, Vit Polàček en Belgiz Polat geven het stuk een nieuwe bries.
Ze beleven Fassbinder’s personages met hun eigen verhaal, dat het publiek ontroerd achterlaat met een krop in de keel en een wrang buikgevoel omdat de waarheid alles overstijgt. Stukken uit de realiteit van de spelers worden geïntegreerd in de opvoering: de menselijkheid wordt geabsorbeerd in al haar tinten.
Beide gastarbeiders troosten elkaar. Aboudar Abbas vertelt hoe zijn broer nog maar enkele weken geleden in Irak is omgekomen door een bomontploffing. Dit is geen performance meer. Dit is realiteit. Hier integreert het stuk hun echte levens. Als toeschouwer kan je enkel je adem inhouden. De geloofwaardigheid wordt nog versterkt door deze multiculturele crew.
Een revolutionaire oogwenk naar Antwerpen.
>>>
KunstZ biedt een platform aan al wie van theater houdt om zijn talenten te benutten en nodigt geïnteresserden uit om zich naar het volgend schooljaar toe in te schrijven.
