Auteur: Inge Neefs

In april werd een hongerstaking op touw gezet in de Israëlische gevangenissen: meer dan 1.500 Palestijnen namen deel. Ze protesteerden tegen administratieve detentie, het ontzeggen van familiebezoek, mishandeling en intimidatie en voor toegang tot media, studiemateriaal en communicatiemogelijkheden.

Er wordt een complexe politieke machtsstrijd uitgevochten in Gaza’s straten, ten koste van de modale burger. In de volgende bijdrage wordt er ingegaan op de effecten van de Israëlische bezetting, de blokkade, de interne Palestijnse politieke spanningen op de volksgezondheid in de Gazastrook.

Met een speelse, maar onversaagde blik kijkt hij recht in de cameralens. Gehurkt in een glooiend graanveld, zit een Palestijnse tiener. Hij zou 19 worden de volgende week, op 8 april.

In Gaza werden op de Landdag van 30 maart duizenden demonstranten door de Palestijnse politie weerhouden om naar de grenzen te marcheren. Een dertigtal mensen zijn gewond, één persoon is in kritieke toestand en het dodenregister kent ook een nieuw nummer. Zijn naam is Mahmoud Zaqout.

Versta me niet verkeerd, ieder slachtoffer in dit conflict, langs beide zijden, is er één teveel. De wereldopinie labelt Palestijnse verzetsstrijders als terroristen, een modewoord dat alles en niets dekt. Want waarom is het geweld van het Israëlisch leger geen terrorisme?

Khan Younis - Mijn ISM (International Solidarity Movement) collega's en ik worden op zoete thee en innemend dartele hartelijkheid onthaald in de simpele huiskamer van één van de drie neven al-Laham.

Dit moet het mooiste stukje Gaza zijn, denk ik terwijl ik samen met Vik, een ISM collega en Mohamed, de vertaler, een smal modderig veldweggetje bewandel.We bevinden ons in Johr al-Dik, een dorpje ten zuidoosten van Gaza-Stad, dat een 5000tal inwoners telt.