Het belang van identiteit en cultuur: wie zijn we? Welke richting gaan we uit? Dat kan ik niet duidelijk maken als ik op een kantoortje van één of ander ministerie zit. Dat moet gebeuren op een podium.
Acteur in ‘City of Life’, schrijver van ‘The Diatribes of the Dying Tribe’, co-regisseur van eigen muziekvideo’s en professor aan de Concordia Universiteit in Montréal, Canada. Het zijn maar enkele zaken waarmee The Narcicyst zich bezighoudt, maar het allerbelangrijkste is: de muziek.
Yassin Alsalman, zo luidt zijn echte naam, is een multimedialiefhebber met Iraakse roots en groeide op in zowel Canada als de Verenigde Arabische Emiraten. Ondanks de vele projecten waarmee hij bezig is, noemt hij zichzelf een schrijver. “Dat is de kern. Schrijven komt terug in alles wat ik doe”, zegt Alsalman. “Mijn muziek vormt de bron voor al deze projecten. Het is het proces dat al mijn andere creatieve processen inspireert, ondersteunt en beïnvloedt.”
Do the right thing
Als moslim maakt Alsalman een interessante combinatie: muziek en islam. Een aantal islamitische geleerden ziet muziek namelijk als iets dat moslims moeten mijden. Of muziek al dan niet toegelaten wordt volgens islamitische principes, is een kwestie waar verschillende meningen over bestaan. ‘Deen Tight‘, een documentaire over moslimartiesten, toont hoe sommige jonge moslims daarmee worstelen. “Ik begrijp dat sommigen muziek haram (verboden) noemen. Net als film en idolatrie kan muziek een beeld scheppen dat mensen op negatieve wijze beïnvloedt,” vertelt Alsalman. “Maar het blijft wel een veralgemenend idee. Muziek kan vanuit islamitisch oogpunt ook heel goed zijn en mensen net dichter bij de islam brengen. Uiteindelijk gaat het om de intentie van de artiest en daarover heb ik bij mezelf nooit getwijfeld. Just mind Allah and do the right thing.”
Narcisme en valse veronderstellingen
Het overtuigende karakter van muziek zorgt voor een grote invloed die artiesten kunnen hebben op hun publiek. “Soms is die invloed gebaseerd op valse veronderstellingen: het gaat om de persoon, om de roem, om het beeld dat geschept wordt. Maar als je jezelf losmaakt van dat beeld en je jezelf daar bewust van maakt, zit je goed.”
“Daarom ook mijn naam ‘The Narcicyst’. Om mezelf eraan te herinneren dat het om meer gaat dan mezelf”, legt Alsalman verder uit. “Die naam bevat drie belangrijke zaken voor mij. Allereerst denkt elke rapper dat hij de beste is. Daarnaast is het een constante herinnering aan mezelf dat ik niet de beste ben. En ten laatste verwijst het naar een probleem in de samenleving: we zijn heel erg individualistisch. Het gaat meer om de ‘mij’, dan om de ‘ons’”.
Minder politiek, meer cultuur
Naast religieuze verwijzingen bevat Alsalmans muziek andere grote onderwerpen die makkelijk politiek te noemen zijn. Hijzelf mijdt die benaming. “Het is mijn eigen schuld natuurlijk, ik nam in mijn beginjaren wél meer politieke standpunten in. Ik heb er geen spijt van want dat kwam door verschillende zaken. Ik studeerde politieke wetenschappen, er was oorlog in mijn moederland Irak, … Het maakt deel uit van het pad dat ik bewandel, maar ondertussen geloof ik niet dat er zoiets kan zijn als een politieke muzikant. Politiek verdeelt mensen, muziek probeert hen dichter bij elkaar te brengen.”
Op dit moment probeert Alsalman de nadruk meer op cultuur te leggen. Niet alleen via zijn muziek, ook via de lessen die hij geeft. “Het belang van identiteit en cultuur: wie zijn we? Welke richting gaan we uit? Dat kan ik niet duidelijk maken als ik op een kantoortje van één of ander ministerie zit. Dat moet gebeuren op een podium.”
En dat podium bevindt zich vrijdag 5 oktober 2012 in het Cultuurcentrum Berchem waar The Narcicyst te gast is op ‘Nuff Said.
Meer info: www.myspace.com/euphrates
© 2012 – StampMedia – Anissa Boujdaini
