Er waait een wind van angst doorheen de wereld, vol mensen die in vele gevallen ongeacht aan welke kant van het politieke spectrum ze zich bevinden, zich terecht misbruikt voelen in een wereldsysteem waar de rijken rijker worden en de armen mogen vechten voor kruimels.
Goeiemorgen, wereld. Zijn we wakker? Of gaan we vandaag eens goed het onrecht en onbegrip uitschreeuwen? Zullen we analyseren? Of aanvoelen? Zullen we de Amerikanen uitlachen (omdat Canada haar migratiewebsite heeft afgesloten), zullen we de Amerikanen met walging tegemoet komen? We kunnen veel gaan doen de komende dagen en dat is eindelijk inzien dat we in een wereld leven met kleine deeltjes; de verdeling tussen mensen en natuur, tussen zwart en wit, tussen mijn cultuur en jouw cultuur; tussen man en vrouw; tussen fans van Trump en fans van Hillary.
Als iedere discussie de afgelopen twee jaar op televisie ons wat heeft mogen leren is het wel dat iedereen denkt dat zijn of haar waarheid de enige waarheid is.
Witte Amerikanen (vooral mannen) hebben Trump aan een overwinning geholpen. Racisme, angst, hoop om de boze, veranderende wereld tegen te houden. Mensen in armoede en een middenklasse die armer wordt, omdat een handvol mensen steeds rijker worden. Mensen zullen nu zeggen dat angst, haat en racisme heeft gewonnen, maar in feite was liefde nooit onderdeel van deze gesprekken. Hillary bood geen liefde aan, Trump ook niet.
De media
Trump leek een pion in het spelletje van vele media om hun kijkcijfers omhoog te duwen en dit pakte lelijk uit voor hen. Bernie Sanders durfde men geen ruimte geven vanwege zijn gewaagde ideeën en omdat Clintons geldschieters bezitters zijn van zenders die “Democratisch” kleuren, werd Amerika bijna twee jaar The Trump Show.
De media bestaan niet, wat wel bestaat zijn fracties van media-landschappen. De rijksten der aarde hebben zowat iedere grote mediabron in hun handen en deze media draaien nieuws naar handen van hun bazen. Berichtgeving bestond uit angstverhalen over de ander. Ieder vertelde de eigen waarheid als dé waarheid. Ondertussen zitten mediaconsumenten elkaar de vinger te wijzen. Resultaat: weinigen die nog echt luisteren naar berichten die hun waarheid niet bevestigen.
Hillary’s falen
Hillary en haar campagne hebben samen met zowat iedereen die een angst -en haatkaartje getrokken heeft, gefaald. Gefaald omdat ze haat vermengd heeft met kleine stukjes waarheden (ja, soms zei Trump degelijk wel dingen die klopten, “people are angry, our middle class is dying”) en deze wilden bestrijden met met meer angst.
Hillary kon twintigers niet overtuigen, ook geen niet-witte Amerikanen. Zelfs een groot deel vrouwen waren niet mee. Nu mag je deze mensen dom noemen, maar inherent aan hun keuze om niet te stemmen of op Trump te stemmen is het imago, gewicht en de geschiedenis die Hillary met zich meedraagt. Het zijn niet alleen haar mails, het zijn haar banden met grootkapitaal, haar koud en warm blazen over vele zaken die voor vele Amerikanen van groot belang zijn.
Hillary en haar team hebben gefaald om mensen hoop te geven. Trump daarentegen bood hoe eng dan ook misnoegde, angtige of ronduit haatdragende Amerikanen hoop. Iets wat Hillary niet kon uitlokken met haar campagne omdat zij, haar team, media en celebrities ons wilden duidelijk maken om te kiezen met angst in plaats van met hoop. “Kies niet voor Trump omdat hij een racist, seksist, onervaren is”, heeft niet gewerkt. Men had Amerikanen misschien beter mogen vertellen waarom Hillary een betere keuze was geweest.
Op zoek naar antwoorden
Er waait een wind van angst doorheen de wereld, vol mensen die in vele gevallen ongeacht aan welke kant van het politieke spectrum ze zich bevinden, zich terecht misbruikt voelen in een wereldsysteem waar de rijken rijker worden en de armen mogen vechten voor kruimels. En in dit gevecht kijken we naar zij die er niet uitzien zoals ons, naar zij die tastbaar genoeg zijn om de schuld op te steken.
Trump is een kleine suggestie van wat ons te wachten staat de komende jaren. In de komende drie jaar zal je verkiezingen hebben in België, Nederland, Duitsland en Frankrijk. In ieder van deze landen zijn de stemmen die geen uitzondering zijn op wat Trump zegt en voorstelt aan het winnen. En na de overwinning van “Brexiters” en het Ukraine-referendum in Nederland lijken al deze partijen en mensen die zich beroepen op haat, angst en protectionisme de wind in de zeilen te hebben.
Het zijn niet de Wilders en Trumps van deze wereld die me bang maken. Het is de wereld van elite in haar ivoren toren die haar privileges niet wilt gebruiken om mens en natuur boven kapitaal te stellen. Het zijn de mensen die armoede individueel maken, het zijn de mensen die nooit in de eigen boezem kijken na een uitspraak of actie van een Trump, Wilders, De Wever, Francken, Farage of Le Pen. Het zijn de momenten waar mensen geleerd hebben dat witte mannen de wereld horen te runnen.
Wie biedt ons als mensen echt hoop en enthousiasme, Bernie Sanders-hoop?
Het is nu aan een ieder die menselijkheid voorop stelt om op te staan. Het is aan politici die zich “links” en “progressief” willen laten gelden om te vechten voor de kleine man.
