Duinkerke, vrijdag 26/11 en zaterdag 27/11 – Een verlaten spoorweg, een modderig pad naast het kanaal. Na de zoveelste brutale ontruiming door de politie zoeken mensen op de vlucht een plek om te schuilen in afwachting van hun kans om hun bestemming te bereiken. Het nieuwe ‘kamp’ - zonder water of elektriciteit - biedt amper bescherming tegen regen en wind. De supermarkt Auchan, waar steeds meer security er voor zorgt dat steeds minder mensen zich even kunnen opwarmen of naar het toilet gaan, ligt een paar km verder. Dat is met doorweekte, kapotte schoenen lang stappen.
Er is een constante mediastilte rondom de situatie in Duinkerke. Eerst moeten er opnieuw mensen sterven voordat er weer aandacht voor is
Een lange rij auto’s staat geparkeerd langs de weg naar het kamp. Een paar dagen eerder, op 24 november, kwamen tientallen mensen op de vlucht om op zee op weg naar het Verenigd Koninkrijk en de media hebben opnieuw de weg naar het kamp gevonden. Het wemelt van de journalisten en cameramensen. Aandacht voor de situatie van mensen op de vlucht is broodnodig en toch voelt het niet goed. Er is een constante mediastilte rondom de situatie in Duinkerke. Eerst moeten er opnieuw mensen sterven voordat er weer aandacht voor is. Dan is er ook nog de woordkeuze in de verslagen over Duinkerke en mensen op de vlucht. Zo slagen sommige journaliste erin om in hun verslag over de bootramp en het kamp het woord ‘mensen’ niet te gebruiken. Ze hebben het alleen over (trans)migranten en smokkelaars en houden zo de ontmenselijking van mensen op de vlucht mee in stand.
Op vrijdagnamiddag verdeel ik samen met Dorothy 200 voedselpakketten (flessen water, brood, vis en bananen). Op zaterdagnamiddag verdeel ik - op bestelling - powerbanks. Nieuwe bestellingen worden genoteerd. Hierna wandel ik via een donkere weg terug naar het kamp. Het is er pikdonker, muisstil, vochtig en koud. Het is de plek waar zoveel mensen overleven in de hoop op een betere toekomst. Het is er een hel en met de winter in aantocht wordt het alleen maar helser. Ik heb schrik voor wat komen zal want de voorbije winters waren steeds verschrikkelijk.
Meer dan duizend mensen, mannen, vrouwen, kinderen, in tenten. Nauwelijks elektriciteit, amper water, bijna geen vuilnisbakken. Het gebeurt recht onder onze neus, op nog geen 100 kilometer van Gent. It is a disgrace. Het is de schuld van het onmenselijke Europese beleid. Dit beleid doodt.
Ook de volgende weken willen we graag voedselpakketten en powerbanks verdelen. Om dat te kunnen doen hebben we jullie hulp nodig. Kan je een of enkele euro’s missen? Doneer en je helpt ons mensen te helpen!
BE03 0017 9332 5084
Saar Depuydt
Hulp Duinkerke
Over de auteur:
Saar Depuydt trekt elke maand naar de geïmproviseerde vluchtelingenkampen vlakbij Duinkerke. Wil je haar en anderen die zich inzetten voor mensen op de vlucht, ondersteuning bieden? Kijk dan eens op haar facebookprofiel wat je kan doen om te helpen.
