Cécile, de nog maar pas verschenen roman van veelzijdige artiest Ish Ait Hamou, werd reeds hartelijk onthaald door talloze lezers en critici. Voor hij zich aan het schrijven waagde ondernam hij samen met goede vriend Yves Ruth en zijn vader een reis naar het geboortedorp van zijn vader in het verre zuiden van Marokko. Kif Kif sprak met de auteur over die reis en de ontvangst van zijn nieuwe boek.
Het verhaal vindt dan wel zijn oorsprong in het geboortedorp van zijn vader, verder volgt het zijn vaders levensloop uiteindelijk niet.
“Er zijn gelijkenissen, maar dan meer in termen van de sfeer in het zuiden en wat er zich allemaal afspeelt. Uiteraard zijn alle kleine anekdotes in het zuiden die ik heb beschreven gebaseerd op de verhalen van mijn vader en wat ik daar zelf heb gezien, maar de gebeurtenissen zelf in het boek zijn fictief.”
Is er iets dat je boek net tot Cécile gemaakt heeft?
“Ik was zeer gefascineerd door het idee van hoe een kleine dorpeling die zich in een typisch zuid-Marokkaans dorpje bevond het hier zou doen (in het boek verplaatst hoofdpersonage Djibriel zich van het Zuiden van Marokko naar Europa), hoe hij hier in het leven zou staan na weggerukt te worden uit zijn dorp waar hij eigenlijk best wel graag wilde blijven. Dat was een element dat ik er zeker in wou hebben.”
U haalde uw ideeën voor het boek niet enkel uit de reis, maar ook uit verschillende eerdere ervaringen en uw eigen invulling van inspiratie.
“Ik kende van bij het begin het parcours van het hoofdpersonage Djibriel. Ik wist zeker dat hij naar Sevilla zou gaan omdat ik twee jaar geleden tijdens een van mijn jobs zelf in Sevilla in een haciënda verbleef. Het was daar zo mooi dat ik er iets mee moest doen dus dit was mijn perfecte kans. Ik was aan het zoeken naar een andere grote stad, wat dan Parijs is geworden, een romantische stad. Er is sprake van een liefdesverhaal tussen 2 personages, weliswaar op een onorthodoxe manier, waardoor het net zo mooi was dat het verhaal daar plaatsvond, waar je zou denken dat alles zo mooi is terwijl het in het net niet zo is in mijn boek. Het vergt een beetje voorbereiding, maar vooral ook veel ruimte voor inspiratie.”
Hoewel je al bijna langer schrijft dan danst, heeft je achtergrond als danser je toch af en toe tegengewerkt om naar voren te komen als schrijver?
“Mijn achtergrond als danser heeft zijn voordelen, een klein beetje zijn nadelen. Dat klein beetje zou dan zijn dat je als danser door een select groepje niet geacht wordt goed te kunnen schrijven. Anderzijds heeft het feit dat ik een danser ben wel een invloed gehad op hoe ik een verhaal vertel.”
SYTYCD (het dansprogramma So you think you can dance waar Ish als jurylid zetelde) heeft je kansen gecreëerd, maar heeft het je schrijfstijl veranderd?
“Op vlak van hoe ik mijn verhalen breng, zou SYTYCD niets veranderd hebben. Alleen weet ik niet in hoeverre mensen mij zouden gevolgd hebben als ik niet bekend was van SYTYCD. Schrijven doe ik in ieder geval al langer dan SYTYCD bestaat, maar ik ben realistisch en besef wel dat het veel invloed heeft gehad op mijn samenwerking met mensen.”
Wie Cécile reeds heeft gelezen merkt ongetwijfeld dat het lot een prominente rol heeft gedurende het hele verhaal. Heeft het lot in uw dagelijkse leven ook zo’n grote rol?
“Absoluut, ik geloof er 100% in. Dat is hoe ik in het leven sta aangezien ik geloof dat we allemaal vanaf de geboorte met mekaar verbonden zijn en het al die kleine beslissingen zijn die ervoor gaan zorgen dat we mekaar ontmoeten zoals wij nu hier vandaag bijvoorbeeld. Ik heb al die beslissingen moeten nemen om Cécile te kunnen schrijven en hier te zijn en jij hebt langs jouw kant allerlei beslissingen in je leven genomen die ervoor zorgen dat je hier nu bij mij bent. Ik zou 100.000 voorbeelden kunnen geven van het feit dat het zo is.”
Eén voorbeeld?
“Op mijn 17 ben ik een jaar in de Verenigde Staten gaan studeren en daarna vertrok ik richting hogeschool, waar ik na 6 maanden werd weggehaald omdat mijn diploma niet geldig was. Na 2 jaar vruchteloos midden jury te hebben afgelegd, heb ik op mijn 22ste besloten om terug naar het 6de middelbaar te gaan waar ik mijn leerkracht Engels leerde kennen die mijn eerste manuscript verbeterde en ervoor zorgde dat het goed genoeg was om naar een uitgeverij te sturen. Moest ik de beslissing niet hebben genomen om terug naar school te gaan, had ik mijn leerkracht nooit ontmoet, had zij mijn manuscript niet verbeterd, had de uitgeverij misschien gedacht “toch niet”, mijn eerste boek niet uitgebracht, mijn tweede niet en hadden wij hier nu niet gezeten.”
De reis bleef niet alleen beperkt tot inspiratie voor je boek, het had ook een impact op de relatie met je vader?
“Elke ervaring zorgt ervoor dat een relatie verandert en deze reis was geen uitzondering. Ik kende mijn vader als een bepaald persoon, maar eens je daar in zijn geboortedorp bent hoor je verhalen die je anders nooit had kunnen horen. De omstandigheden en de omgeving zorgen ervoor dat er nieuwe gesprekken op tafel komen waardoor je een verschillende dynamiek en interactie hebt met je vader. Ik heb het gevoel dat ik nu beter bevriend ben met hem, dat er naast de vader-zoonrelatie nu ook een vriendschappelijke relatie is.”
Welke les nam je uit het zuiden mee?
”Je mag nooit vergeten waar je vandaan komt en wat je ouders voor je hebben gedaan. Ik leerde hoe belangrijk het is om te informeren naar je roots en erachter te komen wie je ouders zijn, want ze hadden ook al een verleden voordat jij geboren werd. Toen ik daar het huis zag van mijn grootvader waar mijn vader was opgegroeid, besefte ik ineens heel veel dingen waar ik nooit eerder had bij stilgestaan.”
Over roots gesproken, zie je jezelf ook als voorbeeld voor allochtone jongeren die iets met kunst of dromen in het algemeen achterna proberen te gaan?
“Ik zie mezelf niet direct als voorbeeld of alleszins toch niet die rol innemen van voorbeeld. Ik vind het wel leuk moesten mensen naar mij kijken en daar iets uit halen, maar ik geloof heel hard dat iedereen het op zijn eigen manier kan doen. Ik hoop dat iedereen doet wat hij graag doet of alleszins probeert om te doen wat hij graag doet. Als ik daar een voorbeeld in kan zijn, des te beter.”
Momenteel ben je nog volop bezig met schrijven. Mogen we al een voorsmaakje van wat uw derde boek zou kunnen worden?
“Een reis zal ik deze keer niet maken, research voeren daarentegen wel. Ik ben bezig aan een verhaal dat mijn 3de boek zou kunnen worden. Als dit verhaal het boek wordt kan ik je al zeggen dat ik voor een lange tijd in een ziekenhuis opgesloten zal zitten.”
Ish bij de “Ish-quote” te Vilvoorde. Hij kwam op het idee een van zijn befaamde “Ish-quotes” te plaatsen waar mensen, al is het maar voor 10 seconden, even zouden stilstaan om erover na te denken.
Deel 2 van de quote.
