Als moslim in dit land is er eigenlijk weinig dat je kan doen om niet verdacht te worden.
Vorige week werd een knipsel uit Het Laatste Nieuws druk geshared via sociale media. Het was een checklist van aanwijzigingen om radicalisering bij moslimjongeren te identificeren. Werken aan je conditie zou je verdacht maken - als je de verkeerde huidskleur hebt, weliswaar. Stoppen met roken, Arabisch leren of traditionele kleren dragen zou kunnen wijzen op een potentiële Syriëstrijder. Als moslim in dit land is er eigenlijk weinig dat je kan doen om niet verdacht te worden.
Volgens de pers zou de lijst nu al politieagenten helpen om “signalen van radicalisering” op te vangen. Alsof dat niet zorgwekkend genoeg was, zouden ook voor het eerst ”mensen uit de onderwijswereld” gebruik maken van deze eenvoudige tips om jongeren sneller in verdenking te stellen. Dat is het resultaat van een samenwerking tussen politie, scholen en de stad Kortrijk.
Reyers Laat nodigde burgemeester Van Quickenborne uit om over de situatie te spreken in de studio. Presentatrice Kathleen Cools klonk niet helemaal overtuigd dat zulke vage beschrijvingen het juiste signaal zouden geven, maar nam de dreiging van de ISIS- en Syriëstrijders alleszins ernstig.
Volgens Van Quickenborne, zouden vele jongeren “ten onrechte” voelen dat “er een oorlog gevoerd wordt tegen de islam” en ze zouden zich daarom aansluiten bij een jihad. Tegelijkertijd past die lijst in een lange campagne van demonisering van moslims en simplificering over de islam. Geen wonder dat jongeren zich geviseerd voelen.
Is die lijst met vage referenties naar een cultuur en een religie niet de bevestiging dat die jongeren effectief geviseerd worden? Dat “er een oorlog gevoerd wordt” tegen hun religie?
Opmerkelijk is de reactie van onze instellingen op zulk simplistische campagne: geen. Geen opiniemakers die ons waarschuwen over het gevaar van zulke lijsten. Geen politici die het gegeven ‘recupereren’.
Toen de voorgevel van Peter Verlinden eerder dit jaar beklad werd met ‘negers’, was er meteen ophef. Ineens besefte men dat er iets aan de hand was. Dat we te laks hadden gereageerd op racistische uitspraken. Sommigen bleven toch denken dat je racisten vrije gang moet geven zolang dat gunstige gevolgen heeft voor het politieke klimaat. Maar toen stelde Yves Desmet die strategische stilte tegenover racisme en stigmatisering in vraag. “Alleen waren we jouw dochter vergeten, Peter”, klonk het.
Waar zijn ze nu? Waarom reageren ze niet op een schaamteloze stigmatiseringscampagne gedreven door onwetendheid en angst?
Misschien wachten ze tot de voorgevel van een collega-journalist beklad wordt met ‘jihadist’ om daarop te reageren.
>>> Orlando Verde is geboren in Venezuela in 1977 en woont in Antwerpen sinds 2001. Mestieze melomaan. Verwend kind. Informaticus van opleiding. Schrijft en maakt films af en toe. Eigenlijk vertelt hij vooral graag verhaaltjes. Check hier zijn opiniemakersprofiel op Kif Kif, en download hier zijn E-book 'Columnkoorts'.
