De uitspraak van de sp.a-voorzitter illustreert hoe erg het in Vlaanderen gesteld is met onze kennis over de koloniale geschiedenis in Congo.

"Er is niemand die meer gedaan heeft voor Oostende sinds Leopold II dan Vande Lanotte". Ik verslikte me toch even toen ik deze uitspraak van sp.a-voorzitter Bruno Tobback las waarmee hij partijgenoot Vande Lanotte verdedigde tegen beschuldigingen over belangenvermenging in het bedrijf Electrawinds.
De uitspraak van de sp.a-voorzitter illustreert hoe erg

hopelijk krijgen dan niet alleen beulen het voorrecht op grote standbeelden en straatnamen, maar ook vrijheidsactivisten die deze beulen in vraag durfden te stellen.

 

"Er is niemand die meer gedaan heeft voor Oostende sinds Leopold II dan Vande Lanotte". Ik verslikte me toch even toen ik deze uitspraak van sp.a-voorzitter Bruno Tobback las op deredactie.be om zijn partijgenoot Johan Vande Lanotte te verdedigen tegen beschuldigingen over belangenvermenging in het bedrijf Electrawinds. De uitspraak van de sp.a-voorzitter illustreert namelijk op een zeer pijnlijke wijze hoe erg het in Vlaanderen gesteld is met onze kennis over de koloniale geschiedenis in Congo en dat er nood is aan een grondige verdieping van onze kennis over elkanders geschiedenis.

Het klopt dat Leopold II erg veel rijkdom naar België bracht en van Oostende de ‘koningin der badsteden’ maakte, maar dit alles had ook een huiveringwekkende keerzijde. Leopold II vergaarde immers rijkdom door Congo te plunderen, miljoenen mensen uit te buiten en ongeziene slachtingen te laten plaatsvinden. Dit alles met één doel voor ogen; zoveel mogelijk rijdom vergaren om zijn talloze urbanisatieprojecten te realiseren. Deze zaken zijn uitgebreid gerapporteerd door verschillende nationale en internationale geschiedkundigen, alleen lijkt het erop dat deze kennis nooit echt doorgedrongen is tot het historisch bewustzijn van ons land. Opmerkelijk omdat dit behoort tot de relatief recente geschiedenis van België.

Ik hoop oprecht dat Minister Vande Lanotte geen ‘gruwels’ begaan heeft om Oostende te laten bloeien, want anders lijkt Tobback's uitspraak de insinuaties aan Vande Lanotte's adres eerder te staven dan te weerleggen. Ik neem aan dat dat niet de bedoeling was van Tobback, desalniettemin, vind ik het een bijzonder ongelukkige vergelijking en bovendien een uitspraak die een sociaal democraat onwaardig is. Ik verwacht namelijk dat ook politici hun geschiedenis kennen en twee keer nadenken vooraleer ze iets in de ether smijten.

Als voorzitter van de sociaal democraten, had Tobback toch beter moeten weten aangezien zijn partij momenteel werkt aan een campagne rond het ‘Vlaanderen van Morgen’. Deze campagne schenkt onder andere veel aandacht aan het inbedden van onze 'superdiverse' samenleving, waarin we respectvol met elkaar omgaan en met kennis van elkaar.

Twee cruciale elementen om zo'n ‘superdiverse samenleving’ vorm te geven zijn beeldvorming en geschiedeniseducatie, en daar rijdt Tobback nu juist een scheve schaats met deze uitspraak. Hij wekt hiermee immers de indruk dat Leopold II op een goede manier handelde. Hierdoor zullen mensen die weinig of niets afweten van de complexe geschiedenis onthouden dat Leopold II al bij al ‘ne goeie gast was’, en dat wat in Centraal Afrika gebeurd is slechts ‘collateral damage’ was voor de goede zaak. Dit is bijzonder pijnlijk voor een partij die behoort tot een ideologische familie die het kolonialisme sterk veroordeelt, en des te pijnlijker voor een partij die verbindend wilt optreden.

Ik hoop dat politici stilaan begrijpen dat het in een superdiverse samenleving essentieel is dat er wordt ingezet op geschiedenislessen zodat we beter weten wat de geschiedenis ons heeft nagelaten en dat we er alles aan kunnen doen om beschaafder met elkaar om te gaan. We moeten leren uit de geschiedenis en historische figuren in perspectief blijven plaatsen. We hebben nu echt geen nood aan blitse oneliners, maar aan een grondige verdieping van onze kennis over elkanders geschiedenis. En hopelijk krijgen dan niet alleen beulen het voorrecht op grote standbeelden en straatnamen, maar ook vrijheidsactivisten die deze beulen in vraag durfden te stellen.