[Ali's Wonderland] Op een dag vind je de job van je leven, ...

Op een dag vind je de job van je leven, en dan ben je op de goede weg natuurlijk …

Ali solliciteert als Alain voor een job bij de mediadivisie van T-Party … Dankzij de inburgering op WonderLandse wijze maakt hij enige kans op deze hooggeschoolde job.

Alibi Alain keek de selecteerders aan. Plots dimden alle lichten tot uiteindelijke volstrekte duisternis. Ali, de Hoedenmaker, Sarkosconi en ‘t Wilders Konijn zaten nu in een allesomvattend zwart. Plots verschenen als oplichtende hoop glimmende letters uit oude geschriften op de silhouetten van het olijke viertal.

Het Wilders konijn was de eerste die de doodse stilte doorbrak:
“Och … af en toe hebben we hier problemen met de Verlichting. Ik denk dat er een probleem is met de Fitna … Ik bedoel met de Fitting van de gloeilamp. Maar we zijn hier niet om te vitten over een fitting! Kijk …Ik ga eerlijk zijn, we hebben nieuw bloed nodig in de nieuwe uitdagingen die de toekomst vormt. Alles verandert, en dat maakt de mensen bang. Osama, Bush, … en andere grote Lichten hebben ons op briljante wijze laten inzien, dat de Privacy, de Grondwet, de Rechten van de Mens, … ons allemaal zwak maken! We moeten tonen dat we ons niet laten tegenhouden door wetenschappelijke larie en apenkool, we laten ons niet tegenhouden door godsdienstvrijheid en andere details van de geschiedenis zoals mijn vriend Jean-Marie zou zeggen. Nee, we moeten terug DURVEN kiezen voor Onze Waarden. De waarden en normen die ons sinds het ontstaan van het leven op de aarde onze glorie was, ons deed overtreffen, ons vooruit deed gaan: het leven is een jungle en alleen de sterksten overleven! Onze richting, onze missie is het overleven van de beste en de sterkste! Solidariteit … da’s voor zwakkelingen!

” Plots werd ‘t Wilders konijn brutaal onderbroken door Sarkosconi die zowaar dacht dat hij net weer een slechte opiniepeiling achter de rug had en zich moest profileren. Hij schoot in een Franse colère: “de kärcher over dat gespuis!”. Alibi Alain hoopte dat het middeltje nog wat langer zou werken, want hij had geen zin om verscheurd te worden. Eenmaal het wat stil werd en voor de volgende scheldsalvo zou afgevuurd worden, schraapte hij snel zijn keel en somde zijn troeven op en beantwoordde hij alle vragen zo goed als hij kon.

Na een eindeloze discussie, bleek Alibi Alain de enige sollicitant. Zijn toekomstige werkgevers bleven maar talmen en uiteindelijk durfden ze de vraag te stellen, die al een tijdje op hun lippen brandde, maar die ze maar vroegen omdat ze eerst wilden zeker zijn dat er geen verborgen Voltcameraatje hun imago en discours zouden doorprikken:

- “Alain … Je verbergt toch niet dat je ooit … er kwam een kleine aarzeling en toen … dat je ooit voor DAF werkte? Want die hun attitude is echt … allez ge snapt toch wat ik bedoel.”
- “Ja, hoor. Geen probleem. Ik heb nooit of te nimmer gewerkt voor DAF. Ik zal deze stage met beide handen grijpen, en jullie mee helpen om het Volk te vormen, te informeren, zodat ze mee zijn met deze institutionele evolutie binnen het medialandschap én de maatschappij.”

Het T-Party selectieteam glunderde bij deze woorden.