Het adoptiedossier dat ik nu in handen heb, bestaat uit 99 pagina’s. 99 pagina’s die mij houvast zouden moeten geven over mijn bestaansgrond, over waar ik vandaan kom, over hoe mijn adoptie is verlopen. Van de 19 pagina’s hebben 17 pagina’s betrekking op mijn periode in Ethiopië. Daar weer 16 pagina’s van beslaan een medisch dossier, waarvan ik vermoed dat het het mijne niet is. Een vermoeden dat ik waarschijnlijk nooit zal kunnen bevestigen of ontkrachten.
Het dossier bestaat uit 99 pagina’s waaruit blijkt dat minstens 22 personen betrokken zijn geweest bij mijn adoptie. Maar ik lees 0 namen van mensen die voor mij hebben gezorgd toen ik nog in Ethiopië was
Want op de zes vragen die ik naar aanleiding van mijn adoptiedossier stelde aan de organisatie die het dossier in bewaring heeft, kon ik op geen één antwoord krijgen. Deze organisatie is naar eigen zeggen een organisatie die opkomt voor het recht op afstammingsinformatie. Omdat de oorspronkelijke organisatie via dewelke ik ben geadopteerd niet meer bestaat zijn mijn adoptiedossier en alle andere dossiers van die oorspronkelijke organisatie overgedragen ter bewaring. De organisatie die het dossier nu in bewaring heeft gaf direct aan dat ze geen inhoudelijke vragen kan beantwoorden. Daarna bleek ook dat ze op 0 van mijn praktische vragen antwoord konden geven. Wat ze me wel konden meegeven is dat ik maar op zoek moest gaan naar een belangenorganisatie die zich inzette voor Ethiopische geadopteerden, die zou me misschien wel verder kunnen helpen.
Van de 99 pagina’s adoptiedossier hebben 26 pagina’s betrekking op financiën. Nauwgezet is bijgehouden welke kosten er zijn gemaakt en hoe de kosten worden doorgerekend aan mijn adoptieouders. Tevens is onderzocht wat de inkomsten zijn van mijn adoptie-ouders. Ik lees dat er een bedrag van 10.600 gulden (wat vandaag de dag, inflatie inbegrepen, neer zou komen op zo'n 9.000 euro) is overgemaakt naar de adoptieorganisatie ter donatie en ter dekking van de voorlopige kosten voor de adoptie. Uiteindelijk vielen de kosten allemaal toch ietwat mee en kregen mijn adoptieouders 55,71 gulden teruggestort.
99 pagina’s waaruit blijkt dat minstens 22 personen betrokken zijn geweest bij mijn adoptie. Velen zijn indirect betrokken, bijvoorbeeld omdat ze verklaarden dat mijn adoptieouders in staat zouden zijn om voor een kindje te zorgen. Of omdat ze een functie binnen een bepaald rechtssysteem hadden, waardoor de adoptie voor de Ethiopische en ook de Nederlandse wet kon worden bestendigd. Maar ik lees 0 namen van mensen die voor mij hebben gezorgd toen ik nog in Ethiopië was. Het zouden namen zijn waar ik misschien terecht zou hebben gekund met vragen over wie ik was en over hoe ik was.
De documenten geven inzicht in een adoptiesysteem waarin geen aandacht is voor het perspectief van geboorteouders en waarin er weinig aandacht is voor waar ik vandaan kom en vooral wie ik was in mijn eerste paar levensmaanden
31 oktober 1987 is de oudste datum die in het dossier wordt genoemd. Het is de datum waarop mijn adoptieouders een verzoek naar het Ministerie van Justitie stuurde om te mogen adopteren. 23 december 2001 is de jongste datum die in het dossier wordt genoemd. Het is de datum op het 6e verslag dat mijn adoptieouders hebben moeten schrijven en sturen ter opvolging van mijn adoptie. De documenten die daartussen zijn opgemaakt en uitgewisseld gaan over mijn adoptieouders, een beetje over mij, maar vooral geven ze inzicht in het adoptiesysteem. Een adoptiesysteem waarin geen aandacht is voor het perspectief van geboorteouders en waarin er weinig aandacht is voor waar ik vandaan kom en vooral wie ik was in mijn eerste paar levensmaanden.
Een adoptiedossier van 99 pagina’s die mij houvast zouden moeten geven, maar die in werkelijkheid alleen maar meer vragen doen rijzen. En dan is er niemand bij wie ik met deze vragen terecht kan. Omdat ik en met mij nog vele anderen elk voor zichzelf moeten uitzoeken bij wie ze vragen kunnen stellen. Het vergt eigen onderzoek en toeval om startpunten te vinden voor antwoorden. En dan is het vaak heel hard hopen op de goodwill van anderen om daadwerkelijk tot antwoorden te komen.
99 pagina’s, maar blijkbaar 0 recht op het kennen van je identiteit en afstamming.
Over de auteur:
Shashitu is geboren in Ethiopië en na adoptie opgegroeid in Nederland. Van jongs af aan had ze de drang om op te komen en er te zijn voor zij die het moeilijker hebben dan zij. Ze probeert dat in haar privéleven, op werkgebied en inmiddels ook door te schrijven. Ze hoopt zo een bijdrage te leveren aan een wereld die een klein beetje mooier en rechtvaardiger is.
