Het is voor de N-VA een moeilijke evenwichtsoefening om vuil genoeg te blijven om de Vlaams Belang kiezer aan te spreken en toch niet te ver te gaan om de modale kiezer tegen het hoofd te stoten.
Welk verschil is er nog tussen Bart De Wever en Filip Dewinter? Beiden verspreiden dezelfde racistische, populistische nonsens. Het is begrijpelijk dat de N-VA om de haverklap het VB-electoraat probeert te paaien. Bij de laatste verkiezingen zijn zij erin geslaagd meer dan de helft van de Vlaams Belang stemmers op te slorpen. Verantwoordelijk hiervoor zijn de krasse uitspraken over minderheden in Vlaanderen en natuurlijk ook de massale overloop van Vlaams Belang mandatarissen naar de N-VA. Waaronder ook de kopstukken Jurgen Ceder en Karim Vanovermeire die destijds mee hebben geschreven aan het illustere 70-punten plan. En die dit overigens nog steeds verdedigen.
Ik heb altijd moeite gehad om de euforie rond de teloorgang van het Vlaams Belang te begrijpen. De partij is aan zijn retour bezig, maar het discours dat ze jarenlang bezigde is nu het dominante discours geworden.
De N-VA is niet meer dan het oude Vlaams Blok, maar dan met een veel betere marketingcampagne. Ze verdedigen dezelfde standpunten wanneer het op asiel, migratie, justitie en minderheden aankomt. Maar bij de N-VA zijn ze wijs genoeg om uitspraken als ‘hand in hand terug naar eigen land’ of ‘allochtonen zijn met een mes in de pamper geboren’ achterwege te laten. Wat we in de plaats krijgen zijn op tijd en stond rake uitspraken over minderheden in Vlaanderen. Denk maar aan Bart De Wever’s ‘moslima’s met een hoofddoek zijn niet aangepast aan deze samenleving. En wat met een Schepen voor diversiteit, die racisme als relatief afdoet, en dat in een stad waar de helft van alle jongeren een migratieachtergrond heeft? “Racisme is vaak een excuus voor persoonlijke mislukking, jullie doen alsof het een gruwelijke misdaad is”. Maar wat als we nu het woord racisme vervangen door seksisme, homofobie of anti-semitisme? “Anti-semitisme, jullie doen alsof het een gruwelijke misdaad is.” Dan zouden de poppen terecht aan het dansen gaan.
Bart De Wever weet als geen ander hoe in te spelen op de spanningen die er leven binnen en tussen de diverse gemeenschappen in ons land. Het is voor de N-VA een moeilijke evenwichtsoefening om vuil genoeg te blijven om de Vlaams Belang kiezer aan te spreken en toch niet te ver te gaan om de modale kiezer tegen het hoofd te stoten. Met een gerichte aanval op kansarmen en etnisch-culturele minderheden in ons land probeert hij dit te bewerkstelligen. Getuige daarvan is zijn recent pleidooi om een Belgische gevangenis te bouwen in Marokko. Een platte populistische uitspraak, waarvan hij weet dat die politiek onhaalbaar is, maar zal toegejuichd worden door de zogenaamde Vlaamse onderstroom.
Natuurlijk gaat hij hier volledig voorbij aan het feit dat justitie al decennia lang kampt met een ernstig gebrek aan middelen om gevangenissen bij te bouwen om de overbevolking op te vangen. Laat staan dat er geld zou vrijkomen om de middeleeuwse toestanden aan te pakken in de gevangenissen van Lantin, Vorst, Merksplas en Antwerpen. Natuurlijk weet hij dat geen land op aarde ooit zou toelaten dat een andere staat een gevangenis op haar grondgebied zou bouwen. Het is de onderliggende boodschap die telt, een uithaal naar de Marokkaanse gemeenschap in ons land om zo de kiezers van het Vlaams Belang aan zich te binden.
