We kunnen in België onmogelijk een debat over het onverdoofd slachten aangaan als de tegenstanders ervan niet de intellectuele eerlijkheid kunnen opbrengen om zelf ook een kritische blik werpen naar de wijze waarop hun vlees bereid wordt.
Zowel de joodse als de islamitische gemeenschap in België bereidt zijn vlees sinds mensenheugenis op dezelfde wijze. Toch wordt vooral de islamitische gemeenschap geviseerd bij discussies over het onverdoofd slachten. Het debat wordt telkens op zo’n manier gevoerd dat moslims er steevast uitkomen als barbaren, nietsontziende dierenbeulen. Twee factoren verklaren dit fenomeen: Enerzijds heb je de gekleurde berichtgeving in de media - zoals aangehaald in een eerder artikel – anderzijds heb je de gebrekkige kennis van voor- en tegenstanders over de werking van Belgische slachthuizen en de vleesindustrie.
Hoeveel mensen weten waar het echte verschil ligt tussen verdoofd en onverdoofd slachten? Bij het zogenaamde verdoofd slachten wordt een dier geëlektrocuteerd of vergast. In de helft van de gevallen is het dier na elektrocutie nog bij bewustzijn. Bij vergassing worden er chemicaliën in een kleine ruimte gespoten, waarna de dieren langzaam aan een verstikkingsdood sterven. Het is dus duidelijk dat de term ‘verdoofd’ slachten een eufemisme is. Waarom noemen we het dan zo? Is een dier elektrocuteren, het met zijn ruggengraat aan een haak rijgen en het machinaal de keel over snijden dan zoveel humaner dan het onverdoofd te slachten?
Dierenrechtenactivisten poneren dat dieren onnodig lijden wanneer ze onverdoofd (lees: niet geëlektrocuteerd of verstikt) geslacht worden. Een vreemde stelling als je weet wat de alternatieven zijn. Volgens hen zouden de dieren nog minutenlang afzien bij het oversnijden van de keel. Op wat baseren zij zich? Eenieder die zelf ooit getuige is geweest van een rituele slachting kan niet anders dan bevestigen dat de schapen meteen dood zijn na het oversnijden van de keel. Toegegeven, de werkwijze bij zowel het verdoofd als onverdoofd slachten klinkt allesbehalve diervriendelijk. Is er überhaupt een humane manier om een dier te slachten?
Toch doen tegenstanders van het onverdoofd slachten alsof het vlees dat op hun bord terechtkomt uit de lucht is komen vallen. Of dat bij de productiewijze de dieren werden doodgeknuffeld. We kunnen in België onmogelijk een debat over het onverdoofd slachten aangaan als de tegenstanders ervan niet de intellectuele eerlijkheid kunnen opbrengen om zelf ook een kritische blik te werpen naar de wijze waarop hun vlees bereid wordt. Graag een debat waar zowel dierenwelzijn als respect voor de vrijheid van godsdienst en de rituelen die ermee gepaard gaan centraal staat.
