Ik dicht heel mijn leven al, van het moment dat ik kon schrijven. Mijn moeder zag al vroeg dat ik bepaalde zaken heel beschrijvend en gedetailleerd verhaalde.
Black Ice was oorspronkelijk een groep met drie andere dichters die met hun gedichten een bepaalde dynamiek wilden brengen op het podium. Na verloop van tijd groeide de groep uit elkaar en nam Manson de naam Black Ice over nadat hij zo in zijn carrière verschillende malen werd voorgesteld.
Wanneer hij precies met dichten begon, kan Manson zich niet herinneren. “Ik dicht heel mijn leven al, van het moment dat ik kon schrijven. Mijn moeder zag al vroeg dat ik bepaalde zaken heel beschrijvend en gedetailleerd verhaalde. Ze hechtte er belang aan dat ik mijn talent verder ontwikkelde en liet me mijn verhalen opschrijven. Later deed ik mee aan talentenshows en zo ging het almaar verder.”
Rappen en dichten
Vaak wordt poëzie in de vorm van spoken word onterecht gezien als de laatste stap richting rap. De laatste decennia komt spoken word echter op eigen benen te staan, los van rap. Manson: “Het verschil tussen spoken word en rap kan ik het duidelijkst maken door de vergelijking tussen een wilde hengst en een renpaard. Daar waar een renpaard een vast parcours doorloopt met een bepaalde snelheid om de finish te halen, kan de wilde hengst in alle vrijheid rondlopen. Een rapper is gebonden aan een bepaalde tijd en ritme. De vrijheid die de wilde hengst kent, komt aan de dichter toe.”
Mightier than the sword
De pen is machtiger dan het zwaard. Een uitdrukking die Manson zelf cliché noemt, maar toch verwijst hij ernaar met de titel van zijn show. “In de laatste twee jaar dat ik mijn zoon zie opgroeien, valt het me op hoe hij eveneens een liefde voor het schrijven ontdekt heeft en zich daarin verder probeert te ontwikkelen. Hoe hij daar soms ook mee worstelt. Zelf ben ik via mijn teksten altijd bezig met het analyseren van eigen handelen en denken.
Door zowel naar mijn zoon als naar mezelf te kijken, ben ik tot de conclusie gekomen dat die zelfreflectie op geen betere manier geuit kan worden dan met woorden, niets is krachtiger dan woorden”, zegt Manson. Door een heuse show rond poëzie te bouwen, lijkt Manson meer richting theater te gaan. Toch ziet hij dat zelf niet zo. Meer nog, door poëzie en theater samen te brengen, creëer je pas écht spoken word, vindt hij. “Het verschil tussen spoken word en poëzie is dat je bij spoken word jouw gedicht tot leven moet brengen. Dat gebeurt via gezichtsuitdrukkingen en andere meer theatrale aspecten en bewegingen die poëzie in haar puurste vorm niet kent. Hoe jouw werk overkomt op het publiek wordt ineens veel belangrijker.”
Kritiekloze workshops
Tijdens de lessen die Manson geeft, maakt hij een duidelijk onderscheid tussen dichttechnieken zoals metrums, stanza en dergelijke en free verse, wat een vrijere invulling aan dichten geeft die minder op techniek gebaseerd is. “Wat ik probeer te doen tijdens mijn lessen, is duidelijk maken hoe ik mezelf in mijn werk uit om daarna het werk van de leerlingen te bekijken. Ik bekritiseer het werk van anderen nooit. Het enige wat ik bekritiseer, is eerlijkheid. Is jouw werk eerlijk, dan heeft het betekenis. Truth doesn’t come back void.”
“Daarnaast leg ik de nadruk op hoe je jouw persoonlijkheid in de performance brengt, want uiteindelijk hangt er ook een level van entertainment vast aan spoken word dat aandacht verdient. Het komt erop neer dat ik mijn leerlingen wil helpen hun eigen stem te vinden,” besluit Manson.
‘Mightier than the sword’, voor meer informatie www.zuiderpershuis.be.
Bekijk de videoreportage op: http://vimeo.com/39717809 © 2012 – StampMedia – Anissa Boujdaini, foto: Julia M. Free, video: Anissa Boujdaini, Jelle Laurijssen, Mathieu Vancamp
